อัลบัม I Love Kamikaze The 5th Years Celebration

อัลบั้มพิเศษฉลองครบรอบ 5 ปีของค่ายกามิกาเซ่ กับการรวบรวมเพลงดังของศิลปินในค่าย ส่งเป็นของขวัญให้กับแฟนๆ ที่ติดตามผลงานมาอย่างต่อเนื่อง อาทิ 3 สาว เฟย์ - พรปวีณ์ นีระสิงห์, ฟาง - ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ และ แก้ว - จริญญา ศิริมงคลสกุล กับเพลงสนุกๆ Loveaholic ที่บอกชัดๆ ให้รู้ไปเลยว่าเป็นคนที่ชอบมีความรัก แต่ไม่ยึดติดอยู่กับคนที่ไม่สนใจและเอาใส่ใจกัน ถ้ายังไม่ปรับปรุงตัวก็พร้อมที่จะลืมเธอไปได้เหมือนกัน

ด้าน จีบได้แฟนไม่รัก เพลงน่ารักๆ จาก 2 สาว โฟร์ - ศกลรัตน์ วรอุไร และ มด - ณปภัช วัฒนากมลวุฒิ ที่พูดถึงคนที่มีแฟนแล้ว แต่เขาไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยให้ความสำคัญสักเท่าไร เลยประกาศให้คนเข้ามาจีบได้ เป็นการประชดแฟนตัวเองแบบน่ารักๆ ในส่วนของดนตรีเพลงนี้ก็ทำออกมา 2 รูปแบบ แบบแรกเป็นจังหวะป๊อปสนุกๆ เพิ่มลูกเล่นด้วยเสียงของยูเคอเลลี ส่วน จีบได้แฟนไม่รัก ฉบับอูคูเลเล ก็เป็นเสียงร้องใสๆ ของ 2 สาวกับเสียงของยูคะเลเลล้วนๆ

เสียใจแต่ไม่แคร์ (Whatever) จาก หวาย - ปัญญริสา เธียรประสิทธิ์ เป็นเพลงช้าที่พูดถึงความรู้สึกเมื่อความรักจบลง ถึงแม้ว่ารู้สึกจะเสียใจแต่ก็ไม่เป็นไร แล้วก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายมาวุ่นวาย มาคอยรื้อฟื้น ขณะที่เพลง เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish) ของ 5 หนุ่ม เค-โอทิค ที่ประกอบด้วย ป๊อปปี้ - ภาณุ จิระคุณ, เขื่อน - ภัทรดนัย เสตสุวรรณ, โทโมะ - วิศว ไทยานนท์, เคนตะ ซึทจิยะ และ จองเบ ปาร์ก ก็เป็นอีกด้านของการสูญเสียความรัก ถึงจะเลิกกันไปแล้วแต่ก็ไม่เคยเลิกรัก ยังเก็บของทุกอย่างของเธอเอาไว้ เผื่อวันใดวันหนึ่งจะได้กลับมารักกันอีกครั้ง

นอกจากนั้นก็ยังมีเพลงจากศิลปินน้องใหม่ของค่าย อย่าง ธามไท - ธามไท แผลงศิลป์ กับเพลง รักกว่านี้ไม่มีอีกละ (No More) ที่ได้ โทโมะ จาก เค-โอทิค มาร่วมร้องด้วย โดยเนื้อหาพูดถึงความรักที่มีให้ไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่วันเปลี่ยนแปลง ไม่เพิ่มขึ้น ไม่น้อยลง เพราะเทให้หมดทั้งใจไปตั้งแต่แรกแล้ว

รวมไปถึงเพลง งี่เง่า เข้าใจยาก เรื่องมาก (แล้วรักมั้ย?) จาก 2 สาว เอพริล - นภัสรดา กาญจนเจริญ กับ บูม - ธนวรรณ วงศ์สงวน วง เอบี ควีน เพลงป๊อปสดใสแนวบรอดเวย์ผสมแท็ปแดนซ์สนุกๆ ที่บ่งบอกถึงอารมณ์ของผู้หญิงที่มักจะเข้าใจยาก พูดอะไรก็ไม่ตรงกับความรู้สึก อย่างบอกว่า ไม่ จริงๆ แล้วแปลว่า ใช่ ชอบเอาแต่ใจเพราะอยากให้ใส่ใจ แต่จริงๆ แล้วอยากจะบอกไม่ต้องไม่เข้าใจก็ได้แค่ให้ความรักกันก็พอ