-มนุษย์ซึมเศร้ากับเรื่องเล่าสีขาวดำ-

หลายคำถาม เป็นคำถามที่คนกำลังวนอยู่ในจักรวาลซึมเศร้าอยากรู้ อยากเข้าใจ อยากรับมือได้

-มนุษย์ซึมเศร้ากับเรื่องเล่าสีขาวดำ- เล่าถึงประสบการณ์ของชายหนุ่มที่ดูจากภายนอกแล้วชีวิตก็ดี ไม่มีปัญหาอะไร แต่จริงๆมีความปะทุอยู่ภายใน จนป่วยเป็นซึมเศร้า เล่าตั้งแต่เริ่มป่วยไปจนรักษาหาย ซึ่งมันทัชเรามากตรงมันเป็นเรื่องครอบครัวด้วย และระหว่างทาง มันไม่ได้ราบรื่น มันไม่ใช่นับ1-2-3 เย้ จบ หายแล้ว มันคือการวัดดวงวัดใจ คือการลองทำ คือการสำรวจตัวเองในทุกวัน ทุกชั่วโมง มันเหมือนมีคนมาพูดแทนความสงสัยของเราในตอนนั้น ว่ามันจะหายไหม กินยาแล้วจะดีเหรอ ทำไมคนนั้นดีแล้วเรายังไม่ดี ทำไมเราเป็นคนอื่นไม่เป็น

มันคือการกลับไปสู่เรื่องที่เรียบง่ายมากๆ จุดเริ่มต้นที่เรารู้สึกว่าเราไม่โอเค แค่ไหนควรไปหาหมอ คุยอะไรกับหมอ หมอบอกอะไร ทำไมกินยาแล้วง่วง ไม่กินได้มั้ย ต้องกินนานมั้ย มันคือปัญหาจุกจิกที่คนไม่เป็นจะนึกไม่ถึง กระทั่งคนเป็นก็เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าบางเรื่องมันเข้าใจยากมากๆ เราอ่านแล้วพยักหน้าตามตลอดแทบทั้งเล่ม เพราะมันคือสิ่งที่เราเคยถามหมอ และเราโดนคนถามเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆ

และที่ดีที่สุดคือ -เหมือนเรามีเพื่อน- หนังสือเล่มนี้เหมือนคอยบีบมือเรา ว่ายังมีคนเข้าใจ คุณไม่ได้เดียวดายสู้กับโลกและโรคนี้คนเดียว มีคนอีกมากมายเป็นและผ่านมันมาแล้ว พวกเราสู้เท่าที่คนคนนึงจะทำได้ เท่าที่ทุกองค์ประกอบจะเอื้ออำนวย คุณไม่สบาย คุณไม่ได้พ่ายแพ้แก่ทุกสิ่ง หนทางยังมี และมันสามารถหายได้ ด้วยยา ด้วยการบำบัด ด้วยการทำความเข้าใจกับตัวเอง ว่าอะไรแน่ๆที่คือปัญหา เราแก้มันได้ไหม วงจรนั้นตัดได้มั้ย หรือเราจะทำยังไงกัน

ดีมากแบบมากทั้งสำหรับคนป่วยและคนไม่ป่วย คนไม่ป่วยที่อยู่ใกล้ๆแล้วไม่รู้จะคุยอะไร จะพูดอะไร อยากให้กำลังใจ หรือคนป่วยที่ไม่ได้ขอความเห็นใจ ไม่ได้อยากเรียกร้องอะไรเกินเหตุ แต่ไม่รู้จะทำยังไงกับตัวเอง

อยากให้ได้ลองอ่านกันค่ะ ไม่ได้ดราม่าอะไรเลย ตอนแรกกลัวอ่านแล้วจะดิ่ง แต่คนเล่าเก่งมากที่ให้ข้อมูลเชิงการรักษา ข้อเท็จจริงสลับกับเรื่องเล่า ทำให้เราไม่ดิ่งไม่จม ไม่ฟูมฟาย อ่านได้จนครบ
ทำความรู้จัก เริ่มรับการดูแลแล้ว เล่มหน้าเราไปบำบัดกันค่ะ :))