เรื่องราววันเสาร์ที่ผ่านมา…เล่ายาวหน่อยเก็บไว้ให้ลูกอ่านนะคะ เสาร์นี้ ตั้งใจจะนอนตื่นสายในวันหยุด ปรากฏว่าสักหลัง แปดโมงเช้าเล็กน้อย สุขใจปลุกแม่ “หนูต้องไปโรงเรียนเดี๋ยวนี้ โค้ช บอกให้หนูไปลงแข่งขัน U15 Basketball BISA Tournament” แม่สะดุ้งตื่น ถามเหตุผลลูก เพราะรู้ดีอยู่ว่าสุขใจไม่ได้มีชื่อติดทีมในการแข่งขันครั้งนี้ สุขใจบอกแม่ว่า เพื่อน ไม่สบาย 1 คน เพื่อนอีกคนมีอุบัติเหตุแขนหัก โค้ช เลยขอให้ไป stand by สุขใจรีบอาบน้ำแต่งตัว หน้าตื่นออกจากบ้านไป โดยให้คนรถไปส่ง แล้วเดี๋ยวแม่ตามไปรับนะ ไม่นานเท่าไร เสียงโทรศัพท์แม่ดังขึ้น ตอน 10โมงตรงพอดี สุขใจโทรมาด้วยน้ำเสียงดีใจว่า “ แม่หนู score 3 แต้มนะ” แล้วก็วางสายไป ตกบ่ายแม่ไปถึงโรงเรียน ข่าวดีคือทีม Bulldogs Bangkok Prep ได้เหรียญเงิน เป็นที่ 2 ของ tournamentนี้

ระหว่างทางขึ้นรถกลับบ้านกับแม่ 2 คน “แม่ดีใจนะที่ลูกได้โอกาสมาแข่งวันนี้ ถึงแม้จะลงเล่นไม่เยอะ แต่ลูกมีโอกาส และทำให้ดีที่สุดในโอกาสที่ได้รับก็ดีที่สุดแล้วลูก ไม่งั้นป่านี้ยังนอนเล่นเกมอยู่ที่บ้านนะ 😊” สุขใจ เปรยกับแม่ว่า “หนูรู้ว่าทำไมหนูไม่ติดทีม เพราะหนูตัวเล็กไป แล้วก็วิ่งช้า” แม่รีบตอบ “ถ้าเรารู้ว่าเหตุผลคืออะไร เราก็พยายามสิลูก หมั่นซ้อมและวิ่ง ส่วนเรื่องตัวเล็ก ถ้าเป็นข้อจำกัดของเรา เราก็สร้างจุดแข็งอื่นสิลูก คนตัวเล็กก็เล่นบาสได้นะ มีอีกหลายตำแหน่งที่ไม่ต้องใช้คนตัวโตนะลูก ชู้ทให้แม่นสิลูก สร้างให้เป็นจุดแข็ง และถ้าเราทำได้ โค้ชจะเห็นความสามารถลูกเอง แม่ว่า การเล่นกีฬา personal score ก็สำคัญนะ แต่ไม่สำคัญ เท่า team scoreเพราะถ้าทีมไม่ชนะ personal score ก็ไม่มีความสำคัญเท่าไร อย่าห่วงแต่จะทำคะแนน โดยไม่คำนึงถึงโอกาสในการทำแต้มของทีม แม่ดีใจที่ สุขใจรู้ตัวว่าขาดอะไร แต่สำคัญไปกว่านั้นต้องพยายามเช่นกันที่เพิ่มเติมในสิ่งที่ขาด สุขใจตอบ แม่สั้นๆ “ครับ” บทเรียนดีๆ เรื่องของ โอกาส และความพยายามในวันนี้ ของลูก @sukjai_khemglad

ขอบคุณแม่ โอ๋ สำหรับคลิปสุขใจ และรูปสวยจากพ่อโอ็ต เช่นเคยนะคะ @wijom