เราทุกคนที่อ่านออกเขียนได้
ย่อมอ่านเข้าใจในคำว่า“เบิกบานในปัจจุบัน”
เรารู้ว่าคำว่า “เบิกบาน” แปลว่าอะไร
และเราก็รู้ว่าคำว่า“ปัจจุบัน”แปลว่าอะไร
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะเข้าใจในอาการของคำนั้น
เราอาจเข้าใจคำว่า “เบิกบานในปัจจุบัน” ผ่านสมองของเรา แต่แล้วความรู้สึกของเรากลับตรงกันข้าม
แม้เราจะมีคำคำนี้อยู่ในหัว แต่เรากลับไม่รู้สึกถึงอาการของคำคำนี้เลย
ผิดกับเจ้าลูกแมวน้อยนี้
เขาไม่รู้ภาษาไทย ต่อให้เราพูดกรอกหูเขาคำว่า “เบิกบานในปัจจุบัน“ อยู่กี่พันครั้งก็ตาม เขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
เขาไม่รู้ภาษา แต่เขาเข้าถึงความหมายของคำนั้นทุกวินาที
เขามีอาการความของเบิกบานในปัจจุบัน ไม่ใช่เพราะเขาคิดเกี่ยวกับมัน ไม่ใช่เพราะเขารู้ความหมายของคำ เขาแค่เป็นมัน อยู่กับมัน และปล่อยมันไปตามธรรมชาติ
ในขณะที่เรานี้ก็มีความรู้เรื่องธรรมชาติอยู่บ้าง
แต่กลับเข้าถึงความเบิกบานในปัจจุบันได้ไม่เท่ากับเขา
มีความคิดมากมายรั้งเราไว้ไม่ให้เบิกบานเต็มที่
แล้วจิตใจของเราก็ไปพัวพันอยู่กับความคิดเหล่านั้นอย่างไม่หยุดหย่อนเสียด้วย
ซึ่งเราก็สามารถเตือนตนเองได้ เตือนให้สร้างสติ รักษาสติ และออกมาจากโลกของความคิด มาดำรงอยู่ในปัจจุบัน
จุ่มทั้งชีวิตไปในปัจจุบันขณะ ที่นี่และเดี๋ยวนี้
แล้วเราจะเข้าถึงคำคำนั้นผ่านความรู้สึกมิใช่สมอง