ทุกคืนก่อนนอน จะมีช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดของวัน บ้านเราจะเรียกโมเม้นท์นี้ว่ากอดกันสามคน

หากมีใครพูดว่า กอดกันสามคน ผมกับเบลจะหันไปกอดชูใจที่นอนอยู่ตรงกลางพร้อมกัน บางทีก็กอดกันนิ่งๆ บางทีก็หอมกัน แต่ส่วนมากผมจะบอกรักลูก

ผมอยากให้ลูกรู้ว่า สำหรับผม ลูกมีค่าที่สุดในโลก ผมอยากให้เธอจำความรู้สึกตอนเรากอดกันสามคนไว้ทุกคืนๆ จนกว่าเธอจะโต เธอจะได้รู้ว่าแม้โลกภายนอกจะใจร้ายกับเธอแค่ไหน แต่ในบ้านจะมีแม่กับพ่อรอกอดและให้ความรักกับเธอแบบนี้อยู่เสมอ

ผมไม่ใช่คนดีนัก ตลอดชีวิตผมมีความผิดและบาดแผลนับไม่ถ้วน ทุกวันผมต้องออกไปสู้กับปัญหาภายนอก และยังต่อสู้กับความร้ายกาจในใจตัวเอง

มองชื่อเสียง เงิน ทอง บารมีที่กองตรงหน้า ผมรู้ดีว่าสัจธรรมที่จะรอดจากเกมนี้คือการปล่อยวาง แต่กระนั้นผมเองก็ทำได้ไม่ดีนัก กระแสนทีแห่งโลภ โกรธ หลงมักกลืนผมให้จมลงเรื่อยๆอยู่เนืองๆ

มีเพียงการกอดกันสามคนบนเตียงช่วงก่อนนอนเท่านั้น ที่ผมมักจะได้หวนคิดเสมอว่าชีวิตเราจะอยากได้อะไรมากมายนัก มีกิน มีใช้ มีเตียงนอน มีครอบครัว

ครอบครองอะไรมากมาย สุดท้ายที่ที่ผมมีความสุขที่สุดมีเนื้อที่แค่เตียงหลังเดียว ที่ได้กอดลูกเมียจนหลับไปแค่นั้นเอง

ก่อนนอนทุกคืน ลูกจะเอ่ยบอกผมกับเบลว่า ฝันดีค่ะแม่ ฝันดีค่ะป๊ะป๋า มันคือเสียงปลอบประโลมใจผมให้สงบสุขที่เพราะกว่าเสียงดนตรีใด

ไม่มีสิ่งมีมูลค่าใด จะมีค่าเท่าลูกได้เลยจริงๆ