(ยาวหน่อย แต่อยากให้อ่านนะคะ) 🖤 ในช่วงที่ประเทศเดินถอยหลังไปเรื่อยๆแบบนี้ หนูในฐานะที่เป็นนักแสดงวัยรุ่นตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ไม่ได้มีเสียงดังมาก อยากให้พี่ๆเพื่อนๆน้องๆในวงการ ใครก็ได้ที่เสียงดังกว่าหนู หากไม่ติดอะไร ออกมาพูดได้ก็ช่วยๆกันนะคะ เข้าใจว่าหลายคนอยากพูด แต่ยังกล้าๆกลัวๆ อยากให้ลองคิดแบบนี้.. ตัวเราเองในวันนี้อาจจะไม่ได้เดือดร้อนมาก เรายังมีเงินเก็บ มีที่พัก มีอาหาร แต่ประชาชนคนที่เค้าเคยติดตามเรา เคยสนับสนุนผลงานเรา เค้าอาจจะไม่ได้อยู่สุขสบายในช่วงวิกฤตินี้เหมือนพวกเรา อย่ากลัวที่จะต้องพูดถึงปัญหา อย่ารอให้ปัญหามาถึงตัวแล้วถึงค่อยพูด สิ่งที่ผิดก็ต้องว่าไปตามผิด พวกเราก็เป็นประชาชนคนหนึ่งของประเทศที่จ่ายภาษีอย่างถูกต้อง มีสิทธิ์ที่จะวิจารณ์ความล้มเหลวในการบริหารประเทศของผู้นำ มีสิทธิ์เรียกร้อง “เพื่อสิ่งที่ดีกว่า” ยิ่งเราเสียงดังยิ่งต้องพูด ถ้าทุกคนมัวแต่คิดว่าพูดไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ประเทศนี้ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงซักที ต้องดิ่งลงเหวแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ ต้องมีคนตายอีกกี่คน คนตกงานอีกกี่คน ธุรกิจต้องล้มไปอีกกี่ราย ต้องlockdownกันไปอีกนานแค่ไหน เงินเยียวยาที่เพียงพอมีไหม วัคซีนดีๆมีประสิทธิภาพเมื่อไหร่จะได้ฉีดกันครบ เด็กนักเรียนจะได้ไปโรงเรียนเมื่อไหร่ ฯลฯ

ในฐานะนักแสดงตัวเล็กๆคนหนึ่ง และนักศึกษาแพทย์ที่กำลังจะเติบโตไปเป็นหมอในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า หนูรับรู้ถึงปัญหาที่เกิดขึ้นทุกวัน การเห็นตัวเลขคนป่วยคนตายเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่รัฐบาลยังบริหารจัดการล่าช้า เป็นที่พึ่งของประชาชนไม่ได้นั้น คือทนอยู่เฉยๆไม่ได้จริงๆ มันหงุดหงิด มันหดหู่ทุกวันที่เปิดโทรศัพท์มาอ่านข่าว เลยอยากเชิญชวนให้ทุกคนออกมาช่วยพูดนะคะ ถึงเวลาแล้วที่เราต้องตอบแทนสังคมเหมือนที่สังคมสนับสนุนเราให้มาอยู่จุดนี้ ให้มีอาชีพ ให้มีรายได้ ถ้าไม่มีประชาชน เราก็ไม่มีทางมาอยู่ตรงนี้ และหนูต้องขอขอบคุณลูกค้าแบรนด์ต่างๆทุกท่านที่เข้าใจในตัวตนของหนูและยังจ้างงานหนูอยู่ถึงแม้ว่าจะออกมาพูดเรื่องการเมืองเช้าเย็นนะคะ ขอบคุณในสปิริตนี้ของทุกท่านมากๆค่ะ 🙏🏻

.
ฝากไว้อีกอย่างนะคะ โควิดเป็นปัญหาที่เจอกันทั่วโลก ทุกประเทศ แต่ไม่ได้แปลว่าเราต้องทำใจยอมรับ ประเทศจะผ่านวิกฤติไปได้ถ้ารัฐบาลเก่งพอและ put the right man to the right job ค่ะ ขอบคุณค่ะ
.
🤍