ละคร มนต์เจตภูต

ปารเมศร์ (สันติสุข พรหมศิริ) เศรษฐีที่ดินเจ้าของคฤหาสน์ย่านชานเมืองได้พา ฉวี (มิณฑิตา วัฒนกุล) เข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะเมียใหม่ ทำให้ภรรยาทั้งสองคนคือ เพ็ญ (ปวีณา ชารีฟสกุล) กับ ลดา (ปนัดดา วงศ์ผู้ดี) ไม่พอใจ ฉวีได้นำกำปั่นไม้ใบเล็ก ลวดลายสวยงามติดตัวมาด้วย ลดายื้อแย่งเพื่อต้องการดูว่ามีอะไรอยู่ในกำปั่น แต่ก็ต้องผิดหวัง เมื่อเห็นเป็นเพียงผ้าทอเก่าๆ ผืนหนึ่งเท่านั้น ปารเมศร์หลงใหลเมียใหม่มาก ถึงกับให้อยู่ร่วมในตึกใหญ่ ลดาไม่พอใจจึงใช้คุณไสยทำร้ายฉวี หารู้ไม่ว่าฉวีมีวิชาอาคมติดตัว นางชั้น (พิมพ์แข กุญชร ณ อยุธยา) แม่ของเธอเป็นผู้ถ่ายทอดให้ นั่นคือวิชา "มนต์เจตภูต" ฉวีทำคุณไสยโต้ตอบลดาเป็นการสั่งสอน ลดาโกรธแค้น ตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉวี แต่ฉวีก็ไม่ละเลยที่หาทางทำร้ายเพ็ญภรรยาหลวงของปารเมศร์ด้วย ทว่าก็ทำอะไรไม่ได้เต็มที่ เพราะเพ็ญมีปิ่นเงินเก่าแก่อายุหลายร้อยปีที่พระธุดงค์เคยให้เธอไว้ป้องกันตัว

เพ็ญมีลูกชายคนหนึ่งชื่อ วงศ์เมือง (อรรณพ ทองบริสุทธิ์) ส่วนลดามีลูกชายหญิง 2 คน ชื่อ เลิศนรา (ศุภวิชญ์ บุญเกษม) กับ รุ้งมณี (ธันยนันท์ พิพัฒน์ไชยศิริ) ลดาจึงนำลูกไปฝากให้แม่เลี้ยงที่ต่างจังหวัด ปารเมศร์ไม่พอใจมากที่ลดาพรากลูกไปจากเขา ต่อมาเพ็ญถูกฉวีทำร้ายจนต้องหนีมาอยู่กับบิดามารดาที่กรุงเทพฯ แต่ฉวียังใช้คุณไสยทำร้ายจนมารดาของเพ็ญเสียชีวิต บิดาของเพ็ญต้องหนีไปบวช เพ็ญตัดสินใจส่งวงศ์เมืองไปอยู่กับเพื่อนที่อเมริกา และใช้ชีวิตอย่างสงบในวัดเล็กๆ ที่เชียงใหม่ ปารเมศร์สูญเสียลูกชายหญิงไปหมดทำให้เขากลุ้มใจและรู้สึกเหงา ฉวีสอนวิชามนต์เจตภูตให้เขา โดยเรียกเจตภูตในกายของคนอื่นมากักขังไว้ในโถแก้ว เขาถอดเจตภูตท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆ เขาหลงใหลในวิชาที่ฉวีถ่ายทอดให้ วิชามนต์เจตภูตจะเรียกเจตภูตในกายคนออกมาจากร่างแล้วกักขังไว้ในผอบแก้ว คนที่ถูกเรียกเจตภูตออกจากกายจะตายลงในทันทีเพราะเจตภูตกลับเข้าร่างไม่ได้ คนแถวนั้นเชื่อว่าเป็นโรคไหลตาย แต่ก็เป็นปริศนาคาใจ หมวดพิชิตชัย (ภัทรบุตร เขียนนุกูล) นายตำรวจหนุ่มผู้เป็นเจ้าของคดี เขาพยายามหาข้อมูลผู้ที่รู้เรื่องราวปริศนานี้อย่างแท้จริงคือ ลุงอ่อน (ศรีหลอด สีใส) สัปเหร่อที่วัดของหมู่บ้าน ลุงอ่อนเคยร่ำเรียนวิชามนต์เจตภูตมาเช่นกัน แต่ได้หันหลังให้แก่วิชานี้มานานมากแล้ว

วงศ์เมืองเติบโตเป็นจิตรกรหนุ่มรูปงามมีชื่อเสียง คบหาอยู่กับหญิงสาวชาวไทยชื่อ พิณนรี (อภิษฐา คล้ายอุดม) ช่างภาพสาว ตลอดเวลาวงศ์เมืองเป็นคนเก็บตัว บางครั้งซึมเศร้า เหมือนมีเรื่องกังวลอยู่ตลอดเวลา พิณนรีพยายามหาสาเหตุที่คนรักเป็นเช่นนั้น ต่อมาวงศ์เมืองกลับเมืองไทย เขาพบว่าบ้านของตากับยายที่กรุงเทพฯ ถูกขายไป เขาไม่รู้ว่าแม่อยู่ที่ใด จึงตัดสินใจกลับไปยังคฤหาสน์ชานเมืองที่ซึ่งเขาจากมาตั้งแต่วัยเด็ก ก่อนถึงคฤหาสน์เขาได้พบกับลุงอ่อน แกเตือนเขาให้ระวังตัว แต่ก็ไม่บอกรายละเอียดอะไร ปารเมศร์ดีใจมากที่ลูกชายกลับมา ลดาเห็นเป็นโอกาสจึงไปรับเลิศนรากับรุ้งมณีกลับมาอยู่ร่วมกันในคฤหาสน์ ฉวีเกรงว่าปารเมศร์จะหลงลูกจนละเลยวิชามนต์เจตภูตของตน นางชั้นบอกฉวีถึงความลับของวิชามนต์เจตภูตว่าหากวันหนึ่งวิญญาณหรือเจตภูตที่ปารเมศร์ใช้วิชาถอดมาจากร่างผู้ตายเกิดรวมตัวกันขึ้นจะกลายเป็นเจ้าเจตภูต เป็นอสุรกายที่น่ากลัวและอาจจะควบคุมไม่ได้ ฉวีเริ่มรู้สึกกลัวแต่ในขณะเดียวกันเธอก็วางแผนให้วงศ์เมืองกลายเป็นร่างของเจ้าเจตภูต

และแล้วสิ่งที่ฉวีคาดไว้ก็เกิดขึ้น โถแก้วกักขังวิญญาณเกิดตกแตก ปารเมศร์สิ้นใจ เจตภูตจำนวนมากรวมตัวกันเป็นเจ้าเจตภูตและใช้วงศ์เมืองเป็นร่าง ทุกคืนพระจันทร์วันเพ็ญวงศ์เมืองจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาออกล่าเจตภูตในกายผู้อื่น ลุงอ่อนรู้ถึงชะตากรรมของชายหนุ่ม แกหาทางช่วยกักตัววงศ์เมืองไว้มิให้ทำร้ายผู้อื่นได้ แต่ก็ไม่สำเร็จทุกครั้งไป พฤติกรรมของวงศ์เมืองอยู่ในข่ายผู้ต้องสงสัยของพิชิตชัย พิณนรีตามหาวงศ์เมืองแต่ไม่พบ จนกระทั่งเธอจัดนิทรรศการภาพถ่าย โดยมี ระริน (ภรภัสสรณ์ ชัยอนันต์นิธิ) เพื่อนสาวเป็นผู้ช่วย นิทรรศการนี้เองที่นำพาวงศ์เมืองมาพบเธอ เช่นเดียวกับพิชิตชัยที่รู้สึกพอใจพิณนรีตั้งแต่แรกเห็นโดยไม่รู้ว่าระรินแอบปลื้มเขาอยู่ พิณนรีถ่ายรูปวงศ์เมือง เมื่อล้างรูปออกมาเธอเห็นเงาร่างซ้อนร่างของวงศ์เมืองอยู่ ระรินแนะนำให้พิณนรีไปดูหมอกับพระที่เชียงใหม่ซึ่งเป็นวัดที่เพ็ญปฏิบัติธรรมอยู่ หลวงพ่อบอกว่าคนรักของพิณนรีกำลังมีกรรม ถูกปองร้าย บารมีของเธอจะช่วยคนรักได้ เพ็ญกราบลาหลวงพ่อและขอติดตามพิณนรีมาเป็นคนรับใช้ที่บ้าน ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เพทายกับประพันธ์ บิดามารดาของพิณนรีต้องการคนรับใช้อยู่พอดี

เพ็ญดีใจมากที่ได้อยู่ใกล้พิณนรีเพราะเท่ากับว่าเธอจะได้ข่าวคราวของลูกชายด้วย เวลานี้วงศ์เมืองกำลังตกอยู่ในความทุกข์ เขาเกลียดกลัวคืนวันเพ็ญอย่างไม่รู้สาเหตุ มีแต่ลุงอ่อนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นเพื่อนปลอบใจเขา พิณนรีมาเที่ยวที่คฤหาสน์ ฉวีไม่ชอบหน้าพิณนรีอย่างมาก หาทางทำร้าย เมื่อพบว่าเลิศนราหาทางล่วงเกินพิณนรีจึงซ้อนแผนโดยการถอดเจตภูตปลอมตัวเป็นเลิศนราเข้าทำร้ายพิณนรี แต่พิณนรีใช้ปิ่นเงินที่เพ็ญให้มาแทงเลิศนรา แต่กลายเป็นว่าฉวีบาดเจ็บไม่สามารถห้ามเลือดได้ถึงแก่ความตาย นางชั้นโกรธแค้นแทนลูกสาวจึงนำวิญญาณของฉวีไปฝากไว้กับ ฉ่อง (ทองขาว ภัทรโชคชัย) หมออาคมผู้เป็นศิษย์สำนักเดียวกันกับตน ต่อมาฉ่องได้ผีฉวีเป็นเมีย ผีฉวีแค้นพิณนรีหาทางทำร้ายพิณนรีทุกวิถีทาง พิณนรีย้ายมาอยู่กับวงศ์เมือง เธอยอมให้ทุกคนนินทาว่าร้ายและทำให้บุพการีเสียใจ แต่เธอเชื่อว่าความรักจะเป็นเกราะป้องกันคนรักให้พ้นอันตรายได้ การที่พิณนรีมาอยู่ที่คฤหาสน์ทำให้พิชิตชัยมาที่คฤหาสน์บ่อยๆ เป็นเหตุให้รุ้งมณีซึ่งหลงรักพิชิตชัยไม่พอใจพิณนรียิ่งขึ้น

ในที่สุดพิณนรีก็ได้พบกำปั่นบรรจุผ้าทอซึ่งเป็นที่มาของความลึกลับต่างๆ เธอนำผ้ามาให้ระรินดู ระรินพาไปหาแม่หมอและให้อาจารย์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องผ้าพิสูจน์ อาจารย์ให้ความเห็นว่าผ้าผืนนั้นมีอายุหลายร้อยปี น่าจะมาจากเขมร เป็นผ้าห่อศพเจ้านายชั้นสูง แม่หมอบอกให้รักษาไว้ให้ดี ผ้าผืนนี้จะช่วยชีวิตทุกคนได้ หากใช้คลุมร่างของผู้ที่ถูกเจ้าเจตภูตสิงเมื่อใด เจ้าเจตภูตจะทนไม่ได้ แม่หมอขอให้พิณนรีปฏิบัติธรรมเพื่อช่วยชีวิตวงศ์เมือง ในที่สุดเพ็ญก็มาที่คฤหาสน์ วงศ์เมืองดีใจมากที่ได้พบแม่ แต่ลดาไม่พอใจเพราะหลังจากที่ปารเมศร์ตาย คฤหาสน์หลังนี้ก็ตกเป็นของวงศ์เมือง เธอยังอยากให้เป็นของเลิศนรามากกว่า ยิ่งฉวีตายไปแล้วอุปสรรคก็ยิ่งน้อยลง การมาของเพ็ญทำให้ความต้องการของลดายุ่งยากมากขึ้น ลดาจึงหาเรื่องเพ็ญแต่เพ็ญก็อดทน เพื่ออยู่ช่วยเหลือลูกเพราะหากวงศ์เมืองเป็นอะไรไป คฤหาสน์และสมบัติทั้งหมดต้องตกเป็นของลูกลดา

ลดาร่วมมือกับพิชิตชัยหาทางจับวงศ์เมืองเข้าคุกในฐานะฆาตกรฆ่าคน แต่ไม่มีหลักฐานชัดเจน เพ็ญพยายามอธิบายแต่ลดาไม่สนใจ ลดาต้องการเปิดโปงความลับเรื่องที่วงศ์เมืองมีอาการแปลกๆ ในคืนวันเพ็ญ เพ็ญเชื่อว่าปิ่นเงินและบารมีที่เธอปฏิบัติธรรมมาตลอดชีวิตจะช่วยลูกชายได้ ในคืนวันเพ็ญนั้นเองพิณนรีกลับบ้านเพื่อนำเอาผ้าทอกับกำปั่นซึ่งเธอซ่อนไว้ในห้องของเธอมายังคฤหาสน์ และเล่าความจริงทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟัง เพทายกับประพนธ์จึงตระหนักถึงความรักที่หนุ่มสาวทั้งสองมีต่อกัน และยอมเสียสละทุกอย่างเพื่ออีกฝ่าย เพทายกับประพนธ์จึงมาที่คฤหาสน์ด้วย ร่วมมือกับเพ็ญทำสมาธิให้เกิดพลัง คืนนั้นวงศ์เมืองถูกเจ้าเจตภูตเข้าสิง พิณนรี เพ็ญ ประพนธ์ เพทาย และแม่หมอ ช่วยกันนำผ้าทอคลุมร่างของวงศ์เมืองได้สำเร็จ เจ้าเจตภูตออกจากร่างไป รุ่งเช้าทุกคนคิดว่าเรื่องร้ายๆ จะผ่านไปด้วยดีแล้ว แต่รุ้งมณีหวีดร้องเสียงดัง เมื่อทุกคนไปถึงจึงรู้ว่าฉ่องเรียกเจตภูตในร่างของรุ้งมณีไปกักขัง แล้วใช้เจตภูตของตนสิงร่างของรุ้งมณี ฉ่องเรียกร้องเอาผ้าทอแล้วจะคืนเจตภูตของรุ้งมณีให้ แต่ไม่สำเร็จสัปเหร่ออ่อนมาที่คฤหาสน์และใช้วิชามนต์เจตภูตที่ตนทิ้งร้างไปนาน ทำลายเจตภูตของฉ่องจนสิ้นชีวิต ความรักที่พิณนรีมีต่อวงศ์เมืองทำให้เธอยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อคนรัก เพราะเธอมั่นใจว่าแม้เขาจะเป็นเจ้าเจตภูต แต่ก็หาได้ยิ่งใหญ่กว่าการเป็นเจ้าหัวใจไม่