การเดินทางครั้งใหม่ของแม่ๆกับ “เวลา”⏱️
ได้เวลาบ๊ายบายภูเก็ต!

รอบนี้แม่ตัดสินใจพาลูกคนที่สองมาคลอดที่กรุงเทพฯ หลังจากที่พ่อกับแม่หารือกันมานาน ใจจริงก็อยากให้หนูคลอดที่ภูเก็ตเหมือนพี่ทะเล เลยฝากทัองไวัทั้งสองที่ แต่ด้วย “จังหวะและเวลา” ที่หนูมาช่วงปลายปี บวกกับงานของพ่อๆที่ต้องเดินทางตลอด พ่อๆเค้าก็กลัวว่าถ้าเกิดหนูมาปุปปัปแล้วพ่อไม่อยู่ พ่อก็จะเป็นห่วง เพราะแม่อยากคลอดธรรมชาติ ซึ่งไม่สามารถกำหนดวันเวลาได้ “เวลา”จะเป็นคนเลือกเอง …

และอีกเหตุผลนึงก็คือ ตอนที่ทะเลเกิดเป็นช่วงโควิด ก้อยไม่มีโอกาสได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ตอนคลอดทะเลเลย ครั้งนี้เลยคิดว่าเป็นโอกาสดี ที่ก้อยจะได้อยู่ใกล้ๆพ่อกับแม่ ให้ตากับยายได้อุ้มหลานตอนแรกเกิด น่าจะทำให้เค้ามีความสุขมากๆ ในฐานะคนเป็นลูก มันคือภาพที่ก้อยอยากเห็นมาตลอด

ดังนั้นเราก็เลยตัดสินใจยกครอบครัวขึ้นมาอยู่กรุงเทพฯกันชั่วคราว ประมาณ 3 เดือน ถือว่าเป็นการอยู่กทม.นานที่สุดแล้วตั้งแต่มีพี่ทะเลมา และตอนนี้น้องเวลาก็ใกล้มามากๆ แม่ลุ้นทุกวันเลยว่าหนูจะมาเมื่อไร (คุณหมอบอกว่า เข้า37 สัปดาห์แล้ว ลูกมีโอกาสมาได้ทุกเมื่อ😅) และฟังจากแม่หลายคนบอกว่าท้องที่สองจะมาไวและใช้เวลาคลอดเร็วกว่าท้องแรก แต่ปัญหาก็คือ ลูกยังไม่ยอมกลับหัวนี่สิ! แม่จะทำยังไงดีเนี่ยยย… แม่คนไหนมีประสบการณ์คลอดธรรมชาติแล้วลูกกลับหัวช้า ช่วยแชร์มาทีค่ะ แม่อยากคลอดเอง ไม่อยากผ่าเลย😭

ปล. เป็นกำลังใจให้แม่และอวยพรให้น้องเวลายอมกลับหัว ให้แม่คลอดง่ายๆด้วยนะคะ🥹

#บันทึกจากแม่ถึงเวลา
#37weekspregnant
#ทะเลและเวลา