แก้วเป็นหนึ่งในข้อพิสูจน์ส่วนตัวของเรา ว่ามิตรภาพดีๆก็หาได้จากเฟซบุ๊กนะ

เราเป็นคนไม่มีเพื่อน ทำงานตั้งแต่ม.2 เจอแต่ผู้ใหญ่ ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อน ไปตจว.หรือไปนอนค้างกับเพื่อนใดๆทั้งสิ้น จนมาเห็นแก้วแบบห่างๆในวงคนรู้จักสมัยสลายการชุมนุมปี’53 ตอนนั้นทุกคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นควายแดงคือโดนเหยียบกันสุด ก็มารวมกัน ค่อยๆคุย แอดเฟซกันไป แล้วก็เจอกันมากขึ้นๆ

จนเรามารถชนช่วงปี’57 ว้าเหว่มากๆ แม่ก็รับมือกับอาการของเราไม่ไหว จำได้ว่าวันออกจากโรงพยาบาล เราไม่มีคนไปรับ คอก็ต้องใส่เฝือก รอบโรงพยาบาลช่วงนั้นก็คือเริ่มมีชุมนุมกปปส. แก้วก็เลยขับรถไปรับเราที่โรงพยาบาลกับเพื่อนอีกคน ช่วยทำเอกสารให้ จัดแจงที่นั่งให้อย่างดี ขับประคองมาส่งถึงบ้าน เราเริ่มป่วยPTSD แก้วกับเพื่อนๆก็มาหา ไม่อยากให้เราจม มาเล่นนั่นนี่ให้ดู เรานอยแดกจะร้องไห้ เดินหนีขึ้นห้องไปดื้อๆ คณะเพื่อนก็จัดเก็บล้างจานปิดบ้านให้เสร็จสรรพ มีนัดกันเหมารถไปพัทยารับพลังน้ำกัน 5555 นัดกินส้มตำ เม้ามอยสารพัดเรื่องได้

การมีเพื่อนเป็นเรื่องแปลกใหม่มากสำหรับชีวิตเรา และเราโชคดี ที่คนที่เรียกเราว่าเพื่อนเค้ารักเรา เป็นห่วง ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ชื่นใจมากๆ วันนี้แก้วแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา เราดีใจมาก เพื่อนสวยมากๆ อยากให้แก้วมีชีวิตที่ดี มีความสุข และได้รับแต่น้ำใจและพลังงานดีๆ เหมือนที่แก้วมีให้เพื่อนเสมอนะ ❤️❤️❤️❤️