20ปีที่ผ่านทั้งหอมหวานและเหม็นเปรี้ยว

Long timeแล้วล่ะครับในถนนนี้.. สะสมชั่วโมงทำงานมาสักพักจนถึงเวลาของอัลบั้มที่5และคอนเสิร์ตครั้งนี้

จะว่าพร้อมก็ใช่จะว่าไม่ก็ถูก แต่คิดไปๆมาๆก็รู้สึกว่าอยากทำ ผลลัพท์จะเป็นยังไงเดี๋ยวมาว่ากัน

อย่างที่บอกว่าคอนเสิร์ตทีนึงมันก็ใช้พลังงานและบุคคลที่เกี่ยวข้องค่อนข้างเยอะทั้งคนทำและคนดู ในเมื่อมันต้องการทีมเราก็ฟอร์มมันขึ้นมาจากตัวผู้เล่นที่คุ้นเคย เอาหลักๆเรื่องดนตรีและเสียงก่อน WaterwalkBandเนี่ยพร้อมทำการแน่นอนอยู่แล้วเติมพี่แชมป์ไปอีกสัก1คนตรงกีตาร์ก็น่าจะแน่นปั่ก โอเคผ่าน Sound Engineerสองคนที่คุ้นมือพี่ปี๊ด จารย์บูสก็แน่นอนฝีมือเฉียบโอเคผ่าน และเจนภัทรมิวสิคได'บ้านไกลเวลาน้อยก็ตกลงปลงใจว่าจะมาช่วยดูแลตรงนี้ให้เป็นอันจบเสียงเพราะ :) เวทีพี่พลHui ชุดพี่สิท Bulletแอ้ เคลื่อนไหวครูอู๋ ทุกรายนามที่พูดมาคุ้นมือและเคยขอบคุณตอนจบโชว์มาแล้วไม่ต่ำ10ปี อุ่นใจสบายเลยครับ :)

ประเด็นมันคือเวลา.. เวลาของการเตรียมตัวและซ้อมคอนนี้ไม่มากเหมือนยุคก่อนแฮะ พวกเราทำงานกันทั้งหมดนั้นราว25วันถ้วนแบบสับขาส้นเท้าแตก ในห้องซ้อม10วันท้ายก่อนเล่นทีมดนตรีแทบจะไอเป็นเลือดอ๊วกเป็นคอร์ด ฝั่งจัดการอื่นๆนำโดยภูมิ ฟิล์ม..ก็หัวหมุนไม่ต่าง สรุปจบตรงแยกย้ายไปดูแลสิ่งที่ควรต้องรับผิดชอบ เจอกันอีกทีไบเทค หวาดเสียวใช้ได้ครับ :)

อย่างที่บอกถ้ามั่นใจในเพื่อนร่วมงานมันน่าจะออกมาดี ถ้าแย่ก็ให้เหลือแค่เรื่องเล็กที่สุด หลังบ้านเป็นแบบนั้นส่วนของจริงก็คงออกมาตามที่ผู้ชมได้เห็นบนเวทีนะครับ

ผมเองก็ไม่สามารถทำเรื่องนี้คนเดียวได้บางอย่างก็มีถูกใจบ้างไม่ตรงกับที่คิดไว้บ้าง แต่ผมพึงพอใจกับคอนเสิร์ตครั้งนี้มากๆ.. คนดูเป็นฟันเฟืองสำคัญนะครับ หลายๆคนถามว่า2รอบเหนื่อยไหมทำไมแรงเหลือ อันนี้ไม่ชัวร์ว่าทำไมแต่เช็คสภาพแล้วร่างกายและหัวใจบอกว่าไหวแน่ ผมมองลงไปจากตรงนั้นแล้วค้นพบว่าทุกวันที่เหนื่อยล้ามาจากการซ้อม มันมีคำตอบที่ถูกต้องยิ้มแป้นและช่วยร้องเพลงคืนกลับมาอยู่ตลอดสี่ชั่วโมง น่าประทับใจครับ

บันทึกไว้ว่าเราเดินทางกันมาไกลเลยนะครับทุกคนขอบคุณที่เป็นหน่วยนึงตรงไหนก็ได้ใน"ลอง ไทม์ โน คอน"

พวกเราทำมันดีที่สุดแล้วและแน่นอนว่าเราจะได้พบกัน ขอบคุณครับ

ว่าน ธนกฤต