รับรู้ถึงความปราณีตของลมหายใจ รับรู้ถึงความผ่อนคลายของทุกอวัยวะ เมื่อรับรู้แล้วก็แผ่ขยายแบ่งปันออกไปให้ทุกสรรพสัตว์ ขอให้เขาได้พบกับความปราณีตนั้น ขอให้เขาพบกับความผ่อนคลายนั้น และอยู่อย่างร่มเย็นด้วยลมหายใจของตน :

มองหาทั้งข้อดีและข้อจำกัดของสิ่งที่บ่มเพาะเรามา เพื่อสะกิดใจในการปรับตัวและพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นไป ผมเชื่อว่ามนุษย์ชาติล้วนมีศักยภาพแต่ศักยภาพก็มิอาจเปล่งประกายได้หากถูกฝึกด้วยการศึกษาที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการพัฒนา

ถ้าเรารู้ว่าแท้จริงสิ่งๆต่างที่เราเห็นรอบตัวนั้น
มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด
โดยเราตระหนักว่ามันมีความซับซ้อนมากมายเกินกว่าที่เราจะเข้าใจและไม่มีทางเข้าใจได้อย่างแท้จริงหากตนเองไม่ได้มีประสบการณ์ตรง
การตระหนักรู้เช่นนี้จะทำให้เรายุ่งเรื่องคนอื่นน้อยลง
และเราจะสามารถสอนตัวเองได้ว่า
การเอาเวลาไปยุ่งกับสิ่งที่เราไม่มีทางเข้าใจได้นั้น
เป็นเรื่องที่เราทำเฉพาะตอนเราปัญญาอ่อนและขาดสติ
และแม้เราจะหาข้ออ้างมากลบนิสัยที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นด้วยความโง่เขลาอย่างไรก็ตาม ตัวเราเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าข้ออ้างเหล่านั้นว่างเปล่า มันก็แค่ข้ออ้างเพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกแย่จนเกินไปที่จะมองเห็นตนเองเป็นคนโง่ที่สนใจในสิ่งที่ตนไม่มีวันรู้จริง #ข้าพเจ้าคุยกับตนเองเช่นนี้

พรีเซนเตอร์ตัวน้อยชวนท่านผู้ชมมาเป็นชาวแก๊ง! สั่งได้ที่ LINE : @soul_guu มีจำนวนจำกัดนะฮับพี่พี่

เด็กไทยแท้ มีอินซะด้วย เชียร์พี่ @rodtang_jimungnon ครับ

ลายใหม่ สนใจ Line : @soul_guu

ฝูงชนคือคนที่รวมกลุ่มกัน
ดังนั้นลักษณะของฝูงชนย่อมต่างกันไปเพราะคุณภาพจิตใจของคน

เช่น หากนำคนที่มีสติมีปัญญาและมีเมตตามารวมตัวกัน ฝูงชนนั้นก็จะมองโลก พูดจาและปฏิบัติต่อกันด้วยปัญญา ด้วยสติและด้วยความเข้าใจ
หรือ หากนำคนที่มีจิตสำนึกที่พัฒนาพอสมควรมารวมกัน สิ่งที่ได้ทั้งหมดก็จะได้ผลลัพธ์ที่ต่างกัน คือ ฝูงชนนั้นก็จะมองโลก พูดจาและปฏิบัติต่อกันด้วย ความมีสติบ้าง ขาดสติบ้าง ความมีปัญญาบ้าง ความโง่เขลาบ้าง ความเข้าใจบ้าง และความไม่เข้าใจบ้าง ที่เป็นเช่นนั้นเพราะฝูงชนนี้รวมเอาคนที่จิตสำนึกพัฒนาพอสมควรมารวมเข้าไว้
หรือ หากนำคนที่จิตสำนึกยังไม่พัฒนาเลยมารวมกัน แน่นอนว่ามันย่อมตรงข้ามกันสุดขั้ว ฝูงชนนี้ จะมองโลก พูดจา และปฏิบัติต่อกันด้วยความโง่เขลา โดยทึกทักว่าตนเป็นผู้ฉลาด การตัดสินมากกว่าที่จะทำความเข้าใจ เป็นความธรรมดาของฝูงชนนี้

เราทุกคนก็ต่างเป็นส่วนหนึ่งของฝูงชน แต่ฝูงของเราก็ปรับเปลี่ยนไปตามความมีสติของเราเช่นกัน ซึ่งทุกฝูงชนก็มีบรรยกาศของตน
มันเป็นเรื่องของเหตุและผล ที่สิ่งเหมือนกันย่อมดึงดูดกัน เมื่อเราไม่ชื่นชอบบรรยากาศของบางฝูงชน เราก็แค่ถอนตัวออกมา คือ เห็นก็ไม่เอา ได้ยินก็ไม่สน ชวนคุยก็ไม่ตอบ รักษาใจไว้ไม่ให้ลงต่ำตามกระแสที่ไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตของตน

เราทุกคนที่อ่านออกเขียนได้
ย่อมอ่านเข้าใจในคำว่า“เบิกบานในปัจจุบัน”
เรารู้ว่าคำว่า “เบิกบาน” แปลว่าอะไร
และเราก็รู้ว่าคำว่า“ปัจจุบัน”แปลว่าอะไร
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะเข้าใจในอาการของคำนั้น
เราอาจเข้าใจคำว่า “เบิกบานในปัจจุบัน” ผ่านสมองของเรา แต่แล้วความรู้สึกของเรากลับตรงกันข้าม
แม้เราจะมีคำคำนี้อยู่ในหัว แต่เรากลับไม่รู้สึกถึงอาการของคำคำนี้เลย
ผิดกับเจ้าลูกแมวน้อยนี้
เขาไม่รู้ภาษาไทย ต่อให้เราพูดกรอกหูเขาคำว่า “เบิกบานในปัจจุบัน“ อยู่กี่พันครั้งก็ตาม เขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
เขาไม่รู้ภาษา แต่เขาเข้าถึงความหมายของคำนั้นทุกวินาที
เขามีอาการความของเบิกบานในปัจจุบัน ไม่ใช่เพราะเขาคิดเกี่ยวกับมัน ไม่ใช่เพราะเขารู้ความหมายของคำ เขาแค่เป็นมัน อยู่กับมัน และปล่อยมันไปตามธรรมชาติ
ในขณะที่เรานี้ก็มีความรู้เรื่องธรรมชาติอยู่บ้าง
แต่กลับเข้าถึงความเบิกบานในปัจจุบันได้ไม่เท่ากับเขา
มีความคิดมากมายรั้งเราไว้ไม่ให้เบิกบานเต็มที่
แล้วจิตใจของเราก็ไปพัวพันอยู่กับความคิดเหล่านั้นอย่างไม่หยุดหย่อนเสียด้วย
ซึ่งเราก็สามารถเตือนตนเองได้ เตือนให้สร้างสติ รักษาสติ และออกมาจากโลกของความคิด มาดำรงอยู่ในปัจจุบัน
จุ่มทั้งชีวิตไปในปัจจุบันขณะ ที่นี่และเดี๋ยวนี้
แล้วเราจะเข้าถึงคำคำนั้นผ่านความรู้สึกมิใช่สมอง

Monday’s Collection สนใจสั่ง Line :@soul_guu 490 บาท ส่งฟรีทั่วไทย

เสื้อ Monday 490 พร้อมส่ง line@ @soul_guu

ไม่หวั่นแม้วันซนมาก!

สรุป…ย้ายมานอนสตูแล้ว #cat

ไอเรามันก็แมวศิลปินซะด้วย … ที่อาศัยมันก็ต้องคึกคักหน่อย #มันเดย์ปีกัสโซ่ @abstract.by.jirayu

ร้องหาตลอด … ไม่ใช่แมวนะ…เรา!

ร่างกายต้องดูแล ❤️❤️#AestheticandHairClinic at #BDMSWellnessClinic

เขาบอกว่ามีแมวไม่มีเหงา ใช่…ไม่มีสมาธิด้วย เจ้าแมวMonday

ตามนั้น..แมวน้อยชื่อว่า Monday ครับ

😅 เป็นคนเฉยๆกับแมว จนกระทั่ง…

คนเราโน้มน้าวตัวเองให้เชื่อในบางเรื่องได้
ทั้งๆที่ตนยังไม่ได้ตรวจสอบมันให้ดี
และที่เป็นแบบนั้นก็เพราะความขาดสติ ขาดความรู้สึกตัว
บวกกับมีนิสัยการสรุปสิ่งต่างๆอย่างไม่ใช้ปัญญาสรุป
แต่ใช้ความมักง่ายสรุป
จนกว่าคนคนนั้นจะตั้งสติเป็นและแยกออกว่า
อย่างไรใช้ปัญญาสรุปและอย่างไรใช้ความมักง่ายสรุป
เขาจึงจะพบการโน้มน้าวตนเองในแบบที่ประเสริฐขึ้น
และเป็นอิสระจากการโน้มน้าวตนเองไปแบบที่โง่เขลา

จงตรวจสอบความเชื่อที่เราโน้มน้าวตัวเองให้เชื่ออยู่
ตรวจสอบมันทุกแง่มุมของชีวิต ดูสิว่าความเชื่อเหล่านั้นพาเรามาอยู่จุดไหนในปัจจุบัน

ความก้าวหน้าที่เรามุ่งมั่นสะสม
มีแรงกดดันที่ทิ่มแทงซ่อนอยู่ภายในจิตใจเสมอ
ใครบ้างไม่เจอกับเรื่องนี้?…คำตอบคือไม่มี!
ในทางหนึ่งดูเหมือนเราสะสะมความก้าวหน้า
ในอีกทางหนึ่งเรากำลังสะสมความกดดันเสียดแทงไปพร้อมๆกัน
คือเรามีทั้งความอยากและมีความไม่อยากไปพร้อมกัน
เราอยากมีความก้าวหน้าและไม่อยากเจออุปสรรค
แต่สองสิ่งที่กล่าวมามันคือสองด้านของเหรียญเดียวกัน
มันอยู่คู่กันเสมอ
เพราะมุ่งมั่นหาสิ่งนั้น จึงได้รับสิ่งนี้
และเมื่อเจอกับสิ่งนี้ จึงมุ่งมั่นแก้ไขเพื่อให้ได้รับสิ่งนั้น
วนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่รู้จบ
แล้วก็ได้แต่แสร้งว่าเป็นสุขจากความก้าวหน้าทางวัตถุต่างๆนานา

สิ่งที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้คือ ความก้าวหน้าในอีกมุมหนึ่ง
ซึ่งมันคือความก้าวหน้าของ “ความรู้สึกตัว”
หรือจะเรียกว่า สติสัมปชัญญะ ก็ได้
ความก้าวหน้าของความรู้สึกตัวนี้แหละที่เรียกได้ว่าเป็นความก้าวหน้าที่ปราศจากแรงเสียดทาน
เป็นความก้าวหน้าในทางจิตใจ และทำให้ความก้าวหน้าในทางวัตถุนั้นเต็มไปด้วยความเข้าใจกฏของธรรมชาติ
มันทำให้คนไม่บ้าคลั่งไปกับความอยาก
และมันก็ทำให้คนไม่หม่นหมองไปกับอุปสรรค
ซึ่งมันเป็นความก้าวหน้าของจิตใจที่พัฒนาจนมาพบกับความสมดุลย์ ปราศจากความสมดุลย์นี้ย่อมถูกเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาเหมือนดั่งทาสที่มีเจ้านายเป็นความก้าวหน้าทางวัตถุ

ใครบงการใคร?
การงานที่เราสร้างมันขึ้นมา
ในช่วงสร้างตัวเราก็บงการมัน จัดสรรมัน เพื่อให้เป็นไปดั่งใจนึก
ผ่านเวลาไป มันบงการชีวิตเราอย่างที่เราไม่เคยนึก
เรากลับกลายมาเป็นผู้ที่ร้องขออิสรภาพจากสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นมา
อย่างนี้เรียกถูกชีวิตใช้ไม่ใช่ใช้ชีวิต…

ปัญหาของนักสะสมความรู้คือ
พวกเขาย่อมได้รับความรู้และมักสับสนจากความรู้ที่พวกเขาสะสม

พวกเขามักทึกทักเอาเองว่า รู้แล้ว เข้าใจแล้ว เพียงเพราะตนได้ศึกษามาหลายแง่มุม แต่ลึกเข้าไปในจิตใจยังคงเต็มไปด้วยความสับสนที่เขาเองก็ไม่อยากจะยอมรับ มันเหมือนกับว่ายิ่งรู้เยอะยิ่งเข้าใจน้อย
มันเป็นความจริงที่น่าปวดใจของบรรดาผู้เสพติดการสะสมความรู้
“ความรู้ที่แท้จริงไม่เคยอยู่ข้างนอก มันอยู่ในความเงียบที่อยู่ติดกับตัวเรา และมันนำทางเราได้ดีกว่าความรู้ที่เราได้จากคนอื่น และมันเข้าถึงได้เฉพาะผู้ที่เป็นมิตรกับความเงียบเท่านั้น”

ประทับใจทุกครั้งที่ได้มา @bababeachclub.huahin
#Bababeachclubhuahin
#bababeachclub #huahin

มันมีความแตกต่างระหว่าง
การแสดงความคิดเห็นกับการเห็นความคิด

การแสดงความคิดคือการกระทำภายนอกที่ออกมาเป็นวาจา
โดยส่วนใหญ่มักออกมาจากอัตตา(ตัวตน) ซึ่งป็นเหตุให้นำมาซึ่งความแตกต่างและความวุ่นวายในหลายหน
ส่วนการเห็นความคิดนั้นคือการกระทำภายในจิตใจ
มันจะยังไม่เป็นวาจาจนกว่าจะจนกว่าจะเกิดการตัดสินใจ
ซึ่งการตัดสินใจนั้นหากขาดปัญญาประกอบ
วาจาที่ออกมาก็แน่นอนว่าย่อมอยู่บนพื้นฐานของ(อัตตา)ตัวตน

คนเราสามารถแสดงความคิดเห็นออกไปได้โดยที่ไม่เห็นความคิด
ส่วนคนที่เห็นความคิดแล้วบางทีมักไม่พูดออกไป
เพราะในการเห็นมันมีการประเมินถึงผลลัพธ์เช่น
เรารู้จริงหรือไม่รู้จริงในสิ่งที่กำลังจะพูด
มันจำเป็นหรือไม่จำเป็นในสิ่งที่กำลังจะกล่าว
และมันเมตตาหรือไม่เมตตาในคำพูดที่กำลังจะปล่อยออกไป
หลายครั้งที่พอเห็นความคิดในลักษณะนี้แล้ว
มันจะเงียบของมันเอง…
อย่างนี้เรียกว่าสติมาสงบวาจาไว้ได้ทัน
กลายเป็นความเงียบที่ไพเราะเพราะการเห็นความคิด

มันคล้ายกับว่าภาพมายานั้นล่อลวงเราไว้ให้ติดกับดัก แท้จริงเป็นเราเองที่ยึดติดมันไว้เพราะความไม่รู้

สงวนคำว่า “แม่” ไว้กับคนที่คู่ควร

คำว่าแม่นี้ยิ่งใหญ่
การจะเรียกใครแม่ควรทบทวนว่าคนๆนั้นมีคุณสมบัติของการ
“มอบความรักอย่างไร้เงื่อนไขหรือไม่”
หากไม่เสียแล้วก็เก็บไว้ให้แก่คนที่มีคุณสมบัติจะดีกว่า
อย่าได้ทำลายคุณค่าของคำที่ยิ่งใหญ่นี้ไป
คำว่า ”แม่“ ไม่ใช่กับใครก็ได้…😊😊😊🙏🏻🙏🏻🙏🏻
รักแม่ครับ ภูมิใจได้เกิดเป็นลูกแม่ครับ #คอมเม้นอย่างผู้เจริญ

เสื้อ ”โคตรขยัน“ ใส่แล้วขยัน มีแค่ร้อยตัวครับ งานทำมือ มือเลอะไปหมด Line @ : @soul_guu 490 บาท เอาไปใส่เล่นกัน #ทำเอามันส์

“รู้ไม่จริงอย่าได้พูดออกไป”
ถ้าประโยคนี้อยู่ในจิตสำนึกของคนส่วนใหญ่
สังคมจะเงียบสงบกว่าที่เป็นอยู่…
เพราะส่วนใหญ่เสียงที่ดังมักออกมาจากผู้ที่รู้ไม่จริง คือรู้ความจริงแค่มุมเดียว แต่หลงคิดว่าตนรู้ทั้งหมด มันเป็นอ่อนของจิตใจที่ทึกทักเอาเองว่าตนรู้จริงในสิ่งที่ฟังเขาเล่ามา แล้วคนเช่นนี้ก็มักจะชอบแสดงความคิดเห็นราวกับรู้จริงเสียด้วย😅

เช้านี้กับเรื่องง่ายๆ “การหายใจ”

🙃