ปี 2024 เป็นปีที่ได้เป็นเจ้าภาพงานศพถี่พอๆกับเป็นเจ้าภาพงาน Party และเป็นปีที่ไปงานศพมากกว่าไปงานวันเกิด

เปรียบไปก็ได้เห็นตัวเองอีกมุมอีกด้านที่โตพอที่จะไม่ใช้แค่ร่วมสุข แต่รวมไปถึงพร้อมจะร่วมทุกข์ด้วย ปีนี้อายุ 42 แล้ว ความรับผิดชอบมันก็มากขึ้นพอๆกับเคราที่หงอกขึ้นเพิ่มทุกวัน เป็นปีที่โบกมือลาทั้งคนเป็นและคนตาย ทั้งยังเป็นปีที่เกิดเรื่องราวใหม่ๆ พบเจอผู้คนใหม่ๆไปพร้อมๆกัน

จะปีไหนก็รู้ว่าตัวเองไม่เคยหยุดเป็นนักสู้ซักวันเดียว เห็นใบไม้ที่ร่วงหล่นไปสู่ราก และเข้าใจมันพอที่รู้ว่ามันจะวนกลับมาผลิบานอีกครั้ง เมื่อฤดูใหม่มาถึง

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป วนไปเกิดขึ้นอีกครั้ง มันจะเป็นแบบนี้ประจำ ไม่ว่าผ่านไปกี่ปี

แด่ผู้ที่ยังดำรงอยู่ และผู้ที่จากไป เราจะพบกันใหม่ซักที่ ซักวัน

อย่างไรก็ตาม ผมรักปี 2024 มากจริงๆ