ดูจบด้วยความรู้สึกวนๆอวลๆในท้องอย่างประหลาด

ความละมุนละไมกระจุ๋มกระจิ๋ม การได้เป็นดอกไม้เล็กๆที่เบ่งบานผ่านซอกทางเท้าคอนกรีตแข็งๆ การถูกมองเห็นและต้องการความรัก

พี่แอนและน้องเจนถูกปลูกและรดน้ำผ่านสิ่งแวดล้อมแปลกๆเฉพาะตัวอย่างแฟลตตำรวจ ชีวิตน้องเจนอาจจะดูมีภาษีกว่าบ้างตรงไม่ต้องแบกรับสารพัดสิ่งเหมือนที่พี่แอนต้องรับไว้ เจนเป็นที่รักแม้จะในวงเล็กจิ๋ว ส่วนพี่แอนนั้น ในความแห้งแล้งก็ยังรู้สึกว่ามีน้องเจนอยู่

แต่มันก็ไม่เสมอไป

จิรัศยารวมเอาโมเมนต์เคลือบน้ำตาลเหล่านี้ไว้ที่ครึ่งแรกของหนัง ได้ยิ้มได้ฝันไปพร้อมกับพี่แอนน้องเจน ได้เอาใจช่วย จนหลังจากพี่แอนบอกความฝันของเธอออกมาดังๆ ชีวิตก็พาออกไปอีกทาง
น้องเอินเอินมหัศจรรย์มากกับการแสดงเป็นพี่แอน น่ามองและเปราะบางแบบเด็กผู้หญิงที่เข้มแข็งคนหนึ่งจะกลั้นน้ำตาแล้วไปต่อได้ แต่ส่วนตัวฉันชอบน้องแฟรี่ที่เล่นเป็นน้องเจนมาก มันเป็นเส้นแห่งความพอดีของเด็กที่ค้นหาตัวเองในทุกคน ไม่ได้เผชิญโมเมนต์ใหญ่มหึมาอะไรมากเท่าพี่แอน แต่การได้รู้ไปทีละวันว่าชีวิตมันไม่เหมือนเดิม ทั้งที่ตัวละครเธออยากเป็นเหมือนเดิมแบบนี้ไปทุกวันมันน่ากอดมากๆ

กับอีกคนที่ดีแบบดีจังเลยคือคุณบอย ปกรณ์ การเป็นอาตองที่น่าไว้ใจสำหรับเด็กๆมันไม่ง่าย มากกว่านี้ก็ฝืน น้อยกว่านี้ก็ห่างเหิน บอยจัดการกับความอาตองได้พอดีและน่าประทับใจสุดๆสำหรับเรา

นี่คือน้ำตาอาบมากๆตอนพี่แอนบอกอยากเป็นแอร์ฯแล้วน้องเจนมาช่วยแต่งตัว คือมันเป็นความรู้สึกแบบคนแก่ ว่าหนูจะเจ็บกับความฝันนี้นะลูกนะ หนูเก่ง หนูทำได้อีกหลายอย่าง หนูจะรอดไปได้ แต่หนูจะสะบักสะบอม แต่ถ้าคิดแค่ว่าต้องรอด หนูรอดแน่ๆ

แต่ช่างมันก่อนเถอะความฝัน มันจะทำหนูเจ็บมากๆเลย

ส่วนครึ่งหลังของหนังนั้น ฉันรู้สึกว่าอาจจะยืดๆไปนิดในความรู้สึกส่วนตัว อาจจะเพราะฉันแก่พอที่จะรู้ ว่าเส้นชีวิตของเด็กๆมันจะเจ็บปวด เหมือนถูกบังคับให้จ้องมองความล่มสลายของความฝัน และเราไม่อยากให้เราคิดถูก เราไม่อยากเป็นพยานในเหตุการณ์ที่เรารู้ว่ามันเกิดขึ้นแน่ๆ เราได้แค่นั่งรอดูไปเรื่อยๆว่ามันใช่ใช่มั้ย แล้วมันก็เจ็บปวดหัวใจจริงๆ

ดีใจที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ และดีใจที่มีหนังแบบนี้ออกมาให้ดู ขอบคุณจิรัศยาที่เป็นคนจดจำความรู้สึกแบบเด็กสาวเหล่านี้ได้ และส่งคืนมันกลับมา เราได้รับ และเราได้รักความไม่รู้ ไม่เดียงสาในวัยนั้น และเราอยากให้ทุกคนได้ดูมัน ให้ได้ทั้งย้อนและเติบโตไปกับพี่แอนน้องเจน ❤️

#FLATgirls