พ่อๆกลับมาแล้ว... อาจจะเป็นคำพูดปกติที่ได้ยินบ่อยๆเวลาพ่อไปทำงานแล้วกลับมาที่บ้าน แต่เมื่อวานนี้ พอได้ยินประโยคนี้ ความรู้สึกมันแตกต่างออกไป...

เคยคิดว่าแผ่นดินไหว ดูจะเป็นอะไรที่ไกลตัวเรามากๆ ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เจอ แต่อยู่ๆมันก็เกิดขึ้นและดับไป แต่ความรู้สึกกลัว รู้สึกไม่ปลอดภัยนั้นยังคงอยู่ เห็นภาพตึกถล่มทับคนงานที่อาจเป็นลูก เป็นพ่อแม่ของใครบางคน เห็นคุณหมอออกมาผ่าตัดคนไข้นอกอาคาร เห็นพยาบาลอุ้มเด็กแรกเกิดหลายชีวิตลงจากตึก บอกเลยว่าในใจนั้นรู้สึกเศร้าและหดหู่ไม่น้อย

สิ่งแรกที่ทำเมื่อได้ยินข่าว คือโทรหาพี่ตูน โทรหาพ่อแม่ พี่น้องว่าทุกคนปลอดภัยมั้ย ตัวก้อยอยู่ภูเก็ตจึงไม่ได้รับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนแต่รับรู้ถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้นจากภาพข่าว และได้แต่ภาวนาให้ทุกคนปลอดภัย

วันที่ชีวิตเจอกับความไม่แน่นอน อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ "สติ" คือสิ่งที่สำคัญที่สุด และเราจะตระหนักรู้ถึงสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต
สำหรับก้อย สิ่งนั้นคือ "ครอบครัว"

ทำทุกวันให้ดี ให้มีความหมาย เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่าวันข้างหน้าอะไรจะเกิดขึ้นอีก ขอบคุณวันนี้ที่ฟ้ายังอนุญาตให้เราได้มาอยู่ด้วยกัน กอดกัน และบอกรักกัน...

ขอส่งความรักนี้ไปให้ทุกคนและขอให้ทุกครอบครัวปลอดภัยนะคะ🤍🙏