SIAMZONE.COM

เป็นหนังที่ทำร้ายจิตใจของคนดูได้ดีมาก
ขอบคุณคนเขียน ผู้กำกับ ทีช่างทำช่างคิด จนให้เราได้มีหนังดี ๆดูกัน

คำเตือน: บางส่วนของคำวิจารณ์นี้เหมาะกับผู้ที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วเท่านั้น สงสารน้องสาวคนสุดท้องที่ตกเก้าอี้แล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีก ดูแล้วเศร้า
เท่าที่ทราบมากหนังเรื่องนี้สร่างมาจากเรื่องจริงแล้วก็มาแต่งอีกนิกน่อย
น่าเศร้าจริง ๆๆ

สงสารพี่น้องที่ต้องอยู่ในอพาร์ตเม้นห้องเช่า ยังดีที่มีผู้หญิงอีกคนที่โตกว่าคอยมาซัพพอตต์ เป็นระยะๆ เพราะอากิระก็ยังเล็กนัก น่าสงสารจริงๆ ถ้ามีแม่แบบนี้จะทำยังไง แต่ก็ยังโชคดีที่แม่มันยังไม่ลืมลูก ช่วยส่งเงินมาจ่ายค่าห้องให้ สงสารเด็กๆ ทำตัวเหมือนขอทาน สงสารจริงๆ

คำเตือน: บางส่วนของคำวิจารณ์นี้เหมาะกับผู้ที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วเท่านั้น หนังเรื่องนี้สะท้อนถึงความคิดที่ทุกคนอาจนึกไม่ถึง มันเศร้ามากและดูเหมือนว่าทั้งชีวิตนี้แทบจะหาความสว่างไม่ได้ เกิดความรู้สึกสงสารมาตั้งแต่ต้นเรื่อง จนมาถึงฉากที่น้องชายคนที่ 3 เก็บเงินได้ที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ รวมถึงการที่น้องสาวต้องเสียชีวิตไปเพราะตกเก้าอี้ แต่ภาระทั้งหมดตกอยู่ที่อากิระเพียงคนเดียว โดยที่อากิระเองยังคงมีความหวังว่าแม่ที่เป็นผู้ให้กำเนิดจะกลับมาอีกครั้ง

คำเตือน: บางส่วนของคำวิจารณ์นี้เหมาะกับผู้ที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วเท่านั้น เพิ่งมีโอกาสได้ดู ซึ่งได้ยินกิตติศัพท์มานมนานแล้วเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ พอดีว่างๆเซ็งๆกับชีวิตประจำวัน เลยเข้าร้านเช่าหนัง กะจะเช่า DVD มาดูซักเรื่องแก้เซ็ง ก็เจอกับเรื่องนี้พอดี " เอาว่ะ! ได้ดูซะที อาจจะช้าไปตั้งปีนึง แต่เอาน่าอยากดูมานานแล้วนิ " บอกกับตัวเองอย่างนั้น หลังจากที่ดูตั้งแต่นาทีแรก จนถึงนาทีสุดท้ายที่หนังจบ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องหลั่งน้ำตาไปกี่ครั้ง และแอบลุ้นเอาใจช่วยเด็กๆให้ผ่านอุปสรรคต่างๆไปให้ได้ ลุ้นว่าอากิระจะแก้ปัญหาต่างๆอย่างไร น้องๆอากิระจะอยู่กันอย่างไรเมื่อไม่มีแม่ เด็กๆทุกคนแอบขโมยหัวใจคนดูไปจนหมดตั้งแต่นาทีแรกที่พวกเค้าทั้ง 4 คน โชว์ความน่ารักและไร้เดียงสาให้เราเห็นบนจอ โดยเฉพาะน้องสาวคนเล็ก ช่างน่าเอ็นดูที่สุด ฉากที่ทำเอาซึมไปเลยก็คือ ฉากที่น้องสาวคนเล็กเชื่อมั่นว่าแม่จะไม่ลืมวันเกิดตัวเอง และยืนยันจะไปนั่งรอแม่ที่สถานีรถไฟ พี่ๆทุกคนก็ช่วยกันแต่งตัวน้องสาวคนเล็กซะน่ารักที่สุด แล้วอากิระก็จุงมือน้องเดินไปรอแม่ที่สถานีรถไฟ จนรถขบวนสุดท้าย แม่ก็ยังไม่มา สองคนพี่น้องก็เดินจุงมือกันกลับบ้าน ฝ่าอากาศที่หนาวเหน็บ เด็กๆทุกคนเล่นได้เป็นธรรมชาติมากๆ หนังให้แง่คิดดีๆมากมายในการดำรงอยู่ซึ่งชีวิต ความรักความห่วงใยในครอบครัว สถาบันครอบครัวนั้นสำคัญที่สุด และก็ความรักความอบอุ่นที่เด็กๆต้องการ หนังดีเยี่ยมในด้านการให้คุณค่าทางจิตใจ สำหรับคนที่ยังไม่ได้ดู บอกคำเดียวว่ารีบไปหามาดูซะ แล้วคุณก็จะหลงรักหนังเรื่องนี้ หลงรักเด็กๆทั้ง 4 คน เหมือนกับผม

แทบทนดูไม่ได้ ถึงกับต้องลุ้นให้หนังมันจบเร็วเท่าที่จะเร็วได้

มีคำถามเดียวที่เกิดขึ้นหลังจากผ่านครึ่งช.ม.แรกไปแล้ว
...เมื่อไหร่แม่จะกลับมาซะทีนะ?
แล้วหนังมันก็ตบหัวผมขมำไปเลย
จะบ้าเหรอ! กลับไปดูชื่อเรื่องอีกทีซิ ว่าชื่ออะไร

หนังหล่อหลอมเราให้ละลายกลายเป็นหนึ่งเดียวกับกลุ่มเด็กพี่น้องในเรื่องได้อย่างแยบคาย
กว่าคุณจะได้รู้ตัว ก็แอบเอาใจช่วยเด็กๆพี่น้องกลุ่มนี้ไปหลายครั้งแล้วล่ะ

อย่าพลาดชมเชียวนะ เพราะคุณจะขาดเสียซึ่งอรรถรสของความขมขื่นในเสี้ยวชีวิตนึงของคุณไปเลยทีเดียว

ระดับความพึงพอใจต่อหนังเรื่องนี้ [4/5]

ดีมากครับ สะท้อนหลายอย่าง สังคมเมืองที่ปัจจุบันไม่เฉพาะแค่โตเกียว ในเมืองใหญ่ๆของไทยก็มีบ้างแล้ว ควรให้เด็กดูภายใต้การแนะนำของผู้ปกครอง และสอนเด็กให้รักครอบครัว และเป็นคติสอนใจได้เป็นอย่างดี และอยากแนะนำ เรื่อง "คุณยายของผมดีที่สุดในโลก" หนังเกาหลีครับ ดีมากๆๆ เหมือนกัน ตอนต้มไก่นะครับ น่าร้องไห้พอๆๆๆ กับความไม่รู้ของเด็กตอนยูกิ ตกเก้าอี้แล้วไม่ฟื้นนะครับ เด็กไม่รู้อะไรจริงๆๆๆๆ เศร้ามากครับ

สุดยอดจริงๆครับ

โดนใจอย่างแรง เล่นเอาบ่อน้ำตาแตกไปหลายรอบ
ใครที่คิดว่าเด็กไม่มีหัวคิด หรือเป็นแค่เด็ก ต้องดูเรื่องนี้เลย

บอกได้เลยว่ายูยะมีความสามารถมากกกกจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะอายุแค่14 เหมื่อนเกิดมากันพรสวรรค์ด้านการแสดงเลย เล่นเก่งมาก