มีสิ่งนึงที่ยังไม่เคยได้พูดตั้งแต่ลงพื้นที่ช่วยเหลือพี่น้องผู้ประสบภัยตั้งแต่ภาคเหนือยันภาคใต้….คือคำว่า“ขอบคุณ…กองทัพไทย…”…
จู่ๆวันหนึ่งมีโทรศัพท์เข้ามาขณะลงพื้นที่อยู่บนหลังเจ็ทสกีอยู่กลางน้ำแล้วบอกว่า..“เปิ้ลครับ พี่เห็นทีมเปิ้ลช่วยเหลือผู้เดือดร้อนกันอย่างจริงจังมาก พี่ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ มีอะไรให้พี่ช่วยแจ้งมาได้เลยไม่ต้องเกรงใจนะ…”…เราถามต่อว่าพี่เป็นใครครับ..“อ่อ..พี่เป็นทหาร พี่ชื่ออ๊อบครับ…”..เราถามต่ออ๊อฟไหน??….ทหารอะไร??(กลัวเป็นมิจฉาชีพเลยถามเยอะหน่อย)….พี่อ๊อบตอบว่า“ไม่ต้องรู้หลอกครับว่าทหารอะไร เอาเป็นว่าน้องอยากให้พวกพี่ช่วยอะไรน้องโทรหาพี่ได้ทุกเวลา โทรมานะเปิ้ลนะ”..หลังจากนั้นพี่คนนี้ก็โทรมาหาเราเป็นระยะว่าประชาชนเป็นอย่างไรบ้าง เปิ้ลเหนื่อยมั๊ยทุกคนเหนื่อยมั๊ย เอาอะไรอีกพี่แกก็ส่งคนส่งสิ่งของมาช่วยอีกตลอดเวลา..(เรามารู้ทีหลังว่าพี่อ๊อบคนนี้มีชื่อว่า ทรงวิทย์ หนุนภัคดี ผบ ทหารสูงสุด..!!..โอ้วววว)….มีทหารคนนึงชื่อพี่เอ็ม..บอกกับเราเสมอว่าน้องเปิ้ลไม่จำเป็นต้องออกสื่อพูดถึงพวกพี่นะ พี่ขอช่วยเหลือน้องอยู่เบื้องหลังทุกๆอย่างที่ทีมน้องต้องการเพื่อช่วยเหลือประชาชนที่เดือดร้อน ….ok พี่เอ็มครับวันนี้ผมขออนุญาตขัดใจพี่นะ….“ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ”….พี่อ๊อบพี่ชายแสนดี..และกองทัพไทยทุกคนที่อยู่เบื้องหลังของความเหน็ดเหนื่อย…….เพื่อประชาชนอย่างแท้จริง…..ขอบคุณอีกครั้งครับ