SIAMZONE.COM

หนังสนุกมากครับ เพลงก็เพราะ บรรยากาศรอบข้างสวยงามมาก ดาราเหมาะสมดีครับกับบท ตื่นเต้นมากแต่เสียดายจระเข้ทำไม่ค่อยเหมือน ถ้าใครเคยดูไกรทอง รุ่นสรพงศ์เล่นประมาณ 20 กว่าปีก่อน จะเห็นว่าจระเข้ทำได้เหมือนมาก ถ้าลอยมากับน้ำไม่กล้าลงเลยหละ

หนังดี เนื้อเรื่องดี แต่กราฟฟิคไม่ควรทำมาก หากเปรียบเทียบกับหนังเรื่อง
ไกรทอง 1 (ยังสู้ไม่ได้ห่างไกล เพราะคุณเนรมิต ทำได้ดีมาก ๆๆๆๆๆ)
ประกอบกับผมเป็นเด็กเกิดไม่ทัน ฟังแต่คุณพ่อ คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ตัวใหญ่
มาก ตอนจับได้ จระเข้ตัวนี้ ตายแล้ว และคุณพ่อและคุณแม่เล่าให้ฟังว่า
ไปดูที่สวนวังสราญรมย์ แต่ต้องขอชมหนังเรื่องนี้ ทั้งผู้กำกับ นักแสดง
ที่ย้อนอดีตให้เด็กหลาย ๆ คนไม่ทราบประวัติศาสตร์ของไทยว่ามีจระเข้
ยักษ์กินคนได้มากขนาดนี้ (อยากเห็นภาพจระเข้ยักษ์ หรือที่สต๊าฟไว้ของจริง) ไม่รู้จะได้เห็น ที่ไหนบ้าง ใครรู้ช่วยแจ้งให้น้องผู้เกิดไม่ทันเหตุการณ์
ได้ทราบถึงประวัติให้มากกว่านี้จะได้หรือไม่ครับ) ขอบคุณมาก

เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากครับแต่จบเร็วไปหน่อย

ไปดูมาแล้วน่ากลัวมากๆ

หลังจากที่ได้มีโอกาสดูรอบสื่อมวลชนมา รู้สึกว่าชอบหนังเรื่องนี้พอสมควร เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างกระชับไม่ยืดเยื้อ แต่บางฉากก็สั้นเกินไปจนทำให้รู้สึกว่ามันเร็วเข้าไม่ถึงอารมณ์ของหนัง หนังเรื่องนี้มี เก่ง ชาติชาย เป็นพระเอก แต่เวลาดูกลับรู้สึกว่าเพื่อนพระเอกมีบทบาทมากกว่า คู่พระเอกนางเอกดูไม่โดดเด่นเท่าที่ควร อาจเป็นเพราะว่ารับบทเป็นคู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้ว สิ่งที่สามารถดึงดูดใจผู้ชมได้มากก็คือบทกุ๊กกิ๊กหวานซึ้งของเพื่อนพระเอกนางเอกที่สามารถทำให้คนดูยิ้มได้เหมือนราวกับว่าคนทั้งคู่เป็นคู่รักกันจริงๆ แม้ว่านักแสดงหน้าใหม่อย่างฝน ลักขณา ลิสนิ ออกจะพูดแข็งๆอยู่บ้าง แต่ความน่ารักและรอยยิ้มของเธอก็พอที่จะสะกดสายตาคนดูได้เป็นอย่างดี โลเกชั่นสวยงามเป็นธรรมชาติแต่ก็ดูลึกลับน่ากลัว ให้แสงและเงาดีสมกับเป็นหนังแนวนี้ สำหรับผู้กำกับหน้าใหม่อย่าง อนัต ยวงเงิน เรื่องนี้ถือว่าสอบผ่านและคิดว่าเรื่องหน้าเขาจะสามารถทำได้ดีกว่านี้ แต่สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้ขาดความสมจริงสมจังก็คือ CG ที่ดูหลอกตาไม่เหมือนของจริง แต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าไปให้ทางฮ่องกงทำและทำออกมาให้ได้ไม่ดี ก็ถือว่าเป็นบทเรียนบทหนึ่งของทาง CM หนังเรื่องโคตรเพชฌฆาตจัดอยู่ในอันดับหนังไทยที่น่าดูอีกเรื่องหนึ่ง ยังไงก็ขอให้ติดตามและช่วยกันไปดูหนังไทยกันมากๆ

ไม่น่าไปดูเลยรู้สึกเสียดายกะตังค์ยังไงก็ไม่รู้เทคนิกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เรื่องราวก็น้ำเน่าด้วยแต่เพื่อนนางเอกน่ารักดี อิอิ ชอบก๊าก ๆ ๆ

โคตรเพชฌฆาต ภาพยนตร์ผลงานการกำกับเรื่องแรกของ นิก - อนัต ยวงเงิน โดยมีเนื้อหาที่พยายามถ่ายทอดเรื่องราวจากเหตุการณ์จริงสุดสะเทือนขวัญจากจระเข้น้ำเค็มที่ชื่อว่า ไอ้ด่าง (เกยชัย) ซึ่งเกิดขึ้นที่จังหวัดชุมพร เมื่อปี 2507 ตรงนี้ถ้าเด็กๆ ที่เกิดไม่ทันก็คงกระสันอยากรู้ว่าเป็นยังไง อย่างน้อยหนังสือพิมพ์ที่ใช้ประกอบในเรื่องก็น่าจะช่วยเสริมความน่าเชื่อถือให้ข้อมูลได้มากยิ่งขึ้น แม้จะเน้นความโหดของไอ้ด่างให้เป็นผู้ร้ายใจยักษ์มากไปซักหน่อยก็เถอะ แต่ก็อย่างว่าตามชื่อเรื่องเป๊ะ โคตรเพชฌฆาต

ต้นเรื่องดูอืดๆ ไปหน่อย ในขณะที่เรื่องภาพกับแสงของเรื่องถือว่าใช้ได้ เป็นจุดเด่นที่ดึงความสนใจให้คนติดตามเรื่องไปเป็นระยะๆ มุมกล้องก็ชวนสะดุ้งอยู่หลายครั้ง แม้จะไม่ค่อยเห็นจระเข้เต็มตัวเท่าไร แต่ก็มีข้อดีตรงที่ช่วยให้อิสระทางจินตนาการในเรื่องขนาดจระเข้ ใหญ่หรือโคตรใหญ่ตามใจคนดูกันเลย

ตกม้าตายไปหน่อยก็คงจะเป็นเรื่องคอมพิวเตอร์กราฟฟิก ที่ทราบมาว่าควักกระเป๋าลงทุนไปตั้งเยอะ แต่ทำไอ้ด่างออกมาว่ายน้ำเร็วจี๋ ตัวก็สั้น แถมปราดเปรียวเหลือเกิน มองเผินๆ คล้ายญาติไอ้ด่างมากกว่า แถมปล่อยออกมาฆ่าตัวตายหลายฉากเชียว ดูแล้วขัดตาอยู่บ้าง ซึ่งทำให้ความสมจริงของจระเข้ยักษ์อ่อนลงไปมากทีเดียว ส่วนแอ็กชั่นต่างๆ ของจระเข้ จะสร้างกี่ครั้งก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องเดิมๆ ไม่กัด ไม่ขย้ำ ไม่ฟาดหาง ไม่ฆ่าคน จะให้ทำอะไร สุดท้ายก็กลับมาวัดกันที่ความสมจริงอยู่ดี ดังนั้น ต้องแน่ใจหน่อยว่าถ้าปล่อยออกมาแล้วไม่อายใคร

มาถึงนักแสดงกันบ้าง เก่ง - ชาติชาย งามสรรพ์ ซึ่งเป็นตัวละครเดินเรื่องในบทของ จำนง พิมาน ด้วยหน้าตาไทยๆ ทำให้เชื่อไปแล้วครึ่งหนึ่งว่า เก่ง เป็น จำนง จริงๆ แต่ไปๆ มาๆ ท้ายเรื่องกลับถูกขโมยความเด่นซะอย่างนั้น มองภาพรวมแล้ว โคตรเพชฌฆาต ก็เป็นภาพยนตร์ที่ดูพอเพลิน แบบไม่ต้องคาดหวังอะไร เด็กๆ หรือผู้ใหญ่ที่ถวิลหาอดีต น่าจะชอบภาพยนตร์เรื่องนี้

ยังไม่ได้ไปดูเลย (กะว่าจะไปอยู่เหมือนกันอยากอุดหนุนหนังไทย) แต่หลังจากอ่านคำวิจารณ์ ก็มีทั้งชม และติ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นิกนะ จะได้พัฒนาฝีมือให้ดียิ่งขึ้นไปอีกไง หวังว่าจะได้เห็นชื่อ "อนัต ยวงเงิน" อีกในหนังเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ

หนังแนวนี้มันมีไวยากรณ์ของมันอยู่แล้วนะครับ ประเภทจังหวะดนตรีผ่างงงงง...จระเข้โผล่มาปั๊ป แต่หนังมันผิดไวยากรณ์ไปหมด ที่สำคัญจังหวะการตัดมันไม่ค่อยเข้ากับแนวทางหนังครับ เช่น จังหวะเด็กเดินไปตกหลุม ซึ่งต่อมาภาพจากมุมสูงมันคือรอยของไอ้คร็อกโคได อารมณ์มันไม่ถึงเมื่อถูกคั่นจังหวะด้วยพื้นดำ(จะว่าเฟดดำก็ไม่น่าจะใช่) ซึ่งมีแบบนี้หลายครั้ง อารมณ์เลยไม่พีคตาม และหลายครั้งที่จบซีนนั้นด้วยการฟรีซภาพไว้ ซึ่งสไตล์มันไม่เข้ากับเนื้อหาเลย แต่ถึงแม้ว่ามันจะไม่สนุกอย่างที่คาดไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นชัดจากหนังเรื่องนี้(และหลายเรื่องของค่ายนี้) มันมีกลิ่นของความเป็นหนังไทยมากกกก เหมือนถ้าเราพูดถึงหนังอินเดียมันจะต้องประมาณนี้ ถือว่าดูเพื่อคลายความคิดถึงหนังไทยเก่าๆก็ดีครับ

หนังภาพสวยดีครับ(สำหรับทุกๆฉากที่ไม่มีจระเข้)แต่........บทแย่มาก ไม่เห็นความต่อเนื่องเลย ฉากที่ผมกับเพื่อนออกมานอกโรงแล้วพูดตรงกัน แบบขำๆคือตลกคนเขียนบทมากๆ คือ ฉากที่นางเอกโมโห......โมโหเรื่องอะไร เห็นโมโหชาวบ้านเรื่องล่าจระเข้...เจ้บอกว่าต้องให้ตายกันอีกเท่าไหร่ถึงจะพอ....อ้าว เจ้ ก็ไอ้เข้มันกินคนไปเกือบทั้งเรื่องแล้วจะเลี้ยงมันไว้ทำแมวอะไรล่ะครับ แล้วมันก็เพิ่งกินน้องสาวเจ้ไปหยกๆไม่ใช่เหรอ หนังให้ภาพความรักตอนต้น คงเพื่อปูถึงฉากระเบิดพลีชีพ แล้วฉากที่พระเอกทะเลาะกับผู้ว่าเรื่องจะเอาระเบิดไปปราบจระเข้ เฮ้อ........ตอนใกล้จบ เฮียแกบอกว่า จะต้องทำถึงขนาดนั้นทำไมมันก็แค่สัตว์ แต่ในเรื่องมันงับตัวประกอบเกือบจะหมดเรื่องแล้วนะ คือประเด็นเรื่อง conflict ต่างๆมันไม่แข็งแรงพอ และ ผมไม่ว่าเรื่อง cg เพราะเข้าใจถึงความตั้งใจที่ดี แต่เรื่องบทซึ่งเป็นจุดแรกที่น่าจะพัฒนา และ ทำให้ดีกว่านี้สำหรับทุกๆเรื่องผู้กำกับ กับคนเขียนบทควรแยกหน้าที่กันให้ชัดเจน แต่พอดีเรื่องนี้คนเขียนบทกับผู้กำกับเป็นคนเดียวกัน ซึ่งผมกล้าพูดได้เลยว่า
คุณ.........เขียนบท........ได้ห่วย(แตก)มากครับ