ก่อนทำการแสดง ถ้าได้ยินเสียงพ่อใหญ่ประกาศว่า "อ่าขณะนี้ ก็ถึงเวลาทำการแสดงของทีมงานเสียงอิสาน ...บ้านเลขที่555 ..."
ลูกๆทุกคนต่างกระตือรือล้น หนูต้องรีบใส่รองเท้า ไปยืนรอออกหน้าเวทีทำการแสดง และเป็นแบบนี้ทุกๆวัน ช่วงเป็นสาวส่ำน้อยอยู่กับพ่อใหญ่แม่ใหญ่มากกว่าอยู่บ้านตัวเอง ทุกการขัดเกลาที่พ่อใหญ่แม่ใหญ่อบรมยังอยู่ในทุกห้วงความรู้สึกของนักสู้ จำคำพี่วิเคยเว้าช่วงที่เราต่างเหนื่อยและหมดกำลังใจ พี่วิบอกว่า"แม่พาเฮาสู้ เฮากะต้องสู้ ทุกๆอย่าง ตั้งแต่เริ่มต้นเดินเข้ามาอยู่ในรั้วบ้านตองห้า ได้ข้าวกินได้ที่อยู่อาศัยได้เงินไปจุนเจือครอบครัว เพราะพ่อใหญ่แม่ใหญ่ให้โอกาส
 
วันแรกที่เริ่มเดินสายกับวง เบลประกวดร้องเพลงที่โลตัส  แล้วพ่อใหญ่มารอรับ เพื่อจะพาไปเดินสายด้วยช่วงมัธยม ที่แรกที่ไปคืองานไหลเรือไฟนครพนม พอใหญ่มารอรับกับอ้ายคำนพยังจำได้ดีว่าจุดเริ่มต้นในความรู้สึกตอนนั้นคือคิดถึงบ้านมาก เหมือนเด็กงอแงคนหนึ่ง ด้วยความกลัว พ่อใหญ่ชอบเสียงดัง

ตอนนี้พ่อใหญ่บ่เหมื่อยแล้ว หลับให้สบายเด้ออิพ่อ แม่ใหญ่เพิ่นเข้มแข็งแต่ใด๋ พ่อใหญ่กะฮู้ดี ตอนนี้คือสิไปตีไก่กับปู่ขุนเดชอยู่เด้น้อ
กราบลาพ่อใหญ่
ส่งกำลังใจให้แม่ใหญ่ กับทีมงานเฮาเด้อจ้า 🤍