-วิมานหนาม-

เชื่อว่าใครหลายคนคงเคยผ่านตาข่าวชาวบ้าน ประเภทแย่งผัวแย่งเมียกันในแบบที่เราต้องขอไปดูหน้าคนต้นเรื่อง ว่ามันเลี่ยมทองมาขนาดไหน หรือทำอะไรที่เราอ่านแล้วพูดได้ในสองวินาที ว่าทำไปทำไมวะ มันคุ้มเหรอ

“มันคุ้มเหรอ”นี่ล่ะ ที่เป็นตัวตัดสิน เพราะมูลค่าสิ่งสำคัญในชีวิตของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน และการยอมแลกของแต่ละคนก็สามารถอยู่ในระดับทุ่มเท ไปยันบ้าดีเดือด

ชีวิตของตัวละครในวิมานหนามก็เป็นแบบนั้น อำนาจต่อรองของพวกเขาคืออวัยวะตามเพศกำเนิด และความเป็นชายเป็นหญิงให้หยิบมาใช้ บ้างก็เป็นแม่ที่ทั้งต่อรองและปั่นหัว เป็นเหยื่อที่รู้ตัวและอ้างตำแหน่งเหยื่อมาเป็นอำนาจ เป็นชายที่ได้เปรียบบางข้อทางความเชื่อ เป็นหญิงที่รู้ตัวว่าจะหยิบใช้อะไรที่มากับความเป็นหญิงให้ต่อรองได้ เอาแบบหยาบๆก็คือ…ใครมีหลีก็ใช้หลี ใครมีxวยก็ใช้xวย เป็นแม่ เป็นผัว เป็นเมีย มีบุญคุณอะไรก็งัดมาแบมาใช้กันแล้ว มันดิบๆ มันสิ้นหวัง มันคาดหวังราคาของหลีและxวยตัวเองที่ได้ใช้ไป ความรักแทบจะเป็นเรื่องท้ายๆที่จะนึกถึงกัน ซึ่งเราชอบมากที่เลือกจะเล่าแบบนี้

ดังนั้นสำหรับเรานี่คือหนังสงครามไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้ อาวุธที่ใช้คือสิ่งที่ติดมากับตัวเพราะเขาไร้ที่ยืนในชนชั้นทางสังคม เป็นผู้คนที่ถ้าเราเห็นเฉพาะข่าวเราจะตัดสินเขาได้ง่ายมาก เพราะเราคือคนมีที่ให้พิง มีบ้านให้กลับ มีเพื่อนให้ขอความช่วยเหลือ แต่คนที่ไม่มีและยอมเอาเวลาในชีวิตไปแลกฝันที่จะทำให้เขามั่นคงขึ้นมันยากจะเอามาเทียบกัน เราเองเคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องหาเงินก้อนมาใช้แบบด่วนที่สุด แต่เรายังมีของให้ขาย มีเอกสารไปขอธนาคาร มีเพื่อนให้ไถ่ถาม แต่กับคนไม่มีคือไม่มี และกับคนที่หลังพิงฝาแล้ว เงินหลักหมื่นมันยิ่งใหญ่ในระดับต้องแลกด้วยทุกสิ่งที่มีได้จริง

เราเลยชอบความสิ้นหวังของตัวละครในเรื่อง ความสิ้นหวังแบบจริยธรรมของชนชั้นกลางอาจจะรู้สึกว่ามันหนักมือ วิมานหนามคือหลานม่าในแบบคนชายขอบที่จะต้องฟาดฟันเพื่อเปลี่ยนชีวิต (1)