SIAMZONE.COM

บ้านป้าแกสิ!

นี่หนังทำเงินสูงสุดของหนังผีเกาหลีเลยนะ

ถ้าเทียบกะหนังผีเกาเรื่องอื่นแบบบันไดซ่อนผี , โทรศัพท์ 6966 อะไรน่ะ

เรื่องนี้ดีกว่าเยอะ #จริงๆ
ปล.ตัวเอกทั้ง 2 คนน่ารักมากกกกก น่ารักเว่อร์ กรี๊ดดด

ห่วยแตก มาก

ระวังจะสปอยแบบเต็มๆเลย

หนังเรื่องนี้ไม่ต้องคาดหวังว่ามันจะเป็นหนังผีจะดีกว่า เพราะมันเป็น psychological thriller จริงๆ แล้วมีผีตัวเป็นๆ อยู่ 2 ฉาก คือ ฉากที่ภรรยาของน้องแม่เลี้ยงเห็น กับฉากที่แม่เลี้ยงตัวจริงเห็น

ตัวละครหลักของเรื่องน่าจะมีส่วนของโรคจิตรวมกันถึงสองเรื่องคือ dissociative identitiy disorder ร่วมกับกลุ่ม psychotic ซึ่งจะคล้ายกับเรื่อง บอดี้ ศพ 19 ถึงจะจินตนาการได้ขนาดนั้น ทำให้ผู้ชมเดาได้ยาก เพราะตัวละครที่เป็นพ่อไม่ค่อยมีบทพูดมากนัก แต่ไม่ค่อยชอบช่วงหลังๆ ที่ค่อยๆ เฉลยเพราะรู้สึกว่าลำดับภาพไม่ค่อยดี และไม่ค่อยให้อารมณ์ต่อเนื่อง ที่อยากติอีกอย่างคือ แม้ว่าตัวเอกจะมีแสดงออกถึงความสัมพันธ์กับแม่เลี้ยงและน้องอย่างเห็นได้ชัดจนมีความเป็นดรามา แต่ความสัมพันธ์กับแม่จริงๆ ของตนเองไม่ค่อยได้พูดถึงเลย (ผมรู้สึกว่าไม่ต้องมีก็พอดำเนินเรื่องได้)

สุดท้ายถ้าพูดถึงความหลอนถือว่าน้อยเพราะไม่ได้เน้น บทก็ดีพอสมควร บรรยากาศใช้ได้ แต่ที่ติคือความเป็น thriller มันรู้สึกน้อยเกินไป ไม่ค่อยมีอะไรให้ตื่นเต้นหรือลุ้น แล้วก็การลำดับเรื่องราวยังไม่ค่อยปะติดปะต่อเท่าไหร่ จะซึ้งก็ซึ้งไม่สุด ถ้าเพิ่มเรื่องของอารมณ์คนดูอีกสักนิดก็จะดีขึ้น

งงมากหนัง เหี้ยบ มาก

งง แน่นอนถ้าใครดูแค่รอบเดียว ต้องดูมากกว่า 5 รอบแล้วจะซึ้งจนน้ำตาไหล
เราดูไป 8 รอบ เข้าใจแจ่มแจ้งเลยนะคิดว่า

ใครยังไม่ดูห้ามอ่าน ใครดูแล้วอ่านให้เข้าใจเถอะ......สรุปแล้ว ไม่มีผีใดๆทั้งสิ้น เป็นเพียงอาการจิตประสาทของนักแสดงนำ
ที่คิดว่าแม่เลี้ยงเป็นคนไม่ดี และฆ่าน้องตัวเอง เหตุอาจเพราะการเชื่อมโยงความคิดจากตอนแรก(แต่เอามาไว้ฉากสุดท้ายของหนัง) ทำให้มองแม่เลี้ยงเป็นคนเลว(แต่ก็เลวจริง) สังเกตบางฉากนางเอกมีอาการทางจิตหนักเข้า คิดว่าตัวเองเป็นแม่เลี้ยง และคิดว่ามีน้องอยู่จริง(ทั้งที่ตายไปแล้ว) พอกินยาอาการก็หายๆไป.........

แนวคิดของเรื่องนี้ปัจจุบันก็มีอยู่แพร่หลาย หลายเรื่องเอาไปใช้ เป็นพล๊อตหลัก อย่าง บอดี้ศพ 19

อยากดู >< ดูแล้วค่อนข้างจะน่าดู

ดูเรื่องนี้ไม่รู้เรื่องเลย - -"

ผู้หญิงคนพี่เล่นได้ดีมากเลยนะ สรุป งง และ งง นี่ขนาดอ่านคอมเม้นท์ของคนอื่นแล้วนะ ยังงงไม่หาย

หนังผียุคบุกเบิกจากแดนโสม เป็นเรื่องแรกเลยด้วยซ้ำมั้งผมว่า ที่เข้ามาตีตลาดในบ้านเรา แล้วก็ทำรายได้ค่อนข้างงามซะด้วย แต่ว่า Feedback จากคนที่ได้ดูส่วนใหญ่ไม่ค่อยจะงามซักเท่าไหร่...ก็แหงล่ะ บ้านเราจะคุ้นเคยกับการดูหนังผีที่เห็นผีตัวเป็นๆ มาไล่ล่าบีบคอ แสดงอภินิหารร้อยแปดพันประการอะไรเทือกนั้นมากกว่านี่ ก็เลยออกอาการไม่ค่อยปลื้มกับหนังผีรสชาติกิมจิเรื่องนี้กันมากนัก.....
A Tale of Two Sisters หรือแปลเป็นชื่อไทยด้วยหวังจะได้ผลทางการตลาดว่า "ตู้ซ่อนผี" แล้วก็ถือว่าได้ผลจริงๆนะ คนแห่ไปดุกันจังเพราะอยากรู้ว่าทำไมต้องเอาผีไปซ่อนในตู้ (รึป่าว)
ประเภทหนังที่ทางผู้ผลิตบอกไว้คือ Horror แต่ผมว่าหนังเรื่องนี้มันออกแนว Drama ซะมากกว่าด้วยซ้ำ แถมเป็นดรามาที่ค่อนข้างหนัก เดาไม่ออก กดดันกันทั้งเรื่องซะด้วย ..... บ้านไม้กลางป่า 1 หลัง / นักแสดงหลัก 4 คน / บวกกับการคุมบรรยากาศและโทนหนังได้อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ต้นจนจบ ....องค์ประกอบเพียงแค่นี้ก็ทำให้หนังเรื่องนี้โดดเด่นในระดับหนึ่งแล้วล่ะ...แต่สิ่งที่สุดยอดที่สุดของหนังเรื่องนี้ก็คือ การเขียนบท ที่ต้องขอยกนิ้วให้ในสมองอันล้ำเลิศจนฝรั่งมาขอซื้อลิขสิทธิ์ไปทำในแบบฉบับฮอลลีหวุดเรียบร้อยไปแล้ว
A Tale of Two Sisters เป็นหนังที่มีเนื้องานละเอียดมาก หาที่ติแทบไม่ได้ แต่คนดูส่วนใหญ่ที่ติเพราะว่าดูไม่รู้เรื่องกันไง ผมเชื่อว่ามีหลายคนนะที่แม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจหนังเรื่องนี้เหมือนเดิม แต่ถ้ามีใครซักคนไปอธิบายให้เค้าคนน้นเข้าใจว่าเรื่องราวมันเป็นแบบนี้นะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ ทุกสิ่งที่เห็นในหนังอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นความจริงก็ได้นะ เชื่อได้ว่า เค้าจะต้องรีบกลับไปหาหนังเรื่องนี้มาดูอีกรอบด้วยความสนุกมากกว่าเดิมอย่างแน่นอน...
ภาพสวย โทนหนังบรรเจิด บทเลิศ นักแสดงเก่ง เล่นกับความคิดและอารมณ์ของคนดูแบบ Nonstop นี่คือตัวอย่างหนังผีที่ขอตั้งให้ว่าเป็น "หนังสยองวัญเชิงจิตวิทยาดราม่าหักมุม" ที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งของชาวเอเชียเราครับ

เรื่องนี้ดูแล้วเศร้าค่ะ.....ซึมิท่าทางรักน้องมากเลยๆ.........
ตอนดูนะคะนั่งร้องไห้แบบ......โหเนื้อหามันโดน.........