ละคร ตะวันยอแสง

ตะวัน อาศัยอยู่ในเรือกระแชงกับ นางสาย ผู้เป็นแม่ และ คร้าว พ่อเลี้ยงขี้เมา ยังชีพด้วยการรับจ้างบรรทุกรำข้าวหรือสินค้าที่ต้องล่องตามต่างจังหวัด โดยมีเพื่อนบ้านสนิทสนมกันอย่าง เด็กชายเอี้ยง อาศัยอยู่ในเรือกระแชงอีกลำกับแม่และมีพ่อเลี้ยงใจร้ายเหมือนตะวันเช่นกัน

ความรักและสนิทสนมเหมือนพี่น้องคลานตามกันมาของตะวันกับเอี้ยงเป็นที่ชินสาย ตาชาวเรือกระแชง แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนกังขาและร่ำลือกันหนาหูคือผิวพรรณขาวผุดผาดผิดชาวเรือ ของตะวันทำให้ชาวบ้านหลายคนมักพูดกันว่าตะวันอาจไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของนางสาย

สายกลับมาเล่าให้ตะวันฟังว่าต้องบรรทุกรำไปส่งที่เรือนแพคลองบางหลวง ท่าทางทุกข์และกังวลใจของสายทำให้ตะวันผิดสังเกต สายอ้างว่าไม่อยากไปที่คลองบางหลวงเพราะ อินตา พ่อของตะวันเคยก่อเรื่องไว้ ตะวันอยากรู้รายละเอียดแต่สายไม่ยอมเล่าให้ฟัง

หลอ กับ แรม เด็กวัยรุ่นจอมเกเรที่ชอบหาเรื่องตะวันกับเอี้ยงเป็นประจำล้อตะวันว่า อินตาติดคุกเพราะฆ่าคนตายไม่ได้หายไปอย่างที่ตะวันเข้าใจ ตะวันโกรธไม่ยอมให้ใครดูหมิ่นพ่อแท้ๆ ของตนจึงทำร้ายหลอด้วยไม้พายจนหลอต้องยอมแพ้

ตะวันทนเก็บความสงสัยเรื่องพ่อไม่ได้จึงถามความจริงจากสาย สายยังคงยืนยันว่าอินตาไม่ได้ติดคุกแค่หายไปเฉยๆ แต่พอตะวันหลับไปแล้วสายกลับเศร้าเสียใจคิดถึงเรื่องราวในอดีต ความจริงที่อินตาต้องติดคุกโทษฐานฆ่าคนตายเพราะถูก ผัน ลูกกำนันโกง อินตาขอให้สายปิดบังตะวันไม่ให้รู้เรื่องติดคุกทำให้สายต้องพรากจากอินตาและ ตัดสินใจผิดมาอยู่กับคร้าวสามีขี้เหล้าและนักพนันตัวยง

คร้าวมาขอตะวันไปขายให้เพื่อน แต่สายไม่ยอมทำให้คร้าวโกรธเล่าเรื่องอินตาถูกคนคุกแทงตายให้ฟัง สายตกใจแทบช็อก ตะวันตื่นขึ้นมาได้ยินแต่ไม่สนใจเพราะมั่นใจว่าคำพูดของคร้าวเชื่อถือไม่ได้

เมื่อต้องบรรทุกรำไปส่งที่คลองบางหลวง ตะวันตื่นเต้นอยากรู้เรื่องราวของที่นี่มากแต่สายอิดออดไม่ยอมพูดถึงเหมือน คลองบางหลวงเป็นอดีตที่อยากลืม

เรือของตะวันกับเอี้ยงจอดรอส่งรำอยู่ตรงท่าน้ำใกล้ๆ กับเรือนแพและคฤหาสน์หลังหนึ่งซึ่งเป็นที่ห้ามจอดเรือทำให้ตะวันมีเรื่องกับ นเรนทร์ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของ ท่านต้น เจ้าของคฤหาสน์เดชาบดินทร์จนถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน พริ้มเพรา ผู้มีศักดิ์เป็นป้าของนเรนทร์ไม่พอใจ จะเอาเรื่องตะวันแต่ ศักดิ์รพี หรือคุณเล็กเข้ามาห้ามเพราะรู้ว่านเรนทร์ทำร้ายตะวันก่อน

ศักดิ์ระพีนึกชื่นชมในคำพูดฉะฉานของตะวันและแปลกใจที่ตะวันดูไม่เหมือนชาว เรือทั่วไป สายเข้ามาขอโทษศักดิ์ระพีกับพริ้มเพราแล้วรีบพาตะวันลงเรือกลับ พริ้มเพราแอบไปถามซ้อน ว่าใช่สายรึเปล่าพลางนึกภาวนาขอให้เป็นคนอื่นเพราะไม่อยากให้ความลับ บางอย่างในอดีตต้องถูกเปิดเผย

คุณใหญ่ ภรรยาหลวงของท่านต้นผู้เป็นพี่สาวของศักดิ์รพีตามมาถึงท่าน้ำต้องตกใจเมื่อได้เจอตะวันและเผลอทักตะวันว่า ดวงพร

คุณใหญ่เล่าให้ท่านต้นฟังว่าได้เจอกับตะวันเด็กหญิงผู้มีใบหน้าละม้ายคล้าย ดวงพร ยิ่งเห็นตะวันทำให้คุณใหญ่หวนคิดถึงดวงพรอีกครั้ง ท่านต้นค้านว่าดวงพรตายไป 12 ปีแล้วไม่มีทางที่ตะวันจะเหมือนดวงพรได้เลย

ท่านต้นและคุณใหญ่นึกย้อนไป 12 ปีก่อน วันที่คุณใหญ่รับอุปการะพริ้มเพรากับดวงพรลูกสาวของ สอิ้ง เพื่อนคุณใหญ่ ความน่ารักพูดจาฉะฉานและจิตใจดีของดวงพรทำให้ท่านต้นและคุณใหญ่รักและเอ็นดู ผิดกับพริ้มเพราพี่สาวผู้มีนิสัยเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ขี้อิจฉาริษยาน้องสาว มักสร้างความรำคาญและเบื่อหน่ายให้กับท่านต้นและคุณใหญ่เสมอ

ความน่ารักและจิตใจดีของดวงพรสร้างความถูกใจจนท่านต้นถึงกับออกปากขอดวงพร เป็นภรรยาน้อยคนที่สามกับคุณใหญ่ คุณใหญ่เข้าใจและเต็มใจยกดวงพรให้ท่านต้นเพียงขอให้ท่านต้นยกย่องดวงพรและ ดูแลมากกว่าภรรยาน้อยคนอื่น

เมื่อดวงพรกลายเป็นภรรยาของท่านต้น คุณใหญ่จึงยกเรือนแพริมน้ำให้ดวงพรในฐานะคุณน้อยของคฤหาสน์เดชาบดินทร์ พริ้มเพราอิจฉาดวงพรหาทางทอดสะพานให้ท่านต้นบ้าง แต่ท่านต้นไม่สนใจเพราะไม่เคยนึกชอบพริ้มเพราเลยสักครั้ง

เมื่อดวงพรเริ่มตั้งท้องพริ้มเพราเฝ้าภาวนาให้ดวงพรได้ลูกชายเพราะหวังจะได้ เป็นป้าของทายาทเพียงคนเดียวในคฤหาสน์เดชาบดินทร์ เนื่องจากท่านต้นมีแต่ลูกสาวไม่เคยมีลูกชายไว้สืบสกุลเลยสักคน

คืนที่ดวงพรเจ็บท้องคลอดท่านต้นออกไปธุระต่างจังหวัด คุณใหญ่ไปค้างบ้านสวนมีเพียงพริ้มเพราคอยจัดแจงเรียกคนไปตาม ละม่อม หมอตำแยมาทำคลอดให้ดวงพร ขณะเดียวกันนั้น อินตาก็พาเรือกระแชงมาจอดท่าเรือนแพ เพื่อขอร้องพริ้มเพราให้ละม่อมช่วยทำคลอดให้สายเมียของเขาเช่นกัน

ดวงพรคลอดลูกยาก ละม่อมจึงต้องไปทำคลอดให้สายก่อน สายคลอดลูกชายผิวดำคล้ำเหมือนเธอกับอินตา ระหว่างที่ละม่อมกำลังจะอาบน้ำให้เด็กชายพริ้มเพราผลุนผลันเข้ามาตามละม่อม ให้ไปทำคลอดดวงพรทำให้เด็กชายพลัดหล่นหัวฟาดอ่างโชคดีที่อินตารับไว้ได้ทำ ให้เด็กชายมีบาดแผลที่ใบหน้าเล็กน้อย

ดวงพรได้ลูกผู้หญิงสร้างความผิดหวังให้กับพริ้มเพรามากเพราะเท่ากับมรดก ทุกอย่างของท่านต้นกำลังหลุดลอยไป เมื่อพริ้มเพราเห็นว่าดวงพรเพลียและเลือดออกมากหลังจากคลอดมีสิทธิ์ที่จะไม่ รอดจึงรีบเอาเด็กหญิงมาให้ดวงพรดูผ่านๆ แล้วหลอกใช้ซ้อนซึ่งหลงรักเธอมานาน เป็นเครื่องมือช่วยเอาเงินปิดปากละม่อมบอกทุกคนว่าดวงพรคลอดลูกชายขอสลับตัว ลูกสาวของดวงพรกับลูกชายของสาย ทั้งอินตาและสายยินยอมเพราะอยากได้ลูกสาวอยู่แล้ว

เมื่อคุณใหญ่ทราบข่าวการคลอดลูกของดวงพรจึงรีบกลับมาด้วยความเป็นห่วง อาการดวงพรทรุดหนักเพราะตกเลือดมากขอดูหน้าลูกเป็นครั้งสุดท้าย พริ้มเพราพาเด็กชายมาให้ดู แต่ดวงพรกลับตกใจเมื่อพริ้มเพราพาเด็กชายออกไป ดวงพรคอยย้ำกับคุณใหญ่ว่าลูกของเธอมีปานแดงรูปหัวใจเหนือหน้าอกด้านซ้ายจาก นั้นจึงสิ้นลม

คุณใหญ่กับท่านต้นเศร้าเสียใจกับการจากไปของดวงพรจนลืมเรื่องที่ดวงพรสั่ง เสีย เด็กชายถูกมอบให้อยู่ในความดูแลของพริ้มเพรา และเมื่อทุกคนในคฤหาสน์เดชาบดินทร์เข้าใจว่าเด็กชายนเรนทร์คือทายาทที่แท้ จริงของท่านต้น คุณใหญ่จึงตัดสินใจทำพินัยกรรมมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้กับลูกชายของดวงพร

ซ้อนไปตามหาสายที่เรือแต่สายหลบหน้าทำให้ตะวันสงสัย สายอ้างว่าซ้อนอาจมาเอาเรื่องที่ตะวันทำร้ายนเรนทร์ ตะวันเชื่อสนิททำให้สายโล่งอก

นเรนทร์มาขอเงินพริ้มเพราออกไปเที่ยวงานวัดประยูรกับกลุ่มเพื่อนจอมเกเร พริ้มเพราไม่ค่อยอยากให้ไปเพราะรู้ว่าท่านต้นฟังเทศน์อยู่ที่นั่นแต่สุดท้าย ก็ยอม ซ้อนออกปากเตือนพริ้มเพรา ไม่ให้ตามใจนเรนทร์จนเสียคนกลัวจะพาลเสียชื่อมาถึงท่านต้น พริ้มเพราไม่สนและตกใจเมื่อรู้ว่าซ้อนไปตามหาสาย ซ้อนบอกว่ารู้สึกผิดที่สลับเปลี่ยนตัวเด็กเมื่อสิบสองปีก่อนอยากบอกความจริง กับท่านต้น แต่พริ้มเพราเกลี้ยกล่อมจนซ้อนใจอ่อน พริ้มเพราจึงคิดจัดการซ้อนภายหลัง

สายไข้ขึ้นสูงจนตะวันเป็นห่วง ตะวันกับเอี้ยงไปซื้อยาให้สายแถววัดประยูร ระหว่างเดินผ่านงานวัด ตะวันกับเอี้ยงเจอนเรนทร์กับเพื่อนจอมเกเรหลายคน นเรนทร์จ้างเพื่อนรุมเล่นงานตะวัน แต่ตะวันกับเอี้ยงกระโดดน้ำหนีไปได้

หลังจากสายอาการดีขึ้นจึงขึ้นท่าไปหาหมอที่โรงพยาบาล ตะวันต้องอยู่เฝ้าเรือกับเอี้ยงที่ท่าน้ำวัดกัลยาเจอนเรนทร์พาท่านต้นขับ เรือยนต์เล่นบริเวณนั้น นเรนทร์ประมาทจนเรือพลิกคว่ำ ท่านต้นตกน้ำใกล้จมเพราะไม่มีแรง ตะวันกับเอี้ยงจึงตัดสินใจกระโดดลงไปช่วยขึ้นมาบนเรือ ส่วนนเรนทร์ไม่เป็นอะไรเกาะแพเรือลอยน้ำไปอย่างปลอดภัย

แว่นตาของท่านต้นหายไปทำให้มองเห็นตะวันได้ไม่ชัด แต่ฟังน้ำเสียงช่างเจรจา กล้าพูดของตะวันทำให้ท่านต้นนึกถูกใจเด็กหญิงตะวันอย่างแปลกประหลาดพาลให้ นึกถึงดวงพรอีกครั้ง ท่านต้นอยากเห็นหน้าตะวันชัดๆ จึงขอให้ตะวันไปหาที่คฤหาสน์อีกวัน แต่ตะวันไม่กล้าไปเพราะสายกำชับไม่ให้เข้าไปคลองบางหลวงอีกท่านต้นจึงบอกว่า จะกลับมาหาตะวันด้วยตัวเอง

ท่านต้นกลับมาคฤหาสน์สั่งรื้อป้ายห้ามจอดเรือทุกอันออกเพราะซาบซึ้งน้ำใจจาก ชาวเรือของเด็กหญิงตะวันทำให้เขาตาสว่างเลิกแบ่งชั้นกับคนอื่นอีกต่อไป พริ้มเพราใส่ร้ายซ้อนว่าขโมยสร้อยเพชรของคุณใหญ่ ท่านต้นโกรธมากไล่ซ้อนออกจากบ้าน

คร้าวบังคับเอาเงินและทำร้ายตะวัน สายเข้ามาช่วยจึงแทงคร้าวตายคาเรือจากนั้นจึงเอาจดหมายกับเงินก้อนหนึ่งให้ ตะวันหนีไปหาพริ้มกับซ้อนที่เรือนแพในคลองบางหลวง เอี้ยงขอติดตามตะวันไปด้วยเพราะไม่อยากอยู่กับพ่อเลี้ยงใจร้าย ส่วนสายรอมอบตัวกับตำรวจอยู่ที่เรือ

ท่านต้นป่วยหนักตรอมใจที่ตามหาตะวันไม่เจอ ซ้อนเข้ามาขอเยี่ยมท่านต้น พริ้มเพราขัดขวางกลัวซ้อนเอาเรื่องในอดีตมาเปิดเผย คุณใหญ่อนุญาตให้ซ้อนพบท่านต้น พริ้มเพราจึงขัดไม่ได้

ซ้อนบอกความจริงกับท่านต้นต่อหน้าศักดิ์รพีและคุณใหญ่ว่าตะวันคือลูกของดวง พร ท่านต้นดีใจมาก แต่อาการก็ทรุดลงเรื่อยๆ ก่อนสิ้นลมท่านต้นทำพินัยกรรมฉบับใหม่ขึ้นมาสั่งเสียให้คุณใหญ่พาตะวันกลับ มาอยู่บ้านให้ได้ซึ่งคนที่รู้เรื่องพินัยกรรมมีเพียงศักดิ์รพีกับคุณใหญ่ เท่านั้น

ระหว่างเดินทางมาคลองหลวง ตะวันกับเอี้ยงถูกล้วงกระเป๋าจนไม่มีเงินติดตัว จดหมายของสายก็หายไป ทั้งสองต้องระหกระเหินเร่ร่อนมาถึงท่าน้ำเรือนแพแต่เห็นผู้คนวุ่นวายกับงาน ศพของท่านต้นจึงไม่กล้าเข้าไป

นเรนทร์ขับเรือยนต์เล่นกับเชิดเพื่อนสนิทเห็นตะวันจึงตั้งใจขับเรือชนแต่ เอี้ยงเอาหนังสติ๊กยิงใส่เบ้าตานเรนทร์ทำให้เรือนเรนทร์ชนเข้ากับเรือโยง ตะวันกับเอี้ยงกลัวความผิดจึงรีบหนีไป คุณใหญ่ต่อว่านเรนทร์เรื่องขับเรือไปชนแต่พอรู้เรื่องจากเชิดว่าคนที่มี เรื่องด้วยคือตะวัน ก็ตกใจมากรีบให้ซ้อนไปตามหาตัวมา

โชคชะตาทำให้ตะวันกับเอี้ยงมาขออาศัยอยู่ในตึกของศักดิ์รพี ตะวันแอบได้ยินคุณใหญ่และศักดิ์รพีคุยกันว่าต้องการตัวเด็กตะวันทำให้ตะวัน กลัวความผิดคิดว่าคุณใหญ่จะเอาเรื่องที่ทำร้ายนเรนทร์จึงพาเอี้ยงหนีไป

ตะวันคลาดกันกับศักดิ์รพีและคุณใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่าจนหนีมาอยู่วัดมงกุฎ กษัตริย์ฯ เจอศาลาตั้งศพของท่านต้น เหมือนมีบางอย่างดลใจให้ตะวันเข้าไปเคารพศพท่านต้นและรู้สึกหดหู่ เมื่อท่านต้นจากไปแล้ว คุณใหญ่เจอตะวันอีกครั้งบอกให้ซ้อนพาตัวตะวันมาหา ตะวันกลัวความผิด จึงพาเอี้ยงรีบหนีไป

พริ้มเพราถามเรื่องพินัยกรรมจากคุณใหญ่ทำให้รู้ว่าพินัยกรรมถูกเขียนขึ้น ใหม่อีกหนึ่งฉบับและจะถูกเปิดเผยเมื่อนเรนทร์อายุ 21 ปี ละม่อมเดือดร้อนหนักมาขอเงินพริ้มเพราเพิ่ม พริ้มเพรารับปากว่าจะหาให้เพราะกลัวละม่อมเปิดโปงความจริง

ตะวันตัดสินใจตัดผมสั้นปลอมตัวเป็นเด็กผู้ชายเพื่อไม่ให้คนจำได้ ส่วนเอี้ยงยอมโกนหัวจนเกลี้ยงเพื่อปลอมตัวเช่นกัน

โชคชะตาเล่นตลกอีกครั้งเมื่อศักดิ์รพีเกือบขับรถชนตะวัน ตะวันตกใจจนเป็นลม ศักดิ์รพีจำเด็กทั้งสองไม่ได้แต่รู้ว่าตะวันเป็นเด็กผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย เขาพาตะวันกับเอี้ยงไปอยู่บ้าน หลังจากฟื้น ตะวันหลอกศักดิ์รพีว่าชื่อ ยอแสง เป็นพี่น้องกับเอี้ยงหนีออกจากบ้านเพราะถูกพ่อเลี้ยงทารุณ ศักดิ์รพีสงสารจึงรับอุปการะทั้งสองและหวังส่งเสียให้เรียนสูงๆ

พร้อมมิตร ลูกสาวภรรยาน้อยอีกคนของท่านต้นซึ่งแอบหลงรักศักดิ์รพีมานานมาหาชายหนุ่มที่ บ้านจนมีเรื่องกับตะวันและเอี้ยง ศักดิ์รพีเข้ามาห้ามโกหกพร้อมมิตรว่าเด็กทั้งสองเป็นญาติมาจากต่างจังหวัด แต่พร้อมมิตรไม่เชื่อและพูดดูถูกว่าสักวันศักดิ์รพีจะต้องเลี้ยงต้อยยอแสง เหมือนที่ท่านต้นเคยทำกับดวงพร

ศักดิ์ระพีพายอแสงกับเอี้ยงซึ่งเปลี่ยนชื่อเป็น นพดล ไปเข้าโรงเรียนประจำเดียวกับนเรนทร์ เอี้ยงและยอแสงจึงรู้จักกับ ธาดา นักเรียนรุ่นพี่ที่เป็นทั้งนักกีฬาและนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน หลายครั้งที่มีเรื่องกับนเรนทร์ ธาดาจะคอยเข้ามาช่วยและรับผิดแทนทุกครั้งทำให้ยอแสงกับเอี้ยงซาบซึ้งน้ำใจจน สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว

ซ้อนพานายแก่นชาวเรือกระแชงมาเล่าประวัติของสายทำให้รู้ว่าสายถูกจับไปติด คุกที่เมืองนนท์ ศักดิ์รพีมีเพื่อนเป็นร้อยตำรวจเอกอยู่ที่นั่นจึงพาคุณใหญ่ไปขอพบสายเพื่อ สืบถามความจริงเกี่ยวกับตะวันทำให้รู้ว่าสายเป็นบ้าถูกส่งตัวไปอยู่โรง พยาบาลโรคจิตเหลือไว้แต่เรือกระแชงผูกทิ้งไว้ท้ายสถานีตำรวจ

คุณใหญ่แอบเข้าไปหาหลักฐานในเรือของสายเจอรูปถ่ายของตะวันตอนแรกเกิดมีปาน แดงรูปหัวใจเหนืออกด้านซ้ายเหมือนคำพูดก่อนตายของดวงพร สายแอบหนีจากโรงพยาบาลมาอยู่ในเรือเจอคุณใหญ่คิดว่าเป็นลูกจึงพร่ำพูดบอก ความจริงว่าสลับเอาลูกของท่านต้นมา คุณใหญ่ยิ่งมั่นใจว่าเด็กตะวันคือลูกของท่านต้นจริงๆ

พร้อมมิตรมาขอยืมรถศักดิ์รพีไปเที่ยวกับเพื่อน แกล้งใช้ให้ยอแสงขัดรองเท้าให้ ยอแสงกับเอี้ยงจึงเอาคืนด้วยการใช้แปรงลวดขัดรองเท้าพัง พร้อมมิตรโกรธมากตบหน้าตะวัน ศักดิ์รพีต่อว่าพร้อมมิตรจนงอนกลับไปแล้วสั่งสอนยอแสงให้รู้จักผู้ใหญ่

คุณใหญ่มาหาศักดิ์รพีเรื่องทำบุญครบ 65 วัน ตามอายุของท่านต้นที่เสียไป เจอยอแสงจำได้ว่าเป็นตะวัน แต่ยอแสงกับเอี้ยงไม่ยอมรับคอยให้ข้อมูลปกปิด คุณใหญ่จึงไม่คาดคั้นเพราะมั่นใจว่าสักวันความจริงต้องเปิดเผย

พร้อมมิตรกับ จิตรใส ลูกอนุภรรยาอีกคนของท่านต้นย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์เพื่อหวังใกล้ชิดกับเงิน มรดก พร้อมมิตรมักใช้นเรนทร์สารพัดสร้างความไม่พอใจให้กับพริ้มเพรา ป้าผู้พิทักษ์หลานจนมีปากเสียงกับพร้อมมิตรบ่อยครั้ง

ละม่อมมาหาพริ้มเพราอีกครั้งเพื่อขอเงินไปรักษาลูก พริ้มเพราขโมยเงินของคุณใหญ่มาให้และขู่ละม่อมว่าหากบอกความจริงกับใคร ละม่อมจะต้องติดคุก ละม่อมกลัวพอคุณใหญ่เรียกเข้าไปถามถึงเรื่องลูกของดวงพรละม่อมจึงโกหก คุณใหญ่ไม่เชื่อแต่ออกปากกับละม่อมว่าจะรอฟังความจริงจากละม่อมเอง

ซ้อนต่อว่าพริ้มเพราเพราะรู้ว่าพริ้มเพราขโมยเงินคุณใหญ่ พริ้มเพราจึงยั่วยวนจนซ้อนใจอ่อนยอมให้พริ้มเพราสนตะพายตัวเองอีกครั้ง

ตะวันหรือยอแสง เอารูปที่ไปขอแม่ค้ามาถ่ายด้วยให้ศักดิ์รพีดูทำให้ศักดิ์รพีเชื่อว่ายอแสง กับ เอี้ยงเป็นพี่น้องกันและเป็นลูกของคนในรูปจนไม่ติดใจเรื่องยอแสงเหมือนกับ เด็กตะวัน

ศักดิ์รพีจะพายอแสงกับเอี้ยง ไปร่วมทำบุญครบ 65 วันที่บ้านคุณใหญ่ ยอแสงไม่อยากไปแต่ธาดาบอกให้ยอแสงกล้าและเผชิญกับความจริง เมื่อไปถึงคฤหาสน์เรือนแพ ยอแสงกับเอี้ยงถูกหลายคนในนั้นดูถูกถากถางตามคาด เมื่อเจอพริ้มเพรากับซ้อนทำให้ยอแสงนึกถึงคำสั่งเสียของสายแต่ก็ไม่กล้าเปิด เผยเพราะไม่ไว้ใจคนทั้งคู่

จิตรใสแกล้งขัดขาตะวันจนจานกระเบื้องแตก ตะวันยอมรับผิดคนเดียวเพราะอยากให้ทุกคนที่เรือนแพเกลียดจะได้ไม่ต้องมาที่ นี่อีก ศักดิ์รพีโกรธและตียอแสงเพราะไม่อยากให้ยอแสงรับผิดในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ

ยอแสงเสียใจที่ทำให้ศักดิ์รพีโกรธจึงชวนเอี้ยงหนีออกจากบ้านเร่ร่อนไปถึง อยุธยาอย่างไร้จุดหมาย ศักดิ์รพีตามหายอแสงจนเจอแล้วพาตัวกลับ ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันทำให้ยอแสงรู้ว่าศักดิ์รพีเป็นห่วงตัวเองมากแค่ไหน จึงออกปากเรียกศักดิ์รพีอย่างสนิทสนมว่าอาเล็ก เหมือนเช่นหลานคนอื่นๆ เรียกกัน

ศักดิ์รพีออกไปเที่ยวกับพร้อมมิตรใช้ให้ยอแสงกับเอี้ยงอยู่เฝ้าบ้าน อินตากับ ไอ้โหด แหกคุกหนีมาหลบอยู่บ้านศักดิ์รพีหวังจับตัวยอแสงเป็นตัวประกันและจะฆ่าทิ้ง ภายหลัง ยอแสงเห็นอินตาไม่ถนัดนักเพราะถูกจับในความมืด อินตารู้ว่ายอแสงคือตะวันจึงคัดค้านไม่ให้ไอ้โหดเอาตัวตะวันไป ไอ้โหดไม่ยอมอินตาจำต้องฆ่าไอ้โหดเพื่อปกป้องยอแสงหรือตะวันลูกสาวของเขา

ศักดิ์รพีขอบคุณอินตาที่ช่วยยอแสง อินตาหลอกว่าชื่ออินแต่ไม่ยอมบอกความจริงอะไรเพราะอยากให้ยอแสงได้อยู่อย่าง สบาย ศักดิ์รพีสัญญาว่าหากอินตาพ้นโทษกลับมาอีกครั้งเขายินดีช่วยเหลืออินตา ทุกอย่าง

ยอแสงเคยดูแลคุณใหญ่เมื่อครั้งมาหาศักดิ์รพีแล้วเกิดหน้ามืด พอยอแสงไม่สบายคุณใหญ่จึงมาอยู่ดูแลยอแสงบ้างทำให้ยอแสงซาบซึ้งในความกรุณา และความอบอุ่นที่คุณใหญ่มีให้

ศักดิ์รพีจะไปเรียนต่อเมืองนอกจึงฝากฝังยอแสงกับเอี้ยงไว้กับคุณใหญ่ คุณใหญ่เต็มใจรับฝากเพราะอยากได้ยอแสงมาอยู่ด้วย แต่ยอแสงไม่อยากไปเพราะรู้ดีว่ามีใครอีกหลายคนในคฤหาสน์เรือนแพต้องไม่พอใจ ยอแสงน้อยใจศักดิ์รพีว่าจะทิ้งเธอไป ศักดิ์รพีจึงปรับความเข้าใจกับยอแสง คุณใหญ่ก็คอยเกลี้ยกล่อมจนยอแสงใจอ่อนยอมย้ายเข้าไปอยู่กับคุณใหญ่แต่โดยดี

นายแก่น มาขอพบคุณใหญ่อีกครั้ง เขาเล่าเรื่องนางสายที่เสียสติพายเรือเรียกหาตะวันจนเรือชนคอนกรีต สายตกน้ำจมหายไปไม่รู้ชะตากรรม

วันเดินทางของศักดิ์รพี ยอแสงไม่กล้าเจอหน้าศักดิ์รพีเพราะกลัวจะทำใจไม่ได้ พร้อมมิตรร้องไห้และสารภาพความในใจกับศักดิ์รพีวันนั้นว่าเธอรักเขามานาน แล้ว ศักดิ์รพีได้แต่นิ่งเงียบแบ่งรับแบ่งสู้ก่อนออกเดินทาง

เมื่อเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์เรือนแพ ยอแสงกับเอี้ยงถูกนเรนทร์ พร้อมมิตร จิตรใส กลั่นแกล้งสารพัด โดยมีพริ้มเพราเป็นคนให้ท้ายแต่ทั้งคู่ก็พยายามอดทนเพราะเห็นแก่ความดีของ คุณใหญ่ ยิ่งนานวันคฤหาสน์เรือนแพก็มีแต่เรื่องวุ่นวาย ทะเลาะเบาะแว้ง โดยมีพริ้มเพราเป็นคนอยู่เบื้องหลังทั้งหมด

หกปีผ่านไป เด็กทุกคนในเรือนแพเริ่มโตเป็นหนุ่มเป็นสาว พร้อมมิตรได้ทำงานในบริษัทใหญ่โตมีชื่อ จิตรใสและนเรนทร์ยังคงเรียนซ้ำชั้นอยู่ระดับมัธยม เอี้ยงหรือนพดลสอบเข้านายร้อยตำรวจได้ ส่วนตะวันเรียนอักษรศาสตร์หวังจบมาเป็นอาจารย์สอนหนังสือเหมือนอาจารย์ละออ ที่เคยอบรมสั่งสอนเธอ

ศักดิ์รพีส่งชุดนอนสีชมพูกับจดหมายเป็นของขวัญให้ยอแสง ส่วนคุณใหญ่มอบห้องนอนของดวงพรที่คุณใหญ่แสนหวงให้ยอแสงเป็นรางวัลสร้างความ อิจฉาริษยาให้กับคนในคฤหาสน์เป็นอย่างมาก จนพร้อมมิตรแอบเอามีดกรีดชุดนอนของยอแสงทิ้งและขโมยจดหมายของศักดิ์รพีไป ทำลาย

นพดลมาเยี่ยมคุณใหญ่ที่เรือนแพและออกไปพายเรือเล่นกับยอแสง ยอแสงคิดจะบอกความจริงกับคุณใหญ่เรื่องตัวเองคือเด็กตะวันแต่นพดลห้ามไว้ อยากรอให้เขาเรียนจบนายร้อยเสียก่อน

ในงานเลี้ยงวันเกิดพร้อมมิตร ยอแสงเอาชุดนอนที่ถูกกรีดมอบให้พร้อมมิตรเป็นของขวัญ พร้อมมิตรโกรธมากแต่ก็เก็บชุดนอนไว้เพื่อหาทางเอาคืนยอแสง นพดลออกไปส่งเพื่อน ๆ ของพร้อมมิตรถูกนเรนทร์พาเพื่อนมารุมทำร้าย อินตาเพิ่งพ้นโทษออกมาช่วยเหลือเอี้ยง แล้วจากไปโดยที่เอี้ยงยังไม่ทันได้ถามชื่อ

ยอแสงกับเพื่อนรักชื่อ ใจบุญ ไปเดินซื้อของด้วยกันเจอกับนพดลและธาดาโดยบังเอิญ ทั้งสี่นั่งพูดคุยกันจนรู้ว่าธาดาใกล้จะเรียนจบแพทย์แล้ว นพดลแอบชอบใจบุญแต่แรกเห็นออกตัวขอไปส่งใจบุญ ธาดาจึงได้โอกาสไปส่งยอแสงกลับบ้าน เขาพูดความรู้สึกในใจเป็นนัยกับยอแสง แต่ยอแสงไม่ได้สนใจ

จิตรใสยุคุณใหญ่ว่ายอแสงไปเที่ยวกับผู้ชาย ตอนแรกคุณใหญ่โกรธยอแสงแต่พอรู้ความจริงจึงทำโทษจิตรใส คุณใหญ่พูดเป็นนัยกับยอแสงขอให้อย่าเพิ่งรักใครเพราะยอแสงอาจเจอใครอีกคนที่ ดีกว่าธาดา

ศักดิ์รพีเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ ยอแสงติดสอบหวังจะตามไปงานเลี้ยงต้อนรับตอนกลางคืน แต่สุดท้ายยอแสงก็ไม่เข้าไปเพราะไม่อยากทำให้ใครหลายคนไม่พอใจ ขากลับยอแสงเจออินตามาหาศักดิ์รพีแต่ไม่กล้าเข้าไปในงานเช่นกัน ทั้งคู่จึงตัดสินใจกลับ สภาพคนจรจัดของอินตาทำให้ยอแสงจำไม่ได้แม้แต่น้อย เมื่อเห็นว่ายอแสงถูกเลี้ยงดูอย่างดี อินตาจึงไม่ยอมเปิดเผยตัวเองให้ยอแสงรู้

ศักดิ์รพีน้อยใจเรื่องยอแสงไม่ยอมมาหาทั้งที่ยอแสงคือคนที่เขาอยากเจอมากที่ สุด คุณใหญ่เป็นคนไกล่เกลี่ยให้ศักดิ์รพีกับยอแสงปรับความเข้าใจกัน เมื่อพบกันอีกครั้งศักดิ์รพีถึงกับตะลึงในความสวยน่ารักของยอแสง เขามอบของขวัญเป็นนาฬิกาเรือนทองให้ยอแสงแต่น้ำเสียงและท่าทางกลับดูเหิน ห่างออกไป ยิ่งเห็นยอแสงสนิทสนมกับธาดายิ่งทำให้เขาไม่พอใจ ทำตัวเย็นชาใส่ ยอแสงมากขึ้น ยอแสงทั้งงอนทั้งน้อยใจไม่รู้ว่าศักดิ์รพีเป็นอะไรกันแน่

พิสัย กับก๊วนเพื่อนมาเยี่ยมบ้านศักดิ์รพีถูกใจในความสวยของยอแสงจึงเอ่ยปากขอยอ แสงกับศักดิ์รพี ศักดิ์รพีไม่พอใจรู้ว่าพิสัยเป็นคนเจ้าชู้ ควงสาวไม่ซ้ำหน้าจึงคัดค้านเต็มที่ พิสัยก็ไม่ลดละพาพ่อไปขอหมั้นยอแสงถึงคฤหาสน์เรือนแพ คุณใหญ่เล่าเรื่องพิสัยมาขอหมั้นให้ยอแสงฟัง ยอแสงปฏิเสธขอให้คุณใหญ่ช่วยบอกปัดแทน

คุณใหญ่เรียกทนายมาทำพินัยกรรมของตัวเอง พริ้มเพรากับนเรนทร์แอบฟังทำให้รู้ว่าคุณใหญ่คิดยกสมบัติส่วนตัวทั้งหมดให้ ยอแสง นเรนทร์โกรธคิดกำจัดยอแสงจึงจ้างโตฉุดยอแสงไปข่มขืนโชคดีอินตามาช่วยไว้ทัน โตหนีรอดไปได้ ยอแสงรู้ดีว่านเรนทร์กับพริ้มเพราเป็นคนวางแผนทำร้ายตนแต่ไม่อยากเอาเรื่อง จึงทำเป็นพูดกระทบให้ทั้งสองรู้สึกตัวและสำนึก

นเรนทร์ลาออกจากโรงเรียนเพราะมีเรื่องจนชกหน้าครู เขาขอร้องให้ศักดิ์รพีฝากฝังงานให้ทั้งที่ตัวเขายังเรียนไม่จบ ศักดิ์รพีฝากฝังให้นเรนทร์ทำงานกับบริษัทเพื่อนที่เดียวกับที่ฝากฝังอินตา ให้ทำงานเป็นภารโรงอยู่โรงเรียน เข้าทำงานวันแรกนเรนทร์จัดงานเลี้ยงต้อนรับให้ตัวเองจนเมามาย เอะอะ อินตาเข้าไปห้ามจึงถูกนเรนทร์เตะ อินตายกมือไหว้ขอโทษนเรนทร์ แล้วซมซานกลับบ้านนอนร้องไห้ที่ต้องยกมือไหว้ลูกตัวเอง

ศักดิ์รพีอ่านพินัยกรรมแล้วไม่เห็นด้วย เพราะคุณใหญ่ตั้งใจเขียนพินัยกรรมให้ยอแสงอยู่ในความดูแลของศักดิ์รพีตลอดไป ไม่ว่าจะแต่งงานกับเขาหรือแต่งกับคนอื่นก็ตาม คุณใหญ่ยืนยันในสติสัมปชัญญะของตัวเองว่าทำไปเพราะต้องการแบบนั้นจริง

พร้อมมิตรคอยใกล้ชิดศักดิ์รพีแต่ชายหนุ่มไม่สนใจ พร้อมมิตรจึงออกปากห้ามศักดิ์รพียุ่งกับยอแสงไม่งั้นจะทำร้ายยอแสงยิ่งทำให้ ศักดิ์รพีไม่พอใจพร้อมมิตรมากขึ้น

ธาดาบอกรักยอแสง แต่ยอแสงปฏิเสธเป็นนัยทำให้ธาดาทึกทักเอาเองว่ายอแสงรักเขา

นเรนทร์เมาจนถูกโจร 2 คน ปล้น อินตาเข้ามาช่วยนเรนทร์จึงพาอินตามาฝากตัวกับคุณใหญ่เพราะเห็นว่าอินตาไม่มีบ้านอยู่

ยอแสงกับศักดิ์รพีมักไม่เข้าใจกันอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งยอแสงเองก็ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร พร้อมมิตรมีปากเสียงกับยอแสงเพราะความหึงหวงศักดิ์รพี แต่แท้จริงแล้วพร้อมมิตรรักศักดิ์รพีที่ทรัพย์สินมากกว่า

ยอแสงคิดไม่ตกเรื่องศักดิ์รพี ไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง ระหว่างเดินเล่นริมน้ำเจอจิตรใสออกไปกับ ภิรมย์ เพื่อนชายคนสนิทของจิตรใสทำให้รู้ว่าจิตรใสกำลังถูกภิรมย์หลอก หญิงสาวหาทางช่วยจิตรใสแต่ก็คิดไม่ออกว่าจะทำยังไง

พิสัยคอยวนมาหายอแสงสร้างความรำคาญให้ยอแสงมาก ศักดิ์รพีบอกให้ยอแสงเลิกคบกับธาดาโดยให้เหตุผลว่าธาดาจะทำให้ยอแสงตกต่ำ เพราะบ้านกำลังจะถูกยึดอาจเรียนไม่จบ ยอแสงขอให้ศักดิ์รพีช่วยธาดาแต่เขาปฏิเสธ ยอแสงเสียใจที่ศักดิ์รพีกลายเป็นคนแล้งน้ำใจไปแล้ว

จิตรใสไปเจอภิรมย์ตามนัดแต่ความจริงเธอถูกหลอกมาปล้ำ ยอแสงแอบตามมาจึงเข้าไปช่วย แต่จิตรใสกลัวเรื่องถึงหูคุณใหญ่จึงให้ภิรมย์กับเพื่อนปลุกปล้ำยอแสงแทน อินตาแอบตามมาช่วยเหลือยอแสงไว้ได้

คุณใหญ่คาดคั้นถามความจริงจากยอแสงเรื่องที่หายไปทั้งคืน ยอแสงไม่ยอมบอกเพราะกลัวจิตรใสเดือดร้อนทำให้คุณใหญ่ยิ่งเข้าใจผิดคิดว่ายอ แสงแอบไปอยู่กับผู้ชายจริง อินตาพาคุณใหญ่ไปเจอภิรมย์ให้สารภาพเรื่องทั้งหมด เมื่อรู้ความจริงคุณใหญ่จึงยิ่งรักยอแสงมากขึ้น

ศักดิ์รพีเอาโฉนดที่ดินมายกให้ ธำรง พ่อของธาดาโดยมีข้อแม้ว่าธาดาต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับยอแสง ธำรงดูออกว่าศักดิ์รพีรักยอแสงและโกรธที่โดนดูถูกแนะนำให้ศักดิ์รพีใช้วิธี อื่น ส่วนเขาจะไม่ยอมให้ธาดาขวางทางเจริญของยอแสงเช่นกัน

ชัยยุทธ เพื่อนของนเรนทร์มาติดพันพริ้มเพราเพราะคิดว่ามรดกที่เป็นของนเรนทร์จะเป็น ของพริ้มเพราด้วย ซ้อนไม่พอใจทะเลาะกับพริ้มเพราเจ็บใจตัวเองที่เป็นคนโง่ยอมให้พริ้มเพราหลอก ตลอดมาจึงเอาแต่ดื่มเหล้าดับทุกข์

ยอแสงมาเที่ยวบางแสนกับคุณใหญ่ ศักดิ์รพี พร้อมมิตร จิตรใส นเรนทร์ ระหว่างเดินเล่นในสวนมะพร้าวยอแสงเจอนางสายเข้าโดยบังเอิญ ยอแสงร้องไห้โฮด้วยความดีใจและตกใจเมื่อรู้ว่าแม่เป็นบ้าเธอรีบไปบอกคุณใหญ่ คุณใหญ่ฉุกคิดได้ว่าอาจเป็นนางสายที่เธอต้องการตัวจึงยอมไปพบแต่ต้องผิดหวัง เพราะสายหนีไปอีกแล้ว

ยอแสงเศร้าเรื่องแม่ แต่ศักดิ์รพีเข้าใจผิดคิดว่ายอแสงคิดถึงธาดา ยอแสงน้อยเนื้อต่ำใจจึงมีปากเสียงกับศักดิ์รพี พร้อมมิตรแอบฟังอยู่เข้ามาเตือนศักดิ์รพี ศักดิ์รพีไม่ชอบให้พร้อมมิตรแสดงตัวเป็นเจ้าของเขาจึงออกปากไล่ด้วยความ รำคาญ

พร้อมมิตรเสียหน้าโกรธมากโทษว่าความผิดเกิดจากยอแสงคนเดียว นเรนทร์เห็นยอแสงเดินเล่นชายหาดคนเดียวจึงลากไปปลุกปล้ำ ธาดาที่มาติดต่อธุระกับพ่อเห็นเหตุการณ์เข้ามาช่วยจึงต่อสู้กับนเรนทร์ สุดท้ายศักดิ์รพีเข้ามาสั่งให้ยอแสงเตรียมตัวกลับบ้านและชำระความด้วยการตบ หน้านเรนทร์หลายที

ยอแสงไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิดนับวันศักดิ์รพีถึงยิ่งเหินห่าง ยอแสงเศร้าปรับทุกข์กับอินตาว่าอยากหนีไปจากเรือนแพ อินตาให้กำลังใจขอให้ยอแสงสู้ต่อไป ซ้อนเมาเหล้า ร้องโวยวายออกมาจากบ้านว่าวิญญาณท่านต้นกับดวงพรมาหาเกือบจะเล่าความจริงให้ ยอแสงฟัง แต่ถูกอินตาชกจนสลบไปเสียก่อน

พริ้มเพราลักลอบได้เสียกับชัยยุทธบ่อยครั้งจนตั้งท้อง นเรนทร์ออกปากเตือนพริ้มเพราให้อยู่ห่างจากชัยยุทธเพราะมีเมียแล้วแถมยังมี แต่ตัวหวังจะเกาะพริ้มเพรากิน พริ้มเพราตกใจไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กในท้อง

ยอแสงรู้เรื่องจากคุณใหญ่ว่าศักดิ์รพีกำลังสร้างโรงเรียนในฝันให้เธอ ยังไม่ทันที่เธอจะขอบคุณศักดิ์รพีกลับเอาแหวนเพชรมาให้บอกว่าเป็นของหมั้น ของยอแสงกับธาดา ยอแสงโกรธไม่พอใจจึงเอาหินทุบแหวนจนพัง ทั้งสองทะเลาะกันระหว่างทางขับรถกลับ ยอแสงเจอสายเร่ร่อนอยู่ สายเห็นยอแสงก็วิ่งหนี ยอแสงวิ่งตามสะดุดล้มหัวฟาดพื้นสลบไป

ศักดิ์รพีพายอแสงมานอนพักที่บ้าน ยอแสงรู้สึกตัวแล้วแต่แกล้งหลับเพื่อลองใจศักดิ์รพี ชายหนุ่มเฝ้าดูแลยอแสงเป็นอย่างดีก่อนออกจากห้องไป

ธาดามารอพบศักดิ์รพีเข้าใจผิดคิดว่าศักดิ์รพีข่มเหงยอแสงด้วยการปลุกปล้ำจน ยอแสงสลบไป ศักดิ์รพีต่อยธาดาเพราะไม่ชอบให้ใครดูถูก ธาดาจะสู้ยอแสงรีบออกมาห้ามทัพยืนยันว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด ท่าทางปกป้องศักดิ์รพีกลายๆ ทำให้ธาดามั่นใจว่ายอแสงตัดสินใจเลือกศักดิ์รพีแล้ว

เมื่อยอแสงต้องพักอยู่บ้านศักดิ์รพี จิตรใส นเรนทร์จึงนินทาว่ายอแสงคงมีอะไรกับศักดิ์รพีแล้ว พร้อมมิตรเอาปืนไปจ่อยอแสงด้วยความหึงแต่ยอแสงไม่กลัวแสดงความบริสุทธิ์ใจ ทุกอย่างจนพร้อมมิตรเริ่มใจอ่อนยอมรับยอแสงมากขึ้น

พริ้มเพราขอร้องให้ซ้อนเป็นพ่อของเด็กในท้อง แต่ซ้อนไม่ยอมรับแถมด่ากลับพริ้มเพราว่ากรรมกำลังสนองคนชั่ว ซ้อนบอกจะไม่ยอมโง่และช่วยเหลือพริ้มเพราอีกต่อไป ทั้งสองทะเลาะกันจนนเรนทร์แอบได้ยินว่าเขาไม่ใช่ลูกของท่านต้น

นเรนทร์มาคาดคั้นเอาความจริงกับซ้อนที่ยังคงไม่สร่างเมา ซ้อนไม่ยอมบอกจึงถูก นเรนทร์ซ้อม อินตาเข้ามาห้ามถูกนเรนทร์ด่าอย่างหยาบคาย อินตาไล่นเรนทร์ออกไปก่อนเหลืออด ขอร้องให้ซ้อนปิดปากตัวเองอย่าเพิ่งบอกว่าลูกท่านต้นคือใครเพื่อความปลอดภัย ของทายาทที่แท้จริง

คุณใหญ่ยอมพูดแค่นเรนทร์ไม่ใช่ลูกท่านต้น นเรนทร์แค้นมากอาฆาตทุกคนที่จะมาแย่งสมบัติของบ้านนี้ เขาถามความจริงจากพริ้มเพราจึงรู้ว่าพริ้มเพรา ซ้อน ละม่อมรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

ละม่อมถูกฆ่าตาย ซ้อนกับพริ้มเพรามั่นใจว่าเป็นฝีมือนเรนทร์จึงคิดหนีไปหลบอยู่ที่อื่นสัก ระยะ ซ้อนเข้าไปสารภาพเรื่องสลับลูกกับคุณใหญ่แต่คุณใหญ่รู้เรื่องมานานแล้วแค่ ไม่อยากพูดเท่านั้น

นเรนทร์มาดักรอซ้อนอยู่ในห้อง แทงซ้อนไม่นับจนตายคาที่ อินตาเข้ามาแย่งมีดจาก นเรนทร์บอกจะรับผิดแทนแล้วล่อตำรวจให้วิ่งตาม

คุณใหญ่ตัดสินใจเปิดพินัยกรรมก่อนกำหนดเพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายอีก ต่อไป นเรนทร์มั่นใจว่าจะได้มรดกทั้งหมดแต่เมื่ออินตาปรากฏตัวขึ้นหลังจากโกนหนวด เคราแล้วความจริงทุกอย่างจึงถูกเปิดเผย ยอแสงคือตะวันทายาทที่แท้จริงของท่านต้นกับดวงพร นเรนทร์คลั่งแค้นควักปืนมายิงทุกคน ศักดิ์รพีกับอินตาช่วยกันจับตัวนเรนทร์ ตำรวจมาถึงจึงลากตัวนเรนทร์ไปดำเนินคดี

ยอแสง หรือ ตะวัน ได้ขยับฐานะเป็นเจ้าของคฤหาสน์เรือนแพที่แท้จริง ศักดิ์รพียังคงวางมาดไม่เลิก ยอแสงดัดนิสัยด้วยการแกล้งงอน ศักดิ์รพีจึงต้องรีบเข้าไปง้อและเปิดเผยความในใจของตน

ในที่สุดความรักและความอบอุ่นที่ขาดหายไปจากคฤหาสน์เรือนแพก็ได้กลับคืนมาอีกครั้ง