SIAMZONE.COM

อย่าไปเชื่อคนที่กล่าวว่าหนังเรื่องนี้ห่วย อย่างแรกคุณต้องเข้าใจก่อนว่าหนังเรื่องนี้สร้างขึ้นโดยมีความรักเป็นรากฐาน และมีความสยองขวัญเป็นชั้นบน ผู้ที่มองหนังเรื่องนี้แบบผิวเผิน ก็สัมผัสได้แค่ว่ามันคือหนังสยองขวัญห่วยๆ เรื่องหนึ่ง ที่ดูแล้วงงเป็นไก่ตาแตก แต่ถ้าผู้ที่มีสมองดูหนังแล้วคิดลึกลงไปมากกว่านั้น ก็จะรู้ว่ามันเป็นหนังที่ดีเรื่องนึงเลย มันมีความเชื่อมโยงกันอย่างน่าฉงน โดยเฉพาะเรื่อง Going Home ที่เห็นได้ชัดมากๆ ซึ่งมีความฉงนปิดท้ายตอนที่เด็กชายเดินออกมาจากร้านถ่ายรูป? รองลงมาคือ Memories เมื่อความรักก่อเกิดแรงอาฆาต ขอบอกว่ามุมกล้องดีมาก ทำออกมาได้สยองกว่าใครเพื่อน Doctor head จึงจับจุดตรงนี้มาเป็นจุดขายของหนังทั้งหมด และ The Wheel เมื่อความรัก (หุ่นละคร) ก่อเกิดเป็นอาถรรพณ์ โดยเฉพาะ เรื่อง The Wheel นั้นอิงมาจากเรื่องจริงของคณะ โจหลุยส์ เธียเตอร์ ซึ่งคณะถ่ายทำนั้นจึงเกิดอาถรรพณ์กันอยู่หน่อยๆ ทั้งสามเรื่องนี้มีพันธการคือความรัก ความรักของ 3 แบบ 3 ชาติ ซึ่งชาติที่ดูยากที่สุดต้องขอยอมรับว่าเป็นของไทย เพราะวัฒนธรรมไทยถ้าใครไม่รู้เรื่องก็คือจะไม่เข้าใจหนังเรื่องนี้ไปด้วย

โดยสรุปแล้วใครที่วิจารณ์แบบกระหน่ำนั้นผมถือว่าคุณแปลกมนุษย์มาก และ ใครบอกว่าคนเห็นผีดีกว่ากันเป็นกอง ผมว่าหนังทั้ง 2 เรื่องนี้ ดีไม่ต่างกันเลย สุดท้ายนี้ผมต้องขอยอมรับว่า The Wheel ไม่ค่อยมีความเป็นสากลมากที่สุด แต่อย่าลืมสิ ว่าโจทย์หนังของมันคือ "การรวมตัวครั้งสำคัญของ"เอเชีย" ครั้งแรกของความสะพรึงที่คนทั่วทั้งเอเชียได้สัมผัส" เป็นมุมมองความรักแบบขนลุกผ่าน 3 สายตาของคน 3 ชาติ 3 ผู้กำกับ เพื่อคนทั้งเอเชีย ไม่ใช่นำเสนอความเป็นสากลนะครับ

ตอนนี้เรื่อง Memories เกิดขึ้นจริงแล้วครับ คือ ตื่นขึ้นมาจำอะไรไม่ได้เลย (แต่ไม่รุนแรงเท่าเรื่องนี้) ถ้าใครได้ดูเจาะใจจะรู้

Memories - ตอนนั้นจำได้ว่าเรียนพิเศษอยู่ แล้วครูมาเล่าเรื่อง อารมณ์ อารรพณ์ อาฆาต ให้ฟัง ครูบอกว่า ตอนแรกก็เอานิ้วชอนไชเข้าไปในหัว ผมรู้สึกจินตนาการไป มันคงอี๋ กลัวมากๆ (ตอนนั้นยังไม่ได้ดู และอยู่แค่ ป.6) จนได้ดูกับตาผมรู้สึกผวาเล็กๆ ส่วนตอนเอานิ้วชอนนะ ผมว่าภาพที่ออกมาดูสวยมากๆ มุมกล้องสวยใช้ได้ ถ้าคุณได้ดูเรื่อง ตู้ซ่อนผี คล้ายๆกัน เสียตรงที่ว่าตอนนี้ บทพูดมันน้อย ทำให้เรางุนงง ขนาดดู 2 รอบยังมีงจุดที่ยังงงอยู่เลยอ่ะ (ก็ไอ้ตอนเอานิ้วไชนั่นแหละ มันสื่อถึงอะไร)
The wheel - ตอนแรกๆ สนุกมาก น่ากลัวใช้ได้ พอตอนหลังเท่านั้นละ อะไรเนี้ย โอ้จอร์จ ทำไมถึงพลิกฝ่ามือเป็นหลังมือได้เนี้ย ผีที่ออกมาน่ากลัวเหมือนกัน (ดูตอน ม.1ทางบิ๊ก ซีนีม่า)
Going home - ดูจบถึงกับอยากร้องไห้ ทำไมมันหดหู่เช่นนี้นะ สงสัยทั้ง 2 คนเลยอ่ะ อยากร้องไห้มากๆ เศร้า สงสารยูจิเนียน หยวน (คนเห็นผี2) ที่ทั้งเรื่องพูดได้แค่ 10 เปอร์เซนต์

รวมๆเป็นหนังเครียด ผวาเล็กๆ และเก็บกดดีครับ

เสียดายจังอ่านเวบต่างประเทศเรื่องคำวิจารณ์เรื่องนี้กลายเป็นว่า ของคนไทย...โดนยำเละ

ดีนะเนี่ยที่ไม่ได้ที่โรง เพราะ ว่า ต้องเสียตังค์แหงๆๆ ชอบเรื่องความทรงจำที่สุด ดูรู้เรื่องเพราะมีสิทธิ์เป็นจริง

การร่วมมือกันของผู้สร้างภาพยนตร์ 3 ประเทศ คือ ไทย จีน และเกาหลี ที่อยากจะสร้างภาพยนตร์ขนาดสั้น 3 เรื่อง แล้วนำมาต่อกันเป็นภาพยนตร์ ทำให้เรื่อง Three เกิดขึ้นมา

ประเทศไทย – ตอนนี้ได้ นนทรีย์ มาเป็นผู้สร้าง โดยเป็นเรื่องราวของหุ่นเชิด ที่ท้ายสุดแล้วเป็นการนำไปสู่การสมสู่ ความเคียดแค้น และการฆ่าฟัน เข้าใจว่าผู้สร้างต้องการที่จะแสดงความเป็นไทยแบบสุดโต่ง ถึงขนาดเอางานแสดงพื้นบ้านของไทย ที่น่าจะเป็นสิ่งที่ดีงาม มาทำเป็นภาพยนตร์สยองขวัญได้ นอกจากเนื้อเรื่องที่ดูไม่น่าสนใจแล้วยังมีการใส่ฉากเลิฟซีนที่ไม่น่าดู และไม่สมจริงเข้าไปอีกด้วย ตอนนี้จึงมีคุณภาพต่ำที่สุดของเรื่อง Three ไป

ประเทศเกาหลี – เรื่องนี้ไม่ได้สะท้อนอะไรเกี่ยวกับความเป็นเกาหลี เพียงแต่เอาความรู้สึกของคนหนึ่งคนที่ตายไปแล้ว จากการฆาตกรรม มาสร้างเป็นหนังจากจินตนาการของผู้สร้างเอง แต่ก็มีการใส่ความผวาของฆาตกรลงไปด้วย ไม่มีเนื้อหาอะไรเลย แต่ดูแล้วสยอง การนำเสนอภาพต่างๆ มุมกล้องและการใช้เสียง เหมาะแก่การเป็นหนังผีจริงๆ

ประเทศจีน – ชาวไทยคงรู้จัก ปีเตอร์ ชาน กันบ้างแล้ว จากผลงานของเขาหลายเรื่องที่เข้าฉายในบ้านเรา นอกจากนี้ยังพูดภาษาไทยได้เก่งอีกด้วย (เก่งกว่าผู้กำกับหนังไทยบางคนอีก) ในตอนนี้ไม่ได้มีความแค้น ไม่ได้มีความน่ากลัว แต่เป็นหนังผีที่แสดงถึงพลังแห่งความรัก อันจะนำไปสู่การคืนชีพ ผสมผสานกับการใช้เหตุผลของความลี้ลับของยาจีนแผนโบราณ ทำให้รู้สึกว่าตอนนี้ดูแล้วรู้สึกประทับใจ และไม่รู้สึกกลัวใดๆ ทั้งสิ้น การใช้ร้านถ่ายภาพเป็นตัวกลางระหว่าง โลกของมนุษย์และวิญญาณ เป็นการใช้สัญลักษณ์ที่ดี และตอนนี้จึงเป็นตอนที่น่าสนใจมากที่สุดจากทั้ง 3 ตอน

Three เป็นการรวมตัวกันที่น่าสนใจ แต่ด้วยมาตรฐานการสร้างภาพยนตร์ที่ต่างกัน มุมมองที่ต่างกัน รวมทั้งวัฒนะธรรมที่ต่างกัน ทำให้ทั้ง 3 ตอน ต่างกันอย่างสิ้นเชิง และอดไม่ได้ที่จะนำมาเปรียบเทียบ สำหรับผู้ที่สนใจชมภาพยนตร์เรื่องนี้ แนะนำให้อดทนดูจนถึงตอนสุดท้าย แล้วคุณจะรู้สึกดีขึ้นมากกับภาพยนตร์เรื่องนี้

น่าง่วงไปหน่อย
ไม่โม้ไปหน่อยเหรอ

ไม่ค่อยน่ากลัวสักเท่าไหร มันไม่ค่อยเหมือนจริงเลยนะคะ
อยากให้คุณทำให้มากกว่านี้คะ

น่ากลัวเกินไปไม่สนุกเลยฮะ

หนังเกาหลีมุมมองกล้องแปลกให้ความรู้สึกดี เนื้อหาพอรับได้กับเวลา40กว่านาทีหนังฮ่องกงต้องยอมรับว่าไปไกลแล้วเนื้อหามุมมองใช้ได้กับเวลาเท่านี้หนังไทยแย่มากดีแต่productionเข้าใจว่าจะเสนอความเป็นไทยแต่มีมุมมองมากมายให้นำเสนอมองโลกหน่อยผมไม่แอนตี้ฉากเซ็กซ์นะแต่ต้องนำมาให้เหมาะสมคำว่าอินเตอร์ไม่จำเป็นต้องมีฉากแบบนี้เสมอไปทำไมคนไทยไม่รู้จักทำหนังให้เรียบกว่านี้แต่มีความเป็นเนื้อหนังมีอารมณ์สนุกอย่างที่เมืองนอกทำหนังรักง่ายๆแต่ดูแล้วครบด้านความรู้สึกอย่าข้ามขั้นทำเป็นเหนือนะอย่างตอนท้ายของหนังของไทยพยายามหักมุมตามสไตล์หนังผียุคใหม่แต่กลายเป็นยัดเยียดให้คนดูและสุดท้ายอย่าพยายามเน้นโฆษณาให้ภาพลักษณ์ผิดไปจากความจริงของเนื้อหนังอย่างจันดาราปากบอกว่าไม่ขายโป๊แต่พยายามขายภาพโป๊เปลือย