SIAMZONE.COM

หนังที่ดูแล้วเครียดตั้งแต่ต้นจนจบ แต่กลับสยบผมให้นั่งนิ่งเฝ้าติดตามเรื่องราวของหนังแบบลุกไปไหนไม่ได้เลยอ่ะ มันสนุกนี่นาแถมน่าติดตามอีกตะหาก มาพร้อมกับเนื้อหาเรื่องราวอันหลากหลายล้นหลาม แฝงแบบเนียนๆ ถึงแนวคิดหรือความเชื่อตามหลักคริสตศาสนา / แอบจิกกัดหลักการดำเนินชีวิตในด้านลบของผู้คนหลากหลายเชื่อชาติ แต่อยู่บนโลกใบเดียวกัน...แม้แต่ประเด็นเล็กๆอย่างความขัดแย้งทางด้านความคิดระหว่างคู่สามี-ภรรยา/การตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอก/เซ็กส์.....ก็ถุกหยิบยกมาพูดในหนังเรื่องนี้ทั้งหมด แถมทำได้แบบลงตัวมากๆ คนเขียนบทเค้าขั้นเทพจริงๆ

ผิดหวัง ไปนิด ไม่ดี อย่างที่คิด
ผมว่า Crash ดีกว่าครับ


ให้ 7.5 / 10

ก็โอเค ครับ เพลิน ดี

ภาพยนตร์ที่ต้องการเล่าเรื่องราวของผู้คนต่างภาษาที่อยู่ต่างทวีป แต่มาเกี่ยวโยงกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ ได้แก่ เด็กชายชาวโมร็อกโค 2 คน กระสุนปืนไรเฟิล 1 นัด กับคู่สามีภรรยาชาวอเมริกัน 1 คู่ ในทวีปแอฟริกาใต้ ซึ่งมีส่วนสัมพันธ์กับอีก 2 เหตุการณ์ ที่เกิดกับพี่เลี้ยงเด็กชาวเม็กซิโก ผู้ดูแลเด็กอเมริกัน 2 คนในทวีปอเมริกา และคู่พ่อลูกชาวญี่ปุ่น 2 คน ในทวีปเอเชีย ซึ่งพวกเขาเหล่านี้แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลกันคนละซีกโลก แต่ว่าผลกระทบที่พวกเขามีแก่กันละกันนั้น พาให้เกิดโศกนาฏกรรมที่เรียกว่าร้ายแรงเกินกว่าใครจะคาดเดาได้

ชื่อเรื่อง Babel เป็นภาษาฮิบรูซึ่งถูกเอ่ยถึงในคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์ ซึ่งกล่าวถึงเหล่ามนุษย์ที่รอดชีวิตหลังเกิดน้ำท่วมใหญ่ในโลกสมัยยุคโนอาห์ เมื่อทั้งหมดลงมาจากยอดเขาแล้วพวกเขาได้พยายามที่จะสร้างเมืองและหอคอยสูงตระหง่านเพื่อเป้าหมายในการไปสู่สรวงสวรรค์ให้ได้ ซึ่งหอคอยนี้เรียกว่า Tower of Babel การกระทำนี้ทำให้พระเจ้าทรงโกรธมาก จึงได้เสกให้เหล่ามนุษย์ต้องมีภาษาที่แตกต่างและกระจัดกระจายไปตามส่วนต่างๆ ของโลกจนไม่สามารถสื่อสารกันได้ นับแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

ความต้องการสื่อถึงความแตกต่างในเรื่องภาษาและทวีปของผู้กำกับ อเลฮันโดร กอนซาเลซ อินาร์ริตู จึงเห็นได้ชัดตั้งแต่ชื่อเรื่องดังกล่าว การนำเสนอของเขาก็ไม่ใช่แค่ภาษาพูดเท่านั้น ยังรวมถึงอวัจนภาษาด้วย ยกตัวอย่างเช่น ในส่วนของเรื่องราวซึ่งเกิดกับ ชิเอโกะ (รินโกะ คิคูจิ) นักเรียนหญิงวัยรุ่นชาวญี่ปุ่นที่เป็นใบ้ ที่แม้จะอาศัยอยู่ในประเทศเดียวกัน แต่ว่าผู้คนรอบข้างเธอกลับกันเธอออกจากสังคมปกติที่สื่อสารกันด้วยคำพูด

นอกจากความขัดแย้งภายนอกที่ ชิเอโกะ ต้องเผชิญแล้ว ยังมีความขัดแย้งภายในใจที่เธอแบกรับอีกทาง ในความสัมพันธ์ของเธอกับพ่อที่อยู่ในภาวะกระอักกระอ่วนหลังการเสียชีวิตของแม่ สิ่งที่เธอต้องการคืออะไร การเปิดหัวใจเพื่อสื่อสารกันนั้นอาจสำคัญที่สุด แม้ว่าเธอจะโหยหาความรักและการยอมรับจากคนรอบข้างมากมายแค่ไหน สุดท้ายแค่อ้อมกอดจากคนเพียงคนเดียวก็เพียงพอจะทดแทนกับคำพูดนับร้อยนับพันได้แล้วนั่นเอง

ยังมีในส่วนของผู้คนต่างภาษาต่างวัฒนธรรมที่ต้องเผชิญเหตุร้ายแรง ในอีกสถานที่ซึ่งไม่อาจสื่อสารกันได้อย่างเข้าใจผ่านทางตัวละคร ริชาร์ด (แบรด พิตต์) และ ซูซาน (เคต แบลนเช็ตต์) ที่การนำเสนอให้เห็นในภาพยนตร์เรื่องนี้นั้น ได้บอกว่าหลักสำคัญไม่ใช่เพราะคนซึ่งพูดคนละภาษาแล้วจะคุยก็ไม่รู้เรื่อง แต่กลับเป็นคนที่พูดภาษาเดียวกัน ทว่าไม่อาจเข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพยายามจะบอก การเอาอคติ หรือความเชื่อผิดๆ ที่ตัวเองยึดมั่นในจิตใจมาแปรความหมายของคำพูดไปอีกทาง ทำให้เรื่องราวมากมายที่ยิ่งแย่อยู่แล้วนั้นถูกทำให้ยิ่งเลวร้ายลงเรื่อยๆ ในที่สุด

Babel ถือเป็นภาพยนตร์ที่นำเอาความขัดแย้งต่างๆ ดังกล่าว มาบอกเล่าต่อเนื่องกันได้อย่างกลมกลืน ผ่านทางบทภาพยนตร์ซึ่งร้อยเรียงความสัมพันธ์ในแต่ละเหตุการณ์เอาไว้ด้วยจุดเล็กๆ จุดเดียว ซึ่งเหล่าตัวละครพากันมองข้ามในตอนแรกจนพาไปสู่ความเสียหายร้ายแรงภายหลัง ซึ่งภาพยนตร์ยังสื่อสารไปยังคนดูโดยตรงให้ได้รับรู้เพื่อจะรู้สึกด้วยว่าหากพวกเขาไม่เริ่มการกระทำที่ดูเหมือนจะเล็กๆ นั้นแล้ว เรื่องราวเกี่ยวพันเป็นลูกโซ่นี้คงไม่อาจเกิดขึ้นได้

การแสดงเพื่อถ่ายทอดเหตุการณ์ในเรื่องของเหล่าตัวละครนั้นคงไม่ต้องพูดถึง เพราะเชื่อได้จากชื่อเสียงของนักแสดงแต่ละคน รวมทั้งการที่ แบรด พิตต์, แอเดรียนา บาร์ราซา และ รินโกะ คิคูจิ ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลต่างๆ ก็เป็นการรับประกันความสามารถทางการแสดงได้เป็นอย่างดี

ความเข้มข้นของเนื้อหาที่คนดูได้เสพผ่านทางองค์ประกอบต่างๆ ของ Babel นี้ จึงไม่ใช่แค่ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ในภาพยนตร์เท่านั้น แต่ยังส่งผลมายังความรู้สึกของผู้ชมอีกด้วย ในเมื่อฉากที่จะได้เห็นตอนจบเรื่อง สิ่งที่พวกเราผู้รับสารสงสัยอาจเป็นได้ว่าตึกที่ทอดตัวสูงขึ้นสู่ท้องฟ้าของมหานครใหญ่อันวุ่นวาย ซึ่งครอบครองตัวละคร 2 คนหลังสื่อสารกันอย่างเข้าใจดีแล้วนั้น จะเป็นหอคอยบาเบล ซึ่งจะพาพวกเขาหรือใครๆ ไปสู่สรวงสวรรค์ได้เหมือนกับที่มาของชื่อเรื่องหรือเปล่า

เป็นหนังคุณภาพเรื่องนึงเลยครับ โดยส่วนตัวแล้วชอบมากกว่า Crash เจ้าของออสการ์ปีที่แล้วซึ่งเป็นหนังสไตล์เดียวกันซะอีก

หนังเรื่องนี้ ผมคิดว่าดีนะ สนุกด้วย ดูแล้วทำให้รู้สึกเหมือนกับไปอยู่ในหนังเลย สำหรับผมนะ ให้เรื่องนี้ เต็ม 10 ครับ เพราะว่าเรื่องนี้ทำได้เยี่ยมมากเลย อยากชื่นชม และขอแสดงความยินดีที่ได้รางวัลด้วย สำหรับเรื่องนี้ครับ ถ้าผมกำกับเรื่องนี้นะ ผมจะภูมิใจมากเลยแหละ แหะๆ เพ้อไปไกล หนังหนุก ขอย้ำ

ดูแล้วเหมือนไม่ใช่ดูหนัง แต่เหมือนดูชีวิตคนจริงๆ มากกว่า นักแสดงแต่ละคนเล่นได้เนียนมาก ทั้งรู้สึกอึดอัดและแสนจะหดหู่ตาม และที่สำคัญทำให้นึกถึงความไม่สงบหลายๆ เรื่องในบ้านเรา? ไม่รู้ว่าใครรู้สึกยังงี้บ้าง บางครั้งเรื่องวุ่นวายมันก็ไม่เกิดจากความแตกต่างเพราะความไม่เข้าใจภาษาอย่างเดียว แต่เพราะเราไม่สนใจฟังกันและกัน และก็...เห็นแก่ตัวมั้ง! อืมม ก็สมควรที่เรื่องนี้ได้รางวัล

ดูแล้วให้อารมณ์ชวนน่าติดตาม แม้ว่าช่วงแรกๆ จะดูน่าเบื่อไปบ้าง... แต่ว่ามีสีสัน ของ 4 ทวีปเลย

ในหนังจะเห็นเรื่องราวของคนที่ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกัน แต่หนังเรื่องนี้กลับสะท้อนอารมณ์ และความเป็นจริง ที่เกี่ยวข้องกันได้

สนุกมาก หนังชวนหดหู่เพราะสะท้อนความเห็นแก่ตัว ของคนเราในปัจจุบัน ไม่มีอยากรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำผิดเพราะระบบลงโทษของกฎหมาย สิ่งสำคัญคือ การสื่อสาร ถ้าไม่อยากหนีปัญหาต้องหัดเป็นผู้รับฟังซึ่งหนังเรื่องนี้ สะท้องความจริงตรงนั้นได้หมดทุกอย่าง มีแง่คิดมากมายระหว่างเรื่องแล้วแต่ผู้ชมจะตีความ สำหรับดิฉัน อยากให้ได้รางวัลออสการ์มากๆ เพราะคิดว่า หนังเรื่องนี้ ส้รางออกมา เรียกได้ว่าดีมากในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะด้านเสียงเพลงประกอบฉาก ด้านนักแสดง(แอนเดรียนา บาร์ราซา แกยอดเยี่ยมมากจริงๆ) ด้านความหมาย ด้านประโยชน์ต่อสังคมและคนดู ทุกๆคนค่ะ

ตามสไตล์หนังเข้าทางออสการ์..เรื่องของคนหลายๆคน..ต่างที่แต่สุดท้ายเกี่ยวข้องกันหมด..ไม่เรียงลำดับเวลา (อันนี้เล่นกันจนเบื่อแล้ว..เควนตินเล่นมาเป็นสิบปีแล้ว ) แต่ก็ถือว่าใช้ประโยชน์จากการไม่เรียงลำดับเวลาได้ดี..ดูแล้วเครียด อึดอัดตามที่หนังต้องการให้เป็น..ทำให้คิดถึง crash หนังออสการ์ปีที่แล้ว..ที่เนื้อหาเครียดเหมือนกันแต่ดูสนุกกว่า..เคต แบลนเช็ท ยังดูสวย สง่า ในทุกๆเรื่องที่เธอเล่น..แบรด พิทท์ ไม่มีอะไรให้พูดถึง

เป็นครั้งแรกที่ได้ดูกับ siamzone และดีใจที่ได้เริ่มต้นด้วยหนังเยี่ยมๆ เรื่องนึง ถ้า Babel จะได้ Oscar ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ก็คงไม่แปลกอะไร บททำได้ดี เนื้อหามีน้ำหนัก การเดินเรื่องน่าสนใจและคมชัดได้ด้วยความรู้สึก โดยส่วนตัวชอบการแสดงของ Adriana Barraza ในบทป้า Amelia พี่เลี้ยงเด็ก เล่นได้หลากหลายอารมณ์ดีจัง ถ้าเป็นชีวิตจริงคงน่าสงสารที่สุด