เป็นภาพที่ปวดใจที่สุดสำหรับผม ผมเกิดมาในยุคที่ถ้าทำหนังสือหลุดมือแล้วเท้าเราไปโดน ต้องกราบหนังสือเพื่อขอขมา เพราะหนังสือส่งมารุ่นต่อรุ่นตั้งแต่รุ่นพ่อจนถึงรุ่นเรา ด้วยภารกิจและหน้าที่ผมตั้งใจว่าจะไปที่อำเภอทุ่งช้าง จังหวัดน่าน แต่ด้วยเมื่อลงพื้นที่แล้วมันก็อดใจไม่ได้ที่จะช่วยเหลือแม้ไม่ได้เยอะอะไรมากแต่ก็อยากจะทำจนเวลาไม่เพียงพอที่จะเดินทางไป และภาพนี้ก็ตามหลังผมกลับมาหลังจากที่ถึงกรุงเทพ เป็นโรงเรียนในอำเภอทุ่งช้าง ผมปวดใจมาก เสียดายที่ไม่ได้ไป เสียดายที่ช่วยอะไร ไม่ได้ในตอนนั้น

ผมขอแก้มือนะครับ โรงเรียนบ้านปอน หนังสือและโต๊ะเรียนของหนูๆ พี่ก้องจะหาเงินไปซื้อให้เร็วๆนี้