SIAMZONE.COM

หนังสนุกนะ ตลกแบบอมยิ้ม ดูได้เพลินๆ อีวา กรีัน สวยมากอะ ขนาดดุๆโหดๆ ดูมุมไหนก็สวย ฉากในเรื่องก็เจ๋ง ให้อารมณ์ย้อนยุคดีที่เดียว แต่หนังเหมือนจะสั้นไป (หรือเราดูเพลินไปหว่าา) ฮิฮิ

ปล. สงสารแม่มดคนสวย TT

หนังสนุกดีน่ะ ดูได้เรื่อยๆเพลินๆ ป๋าเดปป์หล่อสุภาพ มีเสน่ห์มาก ป้ามิเชลล์เก๋ดี มาดมาดามมากๆ เอวา กรีนสวยสุดๆเลย สวยกว่าตอนเล่น Casino Royale อีก โดยรวมแล้วชอบมาก อารมณ์หนังเหมือนดู The Addams Family กับ Death Becomes Her ป๋าทิมไม่ทำให้ผิดหวังเช่นเคย

สนุกมากๆๆๆ สนุกจริงๆ ฮาดีด้วย ฉากต่อสู้ตอนหลังเหมือนจะเร็วไปหน่อย

ชอบมากก หนัง ทิมเบอร์ตั้น ต้อง แบบนี้แหละ

หนังเรื่องนี้ดูแล้วทำให้นึกถึงหนังแนวครอบครัวผีสมัยก่อน ที่สมาชิกมีปัญหากันแต่ละคนเพี้ยนๆ บ้าบอๆ หนังดูสนุกได้เรื่อยๆ โดยรวมแล้วชอบครับ

ปล แอบสงสารมิเชล ไฟเฟอร์อ่ะ เป็นเสาหลักของบ้านเลย

'แวมไพร์มึนยุค'

ไม่อยากบอกว่า คนดูก็มึนไปกับหนังเช่นกัน ^^'

ภาพดาร์ก+สีสันจัดจ้านดูคอนทราสต์กันตามสไตล์ ทิม เบอร์ตัน เหมือนเดิม
นักแสดงกิติมศักดิ์ (พี่เดปป์+เฮเลนาหวานใจคุณทิม) ก็ยังคงโผล่มาเช่นเดิม
วิธีการเล่าเรื่องก็ยังดูอึมครึมแต่จริงใจตามแนวหนังแบบคุณทิมเหมือนเคย

ที่เห็นว่าแตกต่าง ก็คงเป็น การดำเนินเรื่อง ในบางช่วงล่ะมั้ง
เพราะบทสนทนากับลักษณะการแสดงออกของตัวละครบางตัวดู "ตลก"

ไม่ใช่ ตลก แบบขำขัน หัวเราะท้องคัดท้องแข็งนะ
แต่มัน ตลก แบบชวนขำในใจ ชวนยิ้มแสยะมุมปากนิดๆ
ฮาแบบร้ายๆ ยังไงก็บอกไม่ถูก (อธิบายได้ชวน งง มาก)

เอาเป็นว่า ฮา ในแบบระดับของคุณทิม เบอร์ตัน แล้วกัน
(ไม่ได้ช่วยให้เข้าใจขึ้นเลย)

ส่วนที่ชอบ..ก็คงเป็น อีวา กรีน..น้ำเสียงและการแสดงออกดูร้ายแบบรับได้
เพราะเธอสวยแบบสง่า เวลาร้ายเลยดูสง่าดี .. เวลาแค้นก็ใส่อารมณ์ดูมีพลัง
เวลาใช้มารยาก็ดูเย้ายวน รุนแรง ... ถึงร้าย แต่สง่าได้ใจจริง ...

พี่เดปป์ไม่ต้องพูดถึง .. เล่นเรื่องไหนของคุณทิม เบอร์ตัน ก็อินกับตัวละครนั้นได้ทุกเรื่อง
ชอบคำพูดแบบหนุ่มยุคปี 1700 ของเธอจริงๆ .. "สะโพกผาย" เอย "E-ตัว" เอย..
มากมายก่ายกองจริงๆ พ่อคุณ ^^"

แต่คำพูดแบบเน้นวรรณกรรมของตัวละครพี่เดปป์นี่หวานซึ้งมาก

"หากคิดจะรักแล้ว จงลืมคำว่า...เสียใจ"

ฟังแล้วเคลิ้มมาก~

(เราจำได้ประมาณนี้ อาจแปลไม่ตรงกับที่เขาแปลไว้ก็ได้)

ต้องยกความดีความชอบให้กับคนแปลจริงๆ ... คุณธนัชชา ...
ขอคารวะ m (__) m

I give 'B'

Dark Shadows แวมไพร์มึนยุค
ครั้งที่ 8 แล้วกับการทำงานร่วมกันของผู้กำกับคนเก่ง ทิม เบอร์ตัน และนักแสดงมากฝีมืออย่าง จอห์นนี่ เด็ปป์ ซึ่งรับบทเป็น บาร์นาบัส คอลลินส์ เพลย์บอยยุคปี 1700 ร่ำรวยจากการเป็นทายาทเจ้าของโรงงานปลากระป๋อง แต่ดันไปจีบคนผิดอย่างแม่มดสาว แองเจริค บูชาร์ด (เอวา กรีน) เพราะเธออิจฉาริษยาที่บาร์นาบัสไปพบรักกับสาวคนใหม่ที่ทำท่าจะลงเอยด้วยกัน งานนี้เธอจึงใช้เวทมนต์ทำให้เธอตกหน้าผาแม่หม้าย เท่านั้นยังไม่พอ ยังสาปให้บาร์นาบัสกลายเป็นแวมไพร์ จนถูกชาวเมืองขับไล่และถูกฝังอยู่ในโลงศพเหล็กนานถึง 200 ปี จนกระทั่งมาถึงยุค 1972 บาร์นาบัสก็ได้ถูกขุดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วความฮา ความเพี้ยนก็เริ่มขึ้น!!! แน่นอนว่าความสนุกของหนังเรื่องนี้อยู่ที่การแสดงโดยเฉพาะบทนำอย่าง จอห์นนี่ เด็ปป์ ที่แสดงเป็นแวมไพร์่ซะอย่างกับนักร้องนำวง My Chemical Romance มาในมาดขรึม นิ่งๆ แต่อย่างฮา มิเชลล์ ไฟเฟอร์ก็แสดงดี รับบทเป็น เอลิซาเบธ คอลลินส์ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของตระกูลคอลลินส์ในยุค 72 ที่กำลังตกต่ำลง และเป็นคนที่ดูปกติสุดแล้วในบ้าน เพราะแต่ละคนเพี้ยนๆ ฮาๆทั้งนั้น อย่างลูกสาวเธอ แคโรลีน ก็เป็นวัยรุ่นที่หลงยุค (ฮาทุกฉาก) แต่คุณน้องเธอก็แอบเก็บความลับบางอย่างเอาไว้? แสดงโดยน้อง โคลอี้ เกรซ มอเรทซ์ ขวัญใจผมเอง และอีกครั้งกับ เฮเลน่า บอนแฮม คาร์เตอร์ ภรรยาของ ทิม เบอร์ตันนั่นเอง แสดงเป็นนักจิตแพทย์ประจำบ้านที่เอ่อ ขี้เมา ฮาๆ รั่วๆ อีกคนที่ไม่พูดถึงไม่ได้ เอวา กรีน สาวบอร์นตอนเดียว รับบทเป็นแม่มดที่ตกหลุมรัก บาร์นาบัส จนอยากจะครอบครองไว้คนเดียว เอวา กรีน เธอสวยนะ ปากแดง ผมบลอนด์ และแสดงได้ดีเอามากๆ สำหรับใครที่ชอบหนังฮาๆ ขายฝีมือการแสดง ฉากย้อนยุคสวยๆ และ จอห์นนี่ เด็ปป์ ก็อย่าได้พลาดเชียว และผมขอให้เครดิตอีกหนึ่งคน คือคุณ ธนัชชา ที่แปลไทยได้โดนใจผมอีกแล้ว!