SIAMZONE.COM

ป.ย.อ 0.5/10 พอเน้นโ ป๊ะนี้หว่าหนังไไม่ได้เรื่อง

สุดๆไปเลย สงสารเหลียงเฉาเหว่ยอ่า ภาพสวยมากๆ

Lust, Caution ภาพยนตร์เรื่องที่ 11 ของ อัง ลี (Ang Lee) จากที่เคยฝากผลงานเรื่อง Brokeback Mountain เข้าไปตรึงในใจหลายคน มาครั้งนี้ อัง หยิบเรื่องราวในปี 1938 สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อญี่ปุ่นกำลังรุกคืบนานาประเทศในแถบเอเชียเพื่อสร้างฐานอำนาจของตนเอง รวมทั้งการเข้าครอบครองจีนด้วย กลุ่มของ กวงยูมิน (หวังลี่หง) เป็นกลุ่มนักศึกษาที่ไม่เห็นด้วยกับการที่รัฐบาลจีนอ่อนข้อต่อญี่ปุ่น กระทั่งตั้งกลุ่มละครที่มีเนื้อหาปลุกใจชาวจีนให้ฮึกเหิม ซึ่งในเรื่องนี้ หวังเจียจี (ทังเหว่ย) จับพลัดจับผลูได้มาเป็นนางเอกของเรื่องทั้งที่ความจริงแล้ว เธอเข้าร่วมกลุ่มละครตามเพื่อน และเพียงเพราะแอบสนใจในตัว กวงยูมิน

ละครของพวกเขาประสบความสำเร็จเป็นอย่างดีมันสามารถปลุกใจชาวจีนให้รู้ตนจนใจพองโต ซึ่งกลายเป็นแรงผลักดันให้กลุ่มของกวงยูมินยิ่งคิดการณ์ใหญ่ ถึงขั้นคิดแผนลอบสังหารณ์หนอนบ่อนไส้ตัวอันตรายของประเทศ นามมิสเตอร์เย่ (เหลียงเฉาเหว่ย) หวังเจียจี ต้องแสดงบทบาทครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ ด้วยการปลอมตัวเป็นคุณนายมัค เพื่อเป็นนกต่อให้กับกลุ่มของกวงยูมิน ในขั้นแรกแผนการณ์ดูจะล้มลุกคลุกคลานจนเกือบต้องยกเลิก แต่แล้วเมื่อจังหวะและโอกาสมาถึง ตัวละครของคุณนายมัคก็ก้าวออกมาสู่แสงเจิดจ้าในโลกความจริงขณะที่ หวังเจียจี คนเดิมกำลังก้าวเท้าหลบแฝงอยู่ในเงามืดของอดีตห่างออกไปเรื่อยๆ

ใครที่คิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์เกร็ดประวัติศาสตร์ที่เล่าผ่านตัวละครเห็นทีจะต้องคิดใหม่ เพราะ อัง ลี ต้องการเจาะเน้นไปที่ความรู้สึกนึกคิดและความสัมพันธ์ของตัวละครมากกว่า เขานำเสนอเรื่องราวทั้งหมดผ่านตัว หวังเจียจี หญิงสาวไร้เดียงสาที่ค่อยๆ เปลี่ยนตัวเองกลายเป็นคุณนายมัค สำหรับประเทศไทยฉายเรื่องนี้ 2 แบบ คือแบบที่หั่นฉากร่วมรักที่รุนแรงและโจ๋งครึ่มออก ส่วนอีกแบบเป็นฉบับเดียวกับที่ฉายในอเมริกาซึ่งยังคงฉากทุกอย่างไว้สมบูรณ์

ซึ่งในแง่หนึ่งก็รู้สึกเห็นด้วยกับการตัดฉากเหล่านั้นออก เพราะมันเกินกว่าที่เด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีจะดูได้จริงๆ แต่ในอีกแง่เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ไม่ได้ดูฉบับเต็ม เพราะ อัง ลี บอกเล่าความสัมพันธ์ของมิสเตอร์เย่ กับ คุณนายมัค ผ่านฉากร่วมรักทั้งหลาย เราจะรับรู้เส้นใยความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ เกี่ยวพันแน่นขึ้นของทั้ง 2 โดยไม่ต้องการประโยคสนทนาใดๆ

ตลอดทั้งเรื่องคุณนายมัค และมิสเตอร์เย่ แทบจะไม่เคยมีฉากไหนพูดเรื่องราวในชีวิตตนให้อีกฝ่ายได้รู้ หรือแม้กระทั่งเรื่องจิปาถะดินฟ้าอากาศทั้งหลายก็ไม่เคยมี เพราะทั้งสองบอกเล่าความสัมพันธ์ของตนผ่านการกระทำล้วนๆ และก็เป็นอีกครั้งที่ อัง ลี ทำภาพยนตร์ที่ดูง่ายแต่ตีความได้หลายชั้น ในหลายฉาก อัง ลี ในสัญญะ (Symbolic) ทางด้านภาพไว้ทั้งแสง เงา และการวางตำแหน่งตัวละคร ที่ทำให้เหล่าคนดูจอมคิดมากสนุกเพลิดเพลินกับการตีความ ขณะที่บทสนทนาที่ถ่ายทอดผ่านตัวละครสามารถตีความไปได้หลากหลายแล้วแต่การรับรู้ของแต่ละคน

ในส่วนของการแสดง เหลียงเฉาเหว่ย ชนะขาดจากแววตาปริศนาช้ำอดีตของเขาที่ทำให้คนดูทั้งเกรงและหลงรักได้ในเวลาเดียวกัน เราแทบไม่เคยรับรู้ความรู้สึกใดๆ ของมิสเตอร์เย่ จวบจนฉากสุดท้ายที่เขาเดินผ่านเงามืดสู่แสงสว่าง วาบเดียวที่ได้เห็นแววตาเขา มันสามารถเฉลยความรู้สึกออกมาได้หมดทั้งเรื่อง ขณะที่ ทั่ง เหว่ย ซึ่งถือเป็นหน้าใหม่แห่งวงการก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน จากสาวน้อยหวังเจียจีสู่คุณนายมัค คอของเธอค่อยๆ ตั้งบ่าขึ้นจนเชิดอย่างงดงาม ทั่ง ถ่ายทอดความอ่อนแอของหวังเจียจี รวมทั้งความรู้สึกผิดของคุณนายมักออกมาได้ค่อนข้างดี

ในหลายครั้ง เราจะหลงลืมว่า นี่คือคุณนายมักที่หวังเจียจีกำลังแสดงบทบาท อีกหลายฉากเรานึกสงสัยตัวตนข้างในของหวังเจียจีว่า เธอกำลังแสดง หรือเธอรู้สึกอย่างนั้นอยู่อย่างสัตย์จริง เส้นแบ่งระหว่าง "คนแสดง" และ "ตัวละคร" นั้นบางนัก นักแสดงหลายคนอินกับบทบาทของตนมากจนคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง หวังเจียจี เล่นบทบาทของคุณนายมัค จนมันค่อยๆ กลืนตัวตนจนเธอทิ้งตัวตนเดิม ใครจะเป็นผู้รับผิดชอบ หากนักแสดงคนหนึ่งกลายเป็นตัวละครตัวนั้นอย่างสมบูรณ์ และใครกันจะเป็นผู้รับผิดชอบความรู้สึกส่วนเกินที่มากับภารกิจยิ่งใหญ่

ไปดูที่ house มาค่ะคนไปดูถือว่าเยอะที่เดียว
เป็นหนังดี บทดี นักแสดงเล่นดีมาก ๆ
สรุปชอบค่ะ