ละคร บ่วงวันวาร

สมัย ร. 5 ฉัตร (ภาคิน คำวิลัยศักดิ์) และฉาย (อัครัฐ นิมิตชัย) 2 พี่น้อง สำเร็จการศึกษาจากรัสเซีย พระยาโกสินทร์ (สรพงษ์ ชาตรี) จึงคิดจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของบุตรชายทั้งสองอย่างเอิกเกริก แต่ฉายพา แอนนา (อลิชา ไล่สัตรูไกล) เมียแหม่มกลับมาด้วย พระยาโกสินทร์จึงฝากความหวังเรื่องลูกสะใภ้สมหน้าสมตาไว้ที่ฉัตรคนเดียว

ขณะเดียวกันนายชด (เกรียงไกร อุณหะนันทน์) เป็นหนี้พระยาสมาน (ศตวรรษ ดุลยวิจิตร) จึงเอาบัว (วรัทยา นิลคูหา) ลูกสาวคนเดียวมาเป็นทาสขัดดอก ครั้นเมื่อพระยาสมานเห็นหน้าบัวเข้าก็นึกพิศวาสอยากได้เป็นเมียขึ้นมาทันที จึงสั่งให้นางด้วง (เก็จมณี วรรธนะสิน) ทาสรับใช้บนเรือนซึ่งเป็นเมียลับๆ คนหนึ่งที่มักใหญ่ใฝ่สูงอยากจะเป็นคุณหญิงคนใหม่ของพระยาสมาน พาบัวไปอยู่ที่กระท่อมท้ายสวน ด้วยหวังว่าหากไปอยู่ไกลจากเรือนใหญ่จะได้ทำอะไรบัวได้ตามอำเภอใจ แต่พิศ (พิมพ์มาดา บริรักษ์ศุภกร) ลูกสาวคนเดียวของพระยาสมานรู้ทันพ่อและไม่ต้องการให้พ่อคว้าผู้หญิงหน้าไหนมาเป็นเมียอีก จึงขอตัวบัวมาเป็นบ่าวรับใช้ติดตัว ทำให้พระยาสมานจำต้องให้ตัวบัวไปเป็นบ่าวรับใช้พิศตามที่พิศขอ

หลังจากวันนั้นพระยาสมานยังไม่กล้าทำอะไรบัวเพราะเกรงใจพิศ แต่สั่งเพียร (ภูริ หิรัญพฤกษ์) ลูกทาสที่เกิดจากนางพุ่ม (อำภา ภูษิต) เมียทาสคนหนึ่งให้คอยจับตาไว้ เพียรอยากเอาใจพ่อด้วยหวังว่าจะได้ความเมตตาจากพระยาสมานให้กับตัวเขาและแม่มากกว่าที่เป็นอยู่ จึงเฝ้าดูและส่งข่าวบัวให้พระยาสมานเป็นระยะ เมื่อถึงวันงานเลี้ยงฉลองการกลับมาของฉัตรกับฉาย พิศใช้ให้นางด้วงกับบัวติดตามไปงานด้วย ทำให้บัวได้พบกับฉัตรผู้ที่เคยช่วยชีวิตตนไว้จากโจรป่าก่อนที่ตนจะมาเป็นทาส บัวดีใจมากที่ได้เจอฉัตรอีกครั้งเพราะทั้งคู่ต่างตกหลุมรักในความดีของกันและกันเมื่อครั้งแรกพบ แต่บัวก็มาสำนึกได้ว่า ณ เวลานี้เธอมีสถานะเป็นเพียงแค่ ทาสขัดดอก ในเรือนของพระยาสมานเท่านั้น ไม่มีสิ่งใดคู่ควรกับนายทหารหนุ่มผู้มีอนาคตไกลอย่างฉัตรเลยสักนิด บัวจึงได้แต่บอกให้ตัวเองเจียมตัวเจียมใจ แต่ฉัตรหาได้คิดเช่นนั้น

หลังจากนั้นฉัตรจึงแสร้งชวนพระยาโกสินทร์ไปเรือนพระยาสมานบ่อยๆ จนพิศหลงเข้าใจผิดคิดว่าฉัตรต้องการไปมาหาสู่กับตน ฝ่ายนางด้วงที่ระแคะระคายถึงความสัมพันธ์ของฉัตรและบัวอยู่จึงเฝ้าจับผิดบัว และพบว่าฉัตรแอบมาพบบัวและมอบกล่องดนตรีจากรัสเซียให้เป็นของแทนใจ เธอจึงรีบนำความไปรายงานให้พิศทราบ พิศริษยามาก สั่งให้ไอ้เพียรเฆี่ยนบัวและนำไปขังคุก ความไปถึงหูฉัตรเข้า จึงรีบมาเจรจาเพื่อไถ่ตัวบัว พิศจึงยื่นคำขาดทางเดียวที่เธอจะยอมปล่อยบัวไป นั่นคือฉัตรต้องเข้าพิธีแต่งงานกับตน

ในวันแต่งงานฉัตรวางแผนจะชิงตัวบัวไปโดยนำ ตรวนทองคำ ที่ครอบครัวตนได้รับพระราชทานมาเป็นสินสอด เพื่อหวังสร้างความแตกตื่นจากชาวบ้านและแสร้งทำอุบายไฟไหม้ให้เกิดความโกลาหล แต่พิศรู้ทันและสั่งให้แนบ (เรืองฤทธิ์ วิศมล) ทาสใจโหดพาบัวไปขายซ่องเสีย ฉัตรไหวตัวทันเลยรีบบุกไปชิงตัวบัวกลับมาได้ทำให้พิศยิ่งแค้นใจมากขึ้นกว่าเดิม ระหว่างทางที่ฉัตรพาบัวหนีกลับบ้าน พิศแอบไปซุ่มทำเป็นหญิงท้องแก่ใกล้คลอดและร้องขอความช่วยเหลือ ฉัตรและบัวหลงกลเข้าไปช่วยจึงติดกับดักถูกบ่าวของพิศจับตัวไว้และล่ามทั้งคู่ด้วยตรวนทองคำ

กลางแม่น้ำพิศที่แค้นใจมากเพราะทำดีกับฉัตรเท่าไหร่เขาก็ไม่เคยสนใจ ซ้ำทั้งฉัตรและบัวยังเป็นต้นเหตุที่ทำให้ตนทั้งเจ็บและอาย พิศจึงด่าทอว่าเมื่อรักกันมากนักก็จงตายไปด้วยกันเสียและไม่ว่าจะเกิดอีกกี่ชาติก็จะขอจองล้างจองผลาญไม่ให้ฉัตรกับบัวสมหวังในรักได้เป็นอันขาด พูดจบพิศก็ถีบฉัตรและบัวตกน้ำไป

พ.ศ.2556 (ปัจจุบัน) ฉัตร, บัว, พิศ และอีกหลากหลายชีวิตในอดีตชาติ ต่างพากันกลับมาเกิดร่วมกรรมกันอีกในชาตินี้ แต่มีเพียงคนๆ เดียวเท่านั้นที่สามารถระลึกชาติได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในชาติที่แล้ว และนั่นคือพิศ หนำซ้ำชาตินี้เธอยังได้ตรวนทองคำมาครอบครองอีกครั้งเสียด้วย พิศไม่ต้องการผิดหวังในรักซ้ำอีก เธอจึงเริ่มตามฆ่าบัวอีกครั้ง! ความรักระหว่างบัวและฉัตรในชาตินี้จะถูกจองจำด้วยตรวนทองคำอีกหรือไม่?