SIAMZONE.COM

ดูยากจริงๆค่ะ
ต้องดูประมาณ3รอบถึงจะเข้าใจ

รอบแรกนี่งงมากๆ

ดูเเล้วเข้าใจ เเต่ไม่อิน

me not late much?

ดูครั้งแรกตอนวีซีดีออก ดูที่บ้านเพื่อน (รู้สึกปี 46 ไม่ก็ 47 นี่แหละค่ะ) ซึ่งเพื่อนบ่นว่าเปลืองตัง ไม่น่าซื้อมาเลย
ครั้งที่สองตอนที่ออกไปเช่าวีซีดีด้วยตัวเองครั้งแรก (ปี 48) ... พากย์ไทย
และครั้งที่สามคือดีวีดี (ปี 49)


หนังจบ เครดิตขึ้น ลุกขึ้นยืนมาตบมือดังๆ
ยอดเยี่ยมค่ะ

หม่น และเศร้าอย่างมีความสุข : )

หนังสนุกมาก ถึงจะงงๆก็เหอะ อ่านหนังสือแล้วก็เข้าใจเองล่ะ อยากให้หนังไทยเป็นแบบนี้ปีละ20เรื่อง ใครไม่ดูหนังเรื่องนี้นี่เสียชาติเกิดมาก เป็นเอกจงเจริญครับ!!!

เยี่ยมครับ

เป็นหนังที่ตอนแรกคิดว่าจะสนุก แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเลย นักแสดงนำหญิงไม่เข้ากับนักแสดงชายเลย วกวน ไม่ค่อยเข้าใจ มีแต่ภาพที่ดูสวย

เป็นภาพยนตร์ที่ คุณอุ๋ย นนทรีย์ นิมิบุตร กล้าออกมาพูดได้อย่างเต็มปากว่า เรื่องนี้จุดเด่นอยู่ที่การเป็นภาพยนตร์ของเป็นเอก ซึ่งโดยรวมของภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วอยู่ในเกณฑ์ดี ดูได้เข้าใจง่ายกว่าที่คิด การที่จะเอาเป็นเอกมาเป็นจุดขายอาจจะทำให้คนเข้าใจว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ดูยากตามสไตล์เป็นเอกแน่นอน

จากการรวมตัวของทีมงามฝีมือดี ไม่ว่าจะเป็นการเขียนบทโดย ปราบดา หยุ่น กำกับโดย เป็นเอก รัตนเรือง กำกับภาพโดย คริสโตเฟอร์ ดอยส์ นำแสดงโดย ทาดาโน อาซาโน นักแสดงชื่อดังของญี่ปุ่น และ นุ่น สินิทรา บุญยศักดิ์ และน้องสาวแท้ๆ พลอย ไลลา บุญยศักดิ์

บทของภาพยนตร์เรื่องนี้ ไม่หนักอย่างที่หลายๆ คนเข้าใจ ไม่ได้เข้าใจยากอย่างที่หลายคนคาดคิดไว้ และก็ไม่ได้เป็นภาพยนตร์รักโรแมนติกหวานซึ้ง แต่เป็นภาพยนตร์ที่เน้นแสดงออกความรักน้อยๆ ดัง สังเกตได้จากนิสัยของทั้งสองคนมีแนวโน้มที่จะปรับตัวเข้ามาหากันอยู่ทีละเล็กละน้อย แม้ว่าเรื่องจะไม่ได้หนัก แต่คนดูก็มีอะไรให้ขบคิดอยู่บ้าง อาทิ เหตุผลของการอยากฆ่าตัวตายของเคนจิ หนังสือจิ้งจกเดียวดายที่อยู่ๆ ก็มาอยู่ๆ ก็หายไป รวมไปถึงความรักที่ก่อตัวขึ้นช้าๆ ของเคนจิ และน้อย

เรื่องนี้มีการดำเนินเรื่องที่ช้า ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป การที่ทั้งเป็นภาพยนตร์ที่มีบทพูดน้อย เนื้อหาของภาพยนตร์ที่ไม่มีจุดพลิกผันใดๆ มีการเดินเรื่องที่ช้า และยังไม่มีความดึงดูดให้น่าติดตาม ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูแล้วชวนง่วง และน่าเบื่อสำหรับหลายๆ คน

จุดหนึ่งที่ดูแล้วไม่ค่อยเห็นด้วยกับแนวทางการนำเสนอของภาพยนตร์คือการที่น้อยไปคนสูบบุหรี่จัด แม้ว่าเหตุผลดังกล่าวจะมีคำตอบและเหตุผลในเรื่อง แต่ในฐานะที่เป็นภาพยนตร์ไทย ที่จะเป็นแบบอย่างสำหรับเยาวชนไทย การที่นำเสนอภาพดังกล่าวอย่างชัดเจนเกินไปก็ดูจะไม่เหมาะสมเท่าไร

ดูโดยรวมแล้ว องค์ประกอบต่างๆ ที่นำมารวมกันเป็นภาพยนตร์เรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นนักแสดง การถ่ายภาพ หรือแม้แต่บท ได้รับการคัดมาอย่างดีจริงๆ แต่การถ่ายทอดเป็นภาพยนตร์ในแนวเป็นเอก คงไม่ค่อยจะถูกใจใครหลายคนเป็นแน่

ฟังพี่บรรยายที่มัณฑณศิลป์ ศิลปากร เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา
ผมติดตามหนังของพี่มาทุกเรื่อง เข้าใจและเห็นใจครับ ถึงแนวคิดที่จะนำเสนอ และต้องการสื่อสารจากตัวหนัง
แต่พี่ยัง "ผิด" ในสายตาคนไทย (ประเทศที่ผีหัวขาดทำรายได้ 80 ล้าน) ตรงที่พยายามจะยกระดับหนังไทยขึ้นไปในจุดที่สูงกว่าชาวบ้านร้านตลาดจะรับไหว
เอาเป็นว่าเรื่องหน้าลองกำกับหนัง ผี+กระเทย+เซ็กส์ ดูมั่งสิครับ
เผื่อจะได้ 100 ล้าน

เป็นคนที่ไม่ค่อยได้ดูหนังเลยพอไปดูแล้วเสียความรู้สึกมากงงตั้งแต่ต้นจนจบหนังก็เงียบคนดูก็เงียบ อยากจะหัวเราะดังๆ คิดได้ยังไง พยายามดูให้เข้าใจดูยังไงก็ไม่เข้าใจเลย มีคนบอกว่าให้ใช้จิตดู ก็ใช้แล้วแต่ก็ไมเข้าใจเข้าใจนะว่าคุณมี่ความสามารถแต่เราคงโง่เองนนะ ดูหนังเรื่องนี้แล้วทำให้เริ่มจะไม่ชอบหนังไทยเข้าไปใหญ่เลยไม่ใช้เฉพาะเรื่องนี้นะหลายๆเรื่องก็เหมือนกัน

ไปดูมาแล้ว .... ชอบภาพ และมุมกล้อง แสง สี มากๆ .. แต่ก็เป็นอย่างที่บอกๆ กัน เราคงคิดมากไป พยายามโยงเหตุผลความเป็นไปของเรื่องมากไป เลยค่อนข้างปวดหัว โดยเฉพาะตอนที่สลับกันระหว่างนิดกับน้อย ชอบมุกตลก และบทบรรยาย (เรื่องการฆ่าตัวตาย กับเรื่องจิ้งจก) พอออกมาจากโรงแล้ว มานั่งทบทวนโดยไม่คิดเรื่องเหตุผล หรือลำดับภาพ ...ก็คิดว่าเรื่องนี้มีแง่คิด (ให้ไปงัดหากันเอง) ดี ... โดยรวมคิดว่าชอบ เพราะได้แง่คิดสำหรับตัวเองมาหลายแง่เลย