แค่อยากจะทำอัลบั้มให้เสร็จสักที หลังจากที่ระยะเวลารอคอยมันเกือบที่จะนานเกินไป

เริ่มท้อและเริ่มหมดแรง

เมื่อกว่า22ปีที่แล้ว

เด็กชายคนหนึ่งตัดสินใจเดินเข้าไปขอโอกาสครั้งสุดท้ายกับใครคนที่มีสิทธิ์ตัดสิน

และคิดในใจว่าวันนี้ก็คือวันที่จะเลือกไปต่อหรือพอแค่นี้

.
.

นาทีนั้น

เพียงแค่อยากทำให้ที่บ้านเห็นว่าสุดท้ายช่วงเวลาที่ดูเหมือนจะว่างเปล่าในชีวิต อย่างน้อยก็มีเทปอัลบั้มนี้กลับไปให้ดูเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า เด็กน้อยคนนี้ไม่ได้เถลไถลและเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ

และเรื่องราวทั้งหมดก็เดินทางต่อจากจุดเล็กๆจุดนี้

.
.
.

จนเมื่อวานนี้

ครบรอบ22ปีวันวางแผงอัลบั้มแรกของวงดนตรีที่ใช้ชื่อแปลกๆว่า "บอดี้สแลม"

และอัลบั้มแรกนี้เองที่เป็นเหมือนหมุดไมล์สำคัญในชีวิตในหลายๆมิติ

กับเด็กชายคนนั้นที่ยังคงสนุกและมีความสุขที่ได้ร้องเพลงอยู่เสมอ

และยังคงเดินทางโดยที่ยังไม่รู้ว่าจุดประต่อไปของชีวิตจะได้ถูกลากและขีดเขียนไปทิศและทางใด และภาพที่เกิดขึ้นจะออกมาเป็นภาพอะไร

แต่เท่าที่ผ่านมา ทั้ง8อัลบั้ม

แค่อยากบอกตัวเองดังๆในหัวใจว่าเท่านี้ก็มาไกลเกินภาพฝันวันแรกของเด็กน้อยคนหนึ่ง

ที่เกือบที่จะทิ้งทุกๆความตั้งใจแล้วกลับไปใช้ชีวิตแบบปลอดภัยและมั่นคงในความคิดของใครและใครเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว

.
.
.

นิทานที่ยังไม่จบเรื่องนี้ได้สอนให้รู้ว่า

การ "อดทน" และ "เฝ้ารอ"

มันอาจเป็นส่วนผสมหลักของหลายๆเรื่องราวแห่งความสุขและความสำเร็จในทุกๆขนาด

.
.
.

ดอกไม้ที่ผลิบานขึ้นในหัวใจ ที่ยังต้องการการดูแล รดน้ำ ใส่ปุ๋ย และพรวนดิน ต้องการความชุ่มชื้น และ "ความร้อน"

และต้องการ "ความมืดมิด" และแสงสว่าง ในปริมาณที่เท่าเทียม จึง "เติบโต"

และ "เวลา" ที่เหมาะสมจะบอกเรา

.
.
.

ต้นไม้ที่จะยืนต้นหรือล้มลุก ก็สุดแล้วแต่ "จังหวะ" และฤดูกาลที่เปลี่ยนผันแปร จะกำหนด

มรสุมที่พัดผ่าน หากหยั่งรากลึกพอ

พรุ่งนี้ก็อาจยังมี "เรา"

.
.
.

สุขสันต์วันเกิดครับ @bodyslamband

.
.
.

รัก🌈🙏

ตูน , 10/7/2567

.
.
.

#ไม่มีทุกคนไม่มีบอดี้สแลม #เพราะทุกคนคือบอดี้สแลม #ใช้ชีวิตให้สนุกครับ

#ArtiwaraHimselfDiary
#เขียนบอกและเตือนใจตัวเอง
#เวิ่นเว้อบ้างนานๆที

.
.
.