2004 สเลอเริ่มทำเดโมกันที่บ้านผม เนื่องจากพ่อซื้อบ้านใหม่ติดๆบ้านเก่ามาทำออฟฟิศ เลยขอมาห้องนึง โดยห้องซ้อมอยู่ชั้นบน ข้างๆห้องนอนผมเอง บางวันบู้กับเย่ก็นอนค้างบนพื้นห้องน่ะแหละ เพราะบ้านไกล รถเมล์หลายต่อ จนมันบอกว่ารู้สึกเหมือนมาเข้าค่ายลูกเสือ อาหารประจำคือไก่ย่างโซนิคยูธหน้าปากซอย (ชื่อนีัได้มาเพราะบู้บอกว่าไก่มันอร่อยหลอน ตอนนั้นเพลงหลอนๆ= โซนิคยูธ) ความไม่รู้เรื่องทำให้ เมื่อเราหาลำโพงร้อง เราเอาลำโพงเก่าของพ่อมาใส่แอมป์แล้วร้องเข้าไปจนดอกขาดเสียงพร่า ไม่รู้ว่ามันคือลำโพงวินเทจที่เอาไว้ฟังเพลงเพราะๆราคาเป็นหมื่น (เอาไปเปลี่ยนที่ร้านอมร โดยไม่เน้นคุณภาพเสียง เน้นดังอย่างเดียวแล้วก็เอามาใช้ต่อ) ตอนสเลอซ้อมที ทั้งหมู่บ้านจะได้ยินเสียงเพราะมันดังถึงปากซอย (โทษกลอง sukit ของพี่เอม) จนต้องดีลกับข้างบ้านไว้ว่าเราจะไม่เลิกเกินสองทุ่มครึ่ง เพราะรบกวนเขา แต่วันหนึ่งมันก็เกินจนได้ ทำให้เพื่อนบ้านปามะม่วงลูกจิ๋วๆ มากระทบบานเกล็ด หวังจะให้พวกเรารู้ตัว เราได้ยินเสียงแก๊กๆๆๆ พอซ้อมเสร็จออกไปดู ผมก็เปิดร้านขายมะม่วงได้เลย #ที่เล่ามายาวๆนึ่คือจะให้ไปซื้อบัตรคอนใหญ่ผมแบงค์ไปด้วย26สคนี้้ครับ