ฮิคารุ อุทาดะ ปล่อยอัลบั้ม This Is the One บุกตลาดอเมริกา
"ฮิคารุ อุทาดะ" (Hikaru Utada) หรือ "ฮิกกี" (Hikki) เกิดและเติบโตในนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา จึงเขียนและร้องเพลงภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว ปีนี้เธอกลับมาอีกครั้งกับอัลบั้มภาษาอังกฤษชุดที่ 3 "This Is the One" ซึ่งประเดิมวางแผงในญี่ปุ่นไปเมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2009 แล้วจึงวางแผงในสหรัฐอเมริกาวันที่ 12 พฤษภาคมนี้ ส่วนในประเทศไทยนั้น วางแผงไปแล้วเมื่อวันที่ 2 เมษายนที่ผ่านมา
ฮิคารุ กรุยทางเข้าวงการด้วย "Precious" อัลบั้มภาษาอังกฤษชุดแรกเมื่อปี 1998 แต่เนื่องจากค่ายเพลงมีปัญหาบางประการ จึงทำให้อัลบั้มนี้ของ ฮิคารุ ซึ่งตอนนั้นใช้ชื่อในวงการว่า "คิวบิก ยู" (Cubic U) ไม่ได้รับการเผยแพร่ในวงกว้าง จากนั้นอัลบั้มภาษาอังกฤษชุดที่ 2 "Exodus" ก็ออกมาในปี 2004 ก็ได้ผลตอบรับไม่ดีนักจากตลาดเพลงอเมริกา เจ้าตัวยอมรับว่าเป็นเพราะผลงานเหล่านั้นเป็นส่วนตัวและแปลกเกินไปจนประชาสัมพันธ์ยาก
เจ้าของฉายา บริตนีย์ สเปียร์ส (Britney Spears) ฉบับญี่ปุ่น มุ่งมั่นจะแก้ตัวอีกครั้ง แม้จะยึดบังลังก์ราชินีเพลงป๊อปในญี่ปุ่นไว้ได้อย่างมั่นคง แต่ ฮิคารุ ก็ยังต้องการเริ่มต้นจากศูนย์ ตะลุยตลาดอเมริกาในฐานะศิลปินหน้าใหม่ "ฉันไม่อยากเป็นแค่ศิลปินที่บ้าบออยู่ในดินแดนแห่งความฝัน ฉันอยากสื่อสารกับโลกจริงด้วยความถ่อมตัว และฉันก็ชอบอะไรที่น่ากลัวด้วยค่ะ ฉันเห็นความกลัวเป็นเหมือนไฟส่องทาง" ฮิคารุ อธิบาย
ฮิคารุ ต้องการให้อัลบั้มนี้เข้าถึงคนกลุ่มใหญ่ของอเมริกา ซึ่งเธอเชื่อว่าต่างจากรสนิยมกระแสหลักของญี่ปุ่น ดังนั้นเธอจึงลดกลิ่นอายอิเล็กโทรนิกลง และเติมดนตรีอาร์แอนด์บีลงไปมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ฮิคารุ ยังย้ำถึงความหลากหลายในอัลบั้ม "บางเพลงมีดนตรีแบบยุโรป บางเพลงรับอิทธิพลจากญี่ปุ่น มีหลายแบบมาก แต่โดยรวมแล้วมันให้อารมณ์แบบดนตรีกระแสหลักค่ะ"
ฮิคารุ แต่งเพลงในอัลบั้มนี้ด้วยตัวเองทั้ง 10 เพลง โดยรับอิทธิพลมาจากวงป๊อปรุ่นเก่าอย่าง "ทีแอลซี" (TLC) จึงไม่แปลกที่ซิงเกิลแรก "Come Back to Me" จะชวนให้นึกถึงเพลงป๊อปฟังสบายช่วงปลายยุค 90 นอกจากนี้เธอยังได้ร่วมงานกับกลุ่มโปรดิวเซอร์ "สตาร์เกต" (Stargate) และโปรดิวเซอร์ "ทริกกี สจวร์ต" (Tricky Stewart) ซึ่งต่างก็เคยปั้นงานให้ศิลปินอเมริกันชั้นนำมาแล้วมากมาย
เมื่อวันหนึ่งที่ฝันของ ฮิคารุ เป็นจริงขึ้นมา ถึงตอนนั้นเธอบอกว่าจะไม่ยอมให้ความสำเร็จมาครอบงำตัวเอง "ฉันระวังตัวดีว่าจะไม่ถลำตัวลงไปในทิศทางนั้นค่ะ ฉันเฝ้ามองคนอื่นๆ และเรียนรู้อยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็น บริตนีย์ คนไร้บ้านข้างถนน หรือผู้บริหารบริษัทแผ่นเสียง ฉันเฝ้ามองพวกเขาและเรียนรู้ค่ะ"
