เหตุการณ์วันนี้ที่ผมได้พบ ระหว่างพักผ่อนรอถ่ายทำบนห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง — ความสั่นไหวที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ยังคงแจ่มชัดในความรู้สึกตอนนี้
เสียงโกลาหลรอบทิศ ที่คนทั่วกรุงเทพได้สัมผัสร่วมกัน

ช่วงเวลานั้นเองที่ทำให้ผมเห็นอย่างแจ่มชัดว่า
สติที่ฝึกฝนมาโดยตลอด…ได้ทำงานจริง ๆ
สติผุดขึ้นมาโดยไม่ต้องเรียก
สติไปมาจับลมหายใจโดยอัตโนมัติ
ทุกเสี้ยววินาทีต่อจากนั้นกลายเป็น
“เวลาที่มีความหมายอย่างยิ่ง”
ไม่มีใครเดาได้เลยว่ามันจะยาวนานแค่ไหน หรือจะจบลงเมื่อไร
สิ่งที่มีค่าที่สุดในตอนนั้น ไม่ใช่ทรัพย์สิน ไม่ใช่ชื่อเสียง
แต่คือ ชีวิต — และไม่ใช่แค่ชีวิตเดียวแต่คือชีวิตของทุกคน

ผมลงจากอาคารอย่างเห็นค่าของทุกนาที
เมื่อแน่ใจว่าตนเองปลอดภัยในที่โล่งแล้ว
ผมรีบมองหา “น้องสาวและทีมงานใกล้ตัว”
ทุกคนปลอดภัย ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ

เหตุการณ์สั้น ๆ นี้ ปลุกจิตวิญญาณได้อย่างทรงพลัง
ท่ามกลางความโกลาหล ผมได้เข้าใจชัดขึ้นว่าอะไรคือสิ่งสำคัญในชีวิต
ผมรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้กลับมาถึงบ้าน
ได้นั่งอาบน้ำ ได้นั่งสงบใจ และส่งความเมตตาออกไป
ผมทำมันตลอดเวลาอย่างแท้จริง
และผมอยากชวนทุกคนมาส่งความเมตตาต่อกันอย่างแท้จริง
ทำสิ่งนี้ภายในใจ ส่งความเมตตาออกไปให้ครอบคลุมที่อาศัย เพื่อนบ้าน และทุกสรรพชีวิต
อย่าทำมันแค่แปปเดียว ทำมันราวกับว่ากำลังมอบการช่วยเหลือกันอย่างต่อเนื่อง
วินาทีนี้ผมอภัยทุกคนอย่างแท้จริง วินาทีนี้ไม่เป็นศัตรูกับใคร
ผมเห็นทุกคนเป็นเพื่อนร่วมทุกข์อย่างแท้จริง
และด้วยความจริงจากหัวใจ ผมขอให้กระแสความเมตตาไปถึงพวกคุณที่ได้อ่าน และแม้จะไม่เห็นข้อความนี้
ผมพิมพ์ข้อความนี้ราวกับได้พิมพ์เป็นครั้งสุดท้าย
และหากมันไม่ใช่ครั้งสุดท้ายผมขอขอบคุณจากหัวใจ
เป็นกำลังใจให้กับทุกคน
ขอให้ทุกท่านปลอดภัย
ดำรงอยู่ด้วยสติ และความไม่ประมาทเสมอ
ด้วยรัก ก๊อตจิรายุ