การวิ่ง 1.6 กิโลเมตร ฟังดูแล้วเหมือนไม่ไกล แต่ความเป็นจริงก็คือ ไกลอยู่นะ 😅 เมื่อวานตอนออกตัวตกใจมาก ทุกคนวิ่งกันอย่างเร็ว ไอเราก็ใส่ไปเต็มที่ 400 เมตร แรก (รอบที่หนึ่ง ยังชิวอยู่อยู่หน้าๆเลย) พอรอบสอง ขาเริ่มไม่ฟังคำสั่งจากสมองละ 🤣 ความเร็วลดลงเรื่อยๆ คนเริ่มวิ่งแซงเราไปเรื่อย พอรอบสาม ประมาณ 1 กิโลเมตร เท้าคือแบบ ขอเดินละ กะว่าคงไม่ครบ 4 รอบแน่เลย หยุดดีกว่า พอถึงจุดสตาร์ท กำลังจะเลี้ยวเข้าที่พัก MC คือพูดใส่ใมค์ ให้ผู้ชมข้างสนามเชียร์เรา (แกล้งกันอ๊ะป่าว😅) ไอเราก็นะ คนปรบมือละ ถ้าเข้าไปพักคงเสียฟอร์มแย่ เลยแบบ ฮึ๊บ!! เอาซะ ลองดูดิ๊ ถ้าเราไม่หยุด เราจะไปต่อได้ไกลแค่ไหน ศักยภาพเรามันจะไปถึงรอบ สุดท้ายมั้ย เลยคุยกับขาว่า อย่าดื้อนะ ไปต่อไปต่อ สรุปว่า ก็วิ่งจนครบ ณ วินาทีนั้น คือ รู้สึกเหมือนชนะ โอลิมปิก เลย 🤣🤣🤣(เลื่อนดูคลิปได้วินาทีที่วิ่งเข้าเส้นชัย) คือ รู้สึกว่าชนะใจตัวเอง และทำเต็มศักยภาพ ของร่างกาย มันฟินมาก รู้สึกว่าตัวเองเท่มาก ภูมิใจกับการทำเป้าหมายเล็กของเราให้สำเร็จ และยอมรับในความบ้ายอของตัว ยังไงก็ต้องขอบคุณ พิธีกรทั้ง 2 ท่าน บิ้วเก่งมาก และ ท่านผู้ชมด้วยนะคะ ที่เป็นหนึงในแรกพลักดัน ตอนนี้ เลยรู้สึกว่า การวิ่ง ก็เป็นอะไรที่ท้าทายตัวเองอย่างนึงเหมือนกัน ซึ่งว่าเป็นคนชอบความท้าทายอยู่แล้ว เริ่มอินแล้วหละสิ (และก็ได้ความรู้ใหม่ว่า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่วิ่งได้ไกลที่สุดในโลก เพราะร่างกายมนุนษย์เราคูลดาวตลอดจากเหงื่อที่ออกมาก อเมซิ่งอยู่นะ) ปะซ้อมใหม่ คราวหน้าจะเท่ละ 😁
#UARunCrewTH
#UnderArmourTH
#TheOnlyWayIsThrough
#UAAllOutMile
@underarmoursoutheastasia
@uarunning