คนเราเมื่อเวลาเปลี่ยนชีวิตก็เปลี่ยน นี่คือสัจธรรมที่ได้เรียนรู้ ยอมรับและเข้าใจ

ด้วยความที่โตมาที่ต่างประเทศก็เลยเป็นเรื่องธรรมดาที่จะชอบพวกเบอร์เกอร์ พิซซ่า และจะหลีกเลี่ยงในการทานอาหารไทยเพราะรู้สึกว่าไม่อร่อย ไม่ใช่แค่อาหารไทยอย่างเดียว อาหารเอเชียไม่ว่าจะเป็นเวียดนาม อินเดีย จีน เกาหลี เชื่อไหมว่าจะรู้สึกเศร้าทุกครั้งที่พ่อแม่ไปทาน เพราะจะทานไม่ลงเลย แต่พวกหมูทอดกรัเทียมคือเลิฟมาก ไม่ได้กระแดะแต่ลิ้นมันไม่พาไป แต่เมื่ออายุมากขึ้นก็สังเกตว่าตัวเองเริ่มชอบทานอาหารรสจัด และชอบอาหารที่มีรสชาติจัดจ้าน ยิ่งอายุมากขึ้นมันก็วกกลับมาชอบอาหารของชาติตัวเอง จำไม่ได้ว่าตัวเราเองหลงรักอาหารไทยเข้าอย่างจังตั้งแต่ไหนหรือเมื่อไหร่ แต่เวลาไปต่างประเทศก็จะหาอาหารไทยทานทุกครั้งไป ตอนเป็นวัยรุ่นจำได้ว่าเคยมีผู้ใหญ่คนไทยแวะมาเยี่ยมที่เมืองนอก เขาไม่กินอาหารฝรั่ง เขากินไม่เป็น ขอเป็นอาหารไทยเท่านั้น เราก็รู้สึกคิดในใจว่าทำไมไม่เปิดใจลองใหม่ซะ แต่วันนี้เรากลับกลายเป็นคนนั้นซะเอง จนทำให้หลายคนรู้สึกลำบากใจ เพราะรู้ว่าถ้าไปกับเรา เราจะต้องหาร้านไทย หรือถ้าไม่มีก็จะเสิร์ชหาร้านจีนก่อนเลย แล้วเอาจริง ๆ ความสุขตอนนี้คือได้เจอร้านไทยร้านจีนตามเมืองเล็ก ๆ ในยุโรป แล้วพูดเลยว่าไม่ว่าคนจะบอกว่าอร่อยไม่อร่อย ของเราคือถ้าเป็นอาหารเอเชียมันคืออร่อยสุดๆ บางคนเวลามาเที่ยวอาจจะตื่นเต้นมาเจอสถาปัตยกรรมสวย ๆ แต่เราใจเต้นเมื่อเจอร้านเอเชียหรือร้านจีน ใครอยู่เมืองไหนในโลกแล้วเป็นเจ้าของร้านอาหารฝากคอมเม้นต์มาหน่อยนะครับ เผื่อมีโอกาสไปเที่ยวจะได้แวะไป ..

วันนี้แวะมาทาน Pho ที่ Brussels ครับ