พ่อ……คำนี้มอบพลังให้ผมมากมาย ……..จำได้ว่าตอนลูกผมเด็กๆ ผมอุ้มกล่อมนอนตอนตี1-ตี3-ตี5 เหนื่อยแต่ทนได้ ผมอดหลับอดนอน ไปทำงานต่อตอนเช้า….เพลียมากแต่ยังไหว ผมเงินทองเริ่มลดน้อยลงไปบ้างจากค่าเทอมเด็กๆ …..เสียดายนะแต่ช่างมัน!!! ผมไม่ได้ไปเที่ยวสังสรรค์อีกเลย …เบื่อ อยากเจอเพื่อนแต่ทนได้เพื่อลูก หลายสิ่งหลายอย่างมากที่เราต้องเสียสละเพื่อลูก เพื่อดูแลเค้า จริงก็เพื่อตัวเราเองด้วย เรามีความสุขมากจริงๆที่อยู่ในทุกช่วงเวลาของเค้า ……แค่อยากบอกว่า ผมภูมิใจในความเป็นพ่อของผม เป็นคำที่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน ……ว่าแล้วก็คิดถึงพ่อของผมจัง #คิดถึงพ่อไพโรจน์