ละคร รักแท้แก้ได้

เด็กชายศรัณย์ รูปหล่อ คนดัง และเป็นที่ชื่นชอบของเด็กสาวในโรงเรียน เป็นขวัญใจของหญิงในทุกระดับชั้นตั้งแต่นักการสาวไปจนถึงแม่ค้าขายข้าวแกงวัยกลางคน เพราะความที่เขาเป็นเด็กชายนอบน้อม คารมดี ช่างเอาอกเอาใจ

เด็กหญิงอบเชย แก่นกะโหลก กะโปโล ห้าวหาญ ท้าตีท้าต่อยกับเด็กชายเกเรที่ชอบแกล้งเด็กผู้หญิงอยู่เสมอจนไม่มีใครกล้าแหยม เพื่อนต่างขนานนามเธอว่า “นังเชยโหด” เด็กหญิงอบเชยไม่สนใจชายใดเลยนอกจากเด็กชายศรัณย์ แต่เธอไม่เคยเข้าใกล้หรือพูดคุยกับศรัณย์สักครั้ง เพราะไม่ว่าศรัณย์ไปที่ไหนจะมีแฟนคลับสาวคอยตามติดเป็นกลุ่มใหญ่ตลอดเวลา

จนกระทั่งวันปิดค่ายเยาวชนของโรงเรียน อาจารย์ให้นักเรียนกล่าวแสดงความประทับใจที่มีต่อเพื่อน อบเชยยกมือขึ้น และพูดด้วยความจริงใจว่าเธอประทับใจในตัวศรัณย์เป็นอย่างมาก นับเป็นครั้งแรกที่อบเชยมีโอกาสบอกความในใจ แต่นั่นกลับสร้างความอับอายให้กับเทพบุตรเด็กอย่างศรัณย์เป็นอย่างยิ่ง

นักเรียนชายล้อเลียนว่านังเชยโหดปิ๊งศรัณย์ เด็กชายศรัณย์แทบเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีที่ต้องถูกจับคู่กับยายเชยจอมเฉิ่ม ศรัณย์ผลักอบเชยล้มลง และออกปากไล่ห้ามเข้ามายุ่งกับเขาเด็ดขาด นั่นทำให้เด็กหญิงอบเชยผิดหวัง และเสียใจมาก จำฝังใจไปตลอดชีวิตที่ถูกปฏิเสธจากคนที่เธอเคยเทิดทูนว่าเป็นเทพบุตรผู้แสนดี


เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ปลุกนาย ศรัณย์ หนุ่มปี 4 รูปหล่อลูกชาย ศรุต (ศตวรรษ ดุลยวิจิตร) นักธุรกิจเจ้าของบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังของเมืองไทยให้ตื่นจากหลับใหลเพราะฤทธิ์งานปาร์ตี้ ศรัณย์หงุดหงิดมากที่เฝ้าแต่ฝันเรื่องราวสมัยเด็กอยู่เสมอทั้งที่ไม่เคยสนใจจะจดจำ โดยศรัณย์หารู้ไม่ว่าเหตุการณ์เดียวกันนี้เป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนสาวอีกคนอยู่เช่นกัน…

อบเชย เป็นหลานสาว ย่าอุ่นเรือน คหบดีเจ้าของ “ไร่อบอุ่น” มีที่ดินมหาศาลริมชายฝั่งทะเลตะวันออก พ่อแม่เสียตั้งแต่อบเชยยังเด็ก เธอจึงเติบโตมากับคุณย่าผู้เป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว แตกต่างจาก บุคคลิกกระโดกกระเดกของอบเชยโดยสิ้นเชิง อบเชยจึงต้องเหมือนตีสองหน้า ตอนอยู่นอกสวนจะใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์เป็นขาโจ๋กล้ากร้าวกับจิ๊กโก๋ แต่พอเข้าสวนเธอต้องแปลงร่างเป็นกุลสตรีนุ่งผ้าม่วง พับเพียบเรียบร้อย แกะสลักฟักแฟงแตงร้านตามใจคุณย่า

วันนี้เป็นอีกครั้งที่อบเชยฝันร้ายถึงเหตุการณ์ในวัยเด็กจนต้องตกจากเปลยวน มะนาว (ธราภา กงทอง) เพื่อนรักของอบเชยมาเห็นเข้าก็แปลกใจที่อบเชยยังฝันเรื่องเก่าๆ เธอบอกให้อบเชยลืมเรื่องศรัณย์ไปได้แล้ว วันนี้มะนาวต้องเข้ากรุงเทพเพราะมีนัด อบเชยรู้ทันล้อว่ามีนัดวันวาเลนไทน์กับหนุ่มผู้โชคดีคนไหน แต่มะนาวบอกเพียงว่าเป็นคนดีที่เป็นที่หมายปองของหญิงสาวหลายคน

มะนาวไม่กล้าบอกอบเชยว่าชายหนุ่มที่เธอคบหาดูใจอยู่...ที่แท้ก็คือศรัณย์ คนที่อบเชยแอบชอบมาตั้งแต่เด็ก เพราะมะนาวมั่นใจว่าลึกๆ แล้วอบเชยก็ยังแอบชอบศรัณย์ถึงได้ฝันถึงอยู่บ่อยๆ

วันวาเลนไทน์ดูจะเป็นวันแสนวุ่นวายแต่อบอวลไปด้วยความสุขสำหรับศรัณย์ มีหญิงสาวมากหน้าหลายตาอยากใช้เวลาวันวาเลนไทน์กับเขา ศรัณย์รู้สึกเป็นเรื่องท้าทายที่จะนัดเที่ยวกับสาวในสังกัดในวันเดียวกัน !?!

ศรัณย์นัดหญิงคนหนึ่งที่หน้าร้าน...อีกคนหนึ่งในร้าน...อีกคนอยู่หลังร้าน ส่วนสาวคู่ขาเก่าอย่างมะนาวนัดที่แผงซีฟู๊ดอาหารทะเลปากซอย ศรัณย์สนุกกับการวิ่งรอกบอกรักไปให้ทั่วๆ ด้วยความภาคภูมิใจในความเป็นเทพบุตรเพลย์บอยของตัวเอง ไม่เคยคิดจริงจังกับใครสักคน ตามประวัติแล้วหากผู้หญิงคนไหนเริ่มตามตื๊อ ทำตัวจู้จี้ขี้หึง น่าเบื่อเมื่อไร เขาก็จะสลัดทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

ศรัณย์เคยชินกับน้ำตาผู้หญิงจนคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ เพราะตั้งแต่เด็กเขาเห็นผู้หญิงหลายคนต้องเสียน้ำตาเพราะ ศรุต พ่อนักรักของเขา แม่ ลินดา ไม่เคยมีเวลาอยู่บ้าน วันๆ ต้องจัดการกับบรรดาเมียน้อยเมียเก็บของพ่อเป็นกิจวัตร

ศรัณย์กลายเป็นคนชินชากับความรัก ไม่เคยเชื่อถือในนิยามของคำว่า “รักแท้” รู้แค่ว่ามันเป็นเพียงคำกล่าวอ้างของผู้ชายที่จะใช้ปล้นความสาว ครอบครองทั้งตัว และหัวใจของหญิงสาวเท่านั้น !

มะนาวแต่งตัวสวยมารอศรัณย์ยังร้านอาหารที่นัดกันไว้ แต่ศรัณย์แวบมาเพียงครู่เดียวก็ขอตัวกลับไปด้วยสายตาละห้อยอ้างว่าติดภารกิจสำคัญต้องพาคุณแม่ไปเวียนเทียนที่วัดในวันมาฆบูชา

มะนาวยิ้มชื่นชมความดีของศรัณย์ในครั้งนี้โดยไม่รู้เลยว่า วันนี้ศรัณย์วางแผนจะสำรวจสรีระโดยละเอียดของนางแบบซูเปอร์โมเดลที่กำลังติดพันอยู่ต่างหาก ศรัณย์เริ่มเบื่อหน่ายมะนาวกำลังหาทางสลัดทิ้งเพราะสำรวจเธอไปจนทั่วทั้งตัวจนไม่มีอะไรเร้าใจอีกแล้ว

มะนาวอยากเซอร์ไพร์สศรัณย์ ฝันหวานว่าหากบรรยากาศเป็นใจเขาอาจจะขอเธอแต่งงานในวันนี้ เธอไปรอเขาที่คอนโด บรรจงตกแต่งห้องด้วยเทียนหอมกลิ่นโปรด ดอกไม้ช่อใหญ่ สร้างบรรยากาศโรแมนติกด้วยแสงเทียนวับวาว เฝ้ารอเวลาศรัณย์ที่กำลังจะกลับมา...หลังจากไปเวียนเทียนกับมารดา...

แต่เมื่อมะนาวได้ยินเสียงเปิดประตู เธอแทบล้มทั้งยืนเพราะได้ยินเสียงหัวเราะของผู้ชายที่เธอคุ้นเคยพร้อมๆ กับเสียงออดอ้อนของหญิงสาว !

ศรัณย์พา น้ำหวาน นางแบบซูเปอร์โมเดลคนล่าสุดมาเชือดที่คอนโด มะนาวโกรธมากจะตบแต่ศรัณย์กลับปกป้อง ตัดสินใจบอกมะนาวตามตรงว่าไม่เคยคิดจริงจังด้วย เพราะมะนาวเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่ได้วิเศษไปกว่าใคร! หนำซ้ำยังตอกย้ำความเป็นสาวชาวบ้านของมะนาวที่ไม่คู่ควรกับเพลย์บอยไฮโซของเขาอีกต่างหาก มะนาวหน้าชาเสียใจเป็นอย่างมากวิ่งหนีไป แต่ศรัณย์ไม่สนใจประคองกอดน้ำหวานเข้าไปพรอดรักต่อในห้อง ปล่อยให้มะนาวชะเง้อคอมองความหวานซึ้งของทั้งคู่ที่ชั้นล่างของคอนโดด้วยความเจ็บช้ำ

มะนาวมีปมด้อยมาตั้งแต่เด็ก พ่อเป็นลูกจ้างในสวนของย่าอุ่นเรือนแต่ทิ้งแม่เธอไป มะนาวลำบากมาตั้งแต่เด็ก โชคดีที่มีคุณย่าอุ่นเรือนคอยช่วยเหลือส่งเสียให้เธอเรียน มะนาวโตมากับอบเชย และเป็นเพื่อนสนิทกัน เธอใฝ่ฝันอยากมีครอบครัวที่ดี มีสามีที่รักครอบครัว และไม่ต้องลำบากเหมือนแม่ แต่ศรัณย์ทำให้ความฝันของเธอพังทลายไม่มีชิ้นดี !

มะนาวเตลิดกลับมาที่บ้านต่างจังหวัดอย่างไม่มีจุดหมาย เดินร้องไห้มาจนถึงผาแสงจันทร์...ผาแห่งตำนานความรักของ แสงจันทร์ สาวผู้โดดหน้าผาจบชีวิตตัวเองเพราะความรักที่ไม่สมหวัง มะนาวเสียใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ กระโดดหน้าผาตั้งใจจะจบชีวิตเลวร้ายลงที่นี่ !

แต่คล้ายมีแรงลมหอบ...ร่างมะนาวเด้งผลึงกลับขึ้นมายังปลายหน้าผาดังเดิม เธอยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินเสียงเจ้าแม่แสงจันทร์ดังขึ้น เจ้าแม่ปรากฏร่างเป็นหญิงสาวแววตาดุดันในชุดเจ้าสาวสีเลือด

เจ้าแม่แสงจันทร์คัดค้านการจบชีวิตอย่างไร้ค่าเพื่อผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง สัญญาว่าจะช่วยมะนาวสั่งสอนผู้ชายเลวอย่างศรัณย์ ทำให้ศรัณย์เจ็บปวดจากความรัก ถูกหลอกลวง และถูกทอดทิ้ง โดยมีข้อแลกเปลี่ยนมะนาวต้องขายวิญญาณให้กับเธอ มะนาวรับปากอย่างไม่ลังเลใจ ศรัณย์ต้องได้รับผลกรรมที่ทำไว้อย่างสาสม

ส่วนศรัณย์หลังจากสลัดทิ้งมะนาวออกไปได้ เขากลับต้องวุ่นวายกับการตามจิกไม่มีวันจบจากน้ำหวาน วันหนึ่งขณะที่ศรัณย์กำลังเดทกับสาวคนใหม่ น้ำหวานกลับมาไล่ผู้หญิงคนนั้น และประกาศตัวว่าเธอท้องกับศรัณย์ ศรัณย์ตกใจมาก และมั่นใจว่าไม่เป็นแบบนั้น น้ำหวานตามศรัณย์ทุกฝีก้าว ราวีผู้หญิงทุกคนของศรัณย์ และหลอกคนทั้งมหาวิทยาลัยว่าเธอท้องกับศรัณย์

ลินดา แม่ของศรัณย์โกรธมาก ต่อว่าศรัณย์ถอดแบบความเจ้าชู้มาจากพ่อไม่มีผิดเพี้ยน ประกาศให้ศรัณย์แก้ไขปัญหานี้อย่างไวที่สุด เพราะน้ำหวานประกาศต่อหน้าสาธารณชนจนมหาวิทยาลัยที่ศรัณย์เรียนอยู่แทบจะถอดชื่อเขาออกแล้ว

ศรัณย์ปรึกษา ตุ้ม (ชนะพล สัตยา) หนุ่มเพลย์บอยเพื่อนสนิท ตุ้มแนะนำให้ศรัณย์หลบมาอยู่ต่างจังหวัดด้วยกัน โดยโอนย้ายมาเรียนมหาวิทยาลัยริมทะเลที่ๆ เขาเรียนอยู่เพื่อหนีโจทย์อย่างน้ำหวานมาสักปีสองปี ศรัณย์ตอบตกลงทันที

เพลย์บอยหนุ่มศรัณย์ไม่รู้เลยว่า...การตัดสินใจครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงชีวิตเขาทั้งชีวิต ศรัณย์หนีออกจากกรุงเทพฯ กลางดึกในคืนพระจันทร์เต็มดวง ศรัณย์เผลอหลับไปบนรถทัวร์ด้วยความอ่อนเพลีย โดยหารู้ไม่ว่าเมื่อตื่นขึ้นชีวิตของเขาจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อมาถึงที่หมาย...ศรัณย์ลงจากรถพร้อมๆ กับความแปลกใจ เพราะทุกสายตาหันมาจ้องเป็นตาเดียวด้วยสายตาฉงนสงสัยที่เขาไม่เคยพบมาก่อน

ตุ้มมารออยู่ตามที่นัดกันไว้ ศรัณย์รีบเข้าไปทักเพื่อนแต่ตุ้มกลับจำเขาไม่ได้ พอศรัณย์หันไปส่องกระจกเขาก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง...ภาพที่เห็นในกระจกนั้นเป็นผู้หญิงผมยาวสลวย ขนตางอน ปากชมพู แต่หน้าตากระเดียดคล้ายไปทางผู้ชาย ใส่เสื้อผ้าผู้ชายสุดแมน หากแต่หน้าอกโนบราทะลัก กระดุมแทบหลุด ตุ้มออกลีลาเพลย์บอยแทะโลมศรัณย์ต่างๆ นานา เพราะคิดว่าสาวคนนี้มาอ่อย เดือดร้อนถึงศรัณย์ต้องตบกบาลตุ้ม ขุดเรื่องโบราณครั้งหน้าแตกสมัยเด็กๆ ของตุ้มมายืนยัน ตุ้มถึงจะเชื่อว่าสาวที่อยู่ตรงหน้าคือศรัณย์เพื่อนรักจริงๆ

ตุ้มพาศรัณย์กลับบ้านด้วยความสงสัย และไม่อยากเชื่อ ศรัณย์เองก็ทำใจไม่ได้พยายามตัดผมยาวสลวยนั้น...แต่ผมก็ยาวออกมาตามเดิม ตัดเล็บแต่เล็บก็ยาวตามเดิมอีก ราวกับมีเวทมนตร์เปลี่ยนแปลงเขาไปแล้ว...ไหนจะยังหน้าอกที่เต่งตึงราวกับอกสาวอีกล่ะ ศรัณย์สะดุ้งสุดตัว...รีบเข้าห้องน้ำไปสำรวจความเป็นชายที่เคยภาคภูมิใจ แต่แล้วเขาต้องร้องลั่นห้องน้ำด้วยความช็อค...สมชายหายไป เพลย์บอยหนุ่มศรัณย์กลายเป็นผู้หญิงเต็มตัว...แต่จิตใจยังเป็นผู้ชายทุกกระเบียดนิ้ว เขากลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว !

ตุ้มมองโลกในแง่ดี ในเมื่อกลายเป็นผู้หญิงก็กลับบ้านได้แล้วเพราะน้ำหวานคงจำไม่ได้ และที่สำคัญศรัณย์ไม่สามารถเป็นพ่อคนได้แล้ว แต่ศรัณย์ขำไม่ออกไม่อยากกลับกรุงเทพฯ เพราะไม่มีหน้าไปเจอใคร โดยเฉพาะศรุต จะให้รู้ไม่ได้เป็นอันขาด...เพราะพ่อเกลียดกระเทยมาก คงผิดหวังเสียใจที่เขากลายเป็นแบบนี้

ตุ้มจำต้องพาศรัณย์ไปสมัครเรียนตามกำหนดการ แต่เมื่อไปถึงเจ้าหน้าที่สับสนเพราะในเอกสารเป็นชื่อนายศรัณย์ ตุ้มต้องแก้ปัญหาด้วยการบอกว่าแจ้งข้อมูลผิด และเปลี่ยนชื่อเป็นนางสาวศรัณยา (ชื่อเล่นว่าศรัณย่า)

เมื่อเข้าไปเรียนในคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่ซึ่งมีแต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่ ศรัณย่า (อคัมย์สิริ สุวรรณสุข) ทนไม่ได้กับสายตานักศึกษาชายที่มองเหมือนเขาเป็นตัวประหลาด ศรัณย่าโกรธลืมตัวตะคอกถามกลับไปว่าไม่เคยเห็นคนหรือไง แต่นักศึกษาชายกลับผิวปากแซว และหัวเราะสนุกสนาน

ศรัณย่าไม่ชอบเป็นตัวตลกเลยท้าชกกับพวกนักศึกษาชาย แต่กลับโดนรุมรังแก จับหน้าอก หอมแก้ม เพราะคิดว่าศรัณย่าเป็นกระเทยแปลงเพศมากกว่าเป็นผู้หญิง ศรัณย่าพยายามต่อสู้แต่ก็ไร้ผล เรี่ยวแรงที่เคยมีตอนเป็นผู้ชายกลับหายไป ร่างกายของเขาเป็นผู้หญิงแล้วจริงๆ

ขณะที่ศรัณย่ากำลังถูกรุมรังแกอยู่นั้น ตัวช่วยสำคัญก็ปรากฏตัวขึ้น...อบเชยขว้างเก้าอี้ใส่พวกผู้ชาย และจัดการกับพวกนักศึกษาชายจนราบคาบ ไม่มีใครอยากยุ่งกับอบเชยเพราะรู้ว่าอบเชยเป็นสาวห้าว พร้อมลุยทุกคน ไม่เกรงกลัวใคร ศรัณย่าขอบใจที่อบเชยมาช่วย แต่พอเห็นหน้าชัดก็ต้องตกใจเพราะจำได้ว่าเป็นนังเชยโหด..คนที่เคยรู้จักตอนเด็กๆ ศรัณย่าเกือบหลุดปากเรียกชื่อไป แต่นิ่งไว้เพราะอายไม่อยากให้รู้ว่านายศรัณย์เพลย์บอยหนุ่มรูปหล่อสิ้นลายกลายเป็นหญิงเสียแล้ว

อบเชยรู้สึกคุ้นหน้า และคุ้นชื่อศรัณย่าแต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร ตั้งแต่นั้นทั้งคู่ก็เป็นเหมือนคู่หูเพื่อนสนิทติดสอยห้อยตามกันไปโดยตลอดในเวลาเรียน อบเชยเหมือนเป็นทอมบอยสาวที่คอยปกป้องหญิงบอบบางอย่างศรัณย่า

ศรัณย่าไปเรียนแต่ยังติดนิสัยเพลย์บอย คือชอบมองผู้หญิงสวย วันหนึ่งศรัณย่าไปพบสามสาวสวยที่โดดเด่นที่สุดในมหาวิทยาลัย โดยมีหัวโจกของกลุ่มคือ ดาว …สาวสวย ฉลาด จอมวางแผน และเพื่อนสนิทสองคนคือน้ำค้าง…สาวหวาน เซ่อ ไม่ทันคน และน้ำแข็ง..สาวเปรี้ยว แรง มือตบ ชอบใช้กำลังมากกว่าสมอง ทั้งสามล้วนเป็นหญิงสาวบ้านนอกใจแตกที่ทำตัวหรูหราเพื่อปิดบังฐานะของตัวเอง และชอบหลอกเงินจากผู้ชาย

ศรัณย่าจำได้ว่าเคยคุยกับดาว และเพื่อนๆ ในไฮไฟว์เมื่อครั้งที่เขายังเป็นศรัณย์ จึงเข้าไปทักทาย จีบดาวกับเพื่อนตามนิสัยเดิม แต่ดาวทำท่ารังเกียจประกาศออกมาลั่นกลางโรงอาหารว่าไม่นิยมคนเพศเดียวกันแล้วเดินเชิดหนีไป ศรัณย่าทำใจไม่ได้เพราะไม่เคยถูกผู้หญิงเมินใส่มาก่อน ตุ้มเองก็สงสารเพื่อน และหมั่นไส้ดาวมากเพราะเคยได้ยินข่าวลือว่าดาวเป็นเด็กต่างหวัด ลูกชาวนา แต่ทำตัวหรูหราเพื่อปกปิดฐานะของตัวเอง

น้ำหวานตามหาศรัณย์ไม่เจอจึงหอบเสื้อผ้าจะมาอยู่ที่บ้านคุณหญิงลินดา บอกว่าจะนอนรอสามีที่บ้าน ลินดาปวดหัวมากพยายามจะไล่แต่น้ำหวานก็ไม่ยอมไป หนำซ้ำยังจะให้ข่าวกับสื่อทำให้ลินดากับศรุตเสียชื่อเสียงอีกต่างหาก ลินดาอ่อนใจไม่เคยเจอผู้หญิงร้ายกาจขนาดนี้มาก่อน

มะนาวมาที่บ้านคุณหญิงช่วยกำจัดน้ำหวานออกไปก่อนจะก่อเหตุมากไปกว่านี้ มะนาวอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของศรัณย์ คุณหญิงซึ้งใจที่มะนาวช่วยเหลือคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีของลูกชาย แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าแม่แสงจันทร์สิงร่างมะนาวอยู่ เข้ามาเพื่อแผนการเล่นงานครอบครัวศรัณย์ให้สาสม

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา มะนาวจึงสนิทสนมกับคุณหญิงลินดามากเป็นพิเศษ ดูเหมือนลินดาจะไว้เนื้อเชื่อใจมะนาวจนเป็นเหมือนเพื่อนต่างวัย ยามที่ลินดาไม่สบายใจเพราะความเจ้าชู้ของศรุตสามี

ความจริงแล้วอบเชยเรียนคณะคหกรรมศาสตร์ตามที่คุณย่าต้องการ แต่เธอแอบลงเรียนวิชาคณะวิศวกรรมที่ตัวเองชอบ จึงได้เรียนร่วมกับศรัณย่า และตุ้ม

วันหนึ่งศรัณย่าโดนนักศึกษาชายแกล้งจนต้องอดอาหารกลางวัน อบเชยสงสารแบ่งไข่พะโล้ที่ตัวเองทำไว้ให้ศรัณย่ากิน ศรัณย่าแปลกใจที่ไข่พะโล้ของอบเชยอร่อยมาก คนบุคลิกห้าวอย่างอบเชยไม่น่าจะทำได้อร่อยขนาดนี้ อบเชยบอกเคล็ดลับว่าไข่พะโล้นั้นขาดอบเชยไม่ได้ ดูเหมือนเป็นสิ่งไม่สำคัญ แต่ถ้าไม่มีอบเชยก็จะขาดรสชาติ ศรัณย่าเพิ่งเห็นว่าอบเชยที่ดูห้าวหาญนั้นแท้จริงแล้วเป็นคนจิตใจอ่อนโยน

อบเชยต้องรีบกลับบ้านจึงชวนศรัณย่าไปด้วย ศรัณย่าเห็นมุมแปลกของอบเชยคือทุกครั้งที่กลับบ้าน อบเชยต้องแอบเข้าไปสอยเสื้อผ้าที่ซ่อนไว้บนต้นไม้ในสวน เปลี่ยนจากชุดช้อปวิศวะสีหม่น...กลายเป็นเสื้อคอกระเช้าโบราณ นุ่งซิ่นเรียบร้อย พร้อมๆ กับการคลานเข่าเข้าไปหาคุณย่า อบเชยถือโอกาสพาศรัณย่าไปกราบคุณย่า คุณย่าเอ็นดูศรัณย่าเพราะเป็นคนมีกิริยามารยาทดี

คุณย่าอุ่นเรือนมีคนสนิทคนหนึ่งชื่อ เฟื่องฟ้า ทำหน้าที่เป็นผู้จัดการทั่วไป คือคอยจัดการทุกอย่างตามแต่คุณย่าจะสั่ง ทั้งเรื่องส่วนตัว งานในไร่อบอุ่น และจัดการดูแลการเก็บค่าเช่าที่ดินอื่นๆ ซึ่งเป็นสมบัติของคุณย่า ดูภายนอกเฟื่องฟ้าเป็นหญิงสาวเจ้าระเบียบ สวมเสื้อคอกระเช้า และนุ่งซิ่นตามที่คุณย่าอบรมมา แต่ชอบฝันเฟื่องอยากแต่งงานกับผู้ชายหล่อรวย อยากมีชีวิตสุขสบาย เฟื่องฟ้ามักตามจับผิดทำตัววุ่นวายกับอบเชย แต่มักโดนอบเชยแกล้งกลับทุกครั้ง ไม่เคยตามอบเชยทัน

เมื่อต้องอยู่คนเดียว...ศรัณย่าเศร้าที่เป็นตัวประหลาดในสายตาคนอื่น ตุ้มไม่อยากเห็นเพื่อนเครียดจึงชวนไปเที่ยวผับที่ตุ้มทำงานเป็นดีเจอยู่ ตุ้มพยายามแหย่ให้เพื่อนยิ้มออกด้วยการขอดูหน้าอกของศรัณย่า จนศรัณย่าชกตุ้มแทบไม่ทัน

ศรัณย่าไปเที่ยวกับตุ้มแล้วเจอกลุ่มของดาวไปเที่ยวด้วย แววเพลย์บอยของศรัณย่าออกอีกครั้ง คิดจะแก้มือ เข้าไปสีดาว แต่ดาวไม่สนกลับหลอกศรัณย่าไปรุมตบในห้องน้ำหญิง

สาวๆ ทุกคนในผับต่างสนใจ ภูมิชาย (พาทิศ พิสิฐกุล) หนุ่มนักเรียนนอกหล่อเนี๊ยบเจ้าของฟิตเนสหรูอลังการที่เพิ่งเปิดในจังหวัดชายฝั่งทะเลนี้ ศรัณย่ากับตุ้มหมั่นไส้ที่ดาว และสาวๆ ต่างรุมล้อมสนใจแต่ภูมิชาย ศรัณย่ายิ่งเศร้าเพราะถ้าไม่อยู่ในร่างแบบนี้ ผู้หญิงทุกคนต้องมารุมล้อมเขา ไม่ใช่ภูมิชายแน่นอน

ศรัณย่าจะกลับแต่โดนดาวแกล้งขัดขาจนล้มไปนั่งตักภูมิชาย ภูมิชายปิ๊งศรัณย่าตั้งแต่แรกพบโดยไม่มีสาเหตุ ทำให้ดาวยิ่งหมั่นไส้ที่ภูมิชายไม่สนใจใคร แต่กลับมีทีท่าสนใจศรัณย่า ทั้งๆ ที่ศรัณย่าสวยสู้ตนไม่ได้สักนิด ศรัณย่าเศร้าใจกับชะตากรรมของตัวเอง เดินเศร้าไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ผาแสงจันทร์ ศรัณย่าโวยวายโทษฟ้าดินไม่อยากเป็นแบบนี้...

เปรี้ยง...เสียงสายฟ้าฟาดมาโดยไร้สาเหตุ

เจ้าแม่แสงจันทร์ปรากฏตัวขึ้นในร่างของมะนาว บอกว่าทั้งหมดเป็นคำสาปของเจ้าแม่แสงจันทร์ ทางเดียวที่จะแก้คำสาปได้คือศรัณย์จะต้องรู้จักคำว่ารักแท้ ตามหารักแท้จากคนที่มีปานแดงรูปหัวใจ ศรัณย่าไม่รู้ว่าเจ้าแม่แสงจันทร์เข้าสิงมะนาว คิดว่ามะนาวทำใจได้แล้ว และคิดจะมาช่วยเขาให้กลายเป็นชายดังเดิม

ศรัณย่าดีใจที่รู้วิธีแก้คำสาป แต่ไม่รู้จะตามหาคนมีปานแดงที่ไหน และสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับเขาก็คือเขาไม่เคยรู้จักว่ารักแท้นั้นเป็นอย่างไร

คุณหญิงลินดาเป็นห่วงศรัณย์กลัวลูกลำบาก แต่ศรัณย์โทรบอกแม่ว่ากลับมาพบไม่ได้เพราะเดี๋ยวน้ำหวานจะรู้ที่ซ่อนตัว ศรัณย่าฝากให้มะนาวช่วยติดต่อแม่แทนเขา มะนาวถือโอกาสสนิทสนมกับคุณหญิงเพิ่มมากขึ้น ช่วยตามจัดการกับบรรดาผู้หญิงของศรุตจนกระเจิง ลินดาถูกชะตามะนาวมากแต่ไม่สังเกตเห็นเลยว่ามะนาวเป็นเดือดเป็นร้อนทุกครั้งที่รู้ว่าศรุตมีผู้หญิงคนอื่น ราวกับมะนาวเป็นภรรยาของศรุตเสียเอง !

ศรัณย่าฝันเห็นคนที่มีปานแดงรูปหัวใจที่เนินอก แต่ไม่เห็นหน้าว่าเป็นใคร จึงบอกให้ตุ้มช่วยตามหา ตุ้ม และศรัณย่าตามหาด้วยวิธีถนัดของตนเองคือเที่ยวไปแอบมองหน้าอกผู้หญิงสวยๆ ในมหาวิทยาลัย ผลก็คือโดนตบ !! จนทุกคนในมหาวิทยาลัยต่างขยาด และต่อว่าตุ้มกับศรัณย่าเป็นคู่หูโรคจิต

อบเชยเป็นห่วงจึงมาถามความจริง ศรัณย่าไม่กล้าบอกเรื่องคำสาป จึงบอกเพียงแค่ว่าต้องตามหาคนที่มีปานแดงรูปหัวใจ อบเชยจึงช่วยตามหาโดยไม่ได้บอกว่าตนเองก็มีปานแดงรูปหัวใจที่เนินอกเพราะอายที่จะให้ใครดู

อบเชยนึกได้ว่ามีเพื่อนสมัยเด็กที่มีปานแดงรูปหัวใจ จึงพาศรัณย่าไปหาเพื่อนคนนั้นซึ่งอยู่บนเกาะที่ห่างไกลออกไปลำบากมาก แต่เมื่อไปถึงปรากฏว่าเพื่อนเพิ่งไปลบรอยปานแดงที่คลินิค จึงไม่มีปานแดงแล้ว ศรัณย่าหมดหวัง ส่วนอบเชยก็สงสารศรัณย่ามาก

ภูมิชายมาที่บ้านสวนพร้อมภูมิใจ และชาติ …แม่ และพ่อของภูมิชายซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของพ่อแม่อบเชย คุณย่าแนะนำให้อบเชย และศรัณย่ารู้ว่าภูมิชายเป็นคู่หมั้นของอบเชย ทั้งสองตระกูลหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่ยังแบเบาะ ภูมิชายมาทวงสัญญาแต่งงาน คุณย่าก็เห็นด้วยเพราะภูมิชายกิริยามารยาทเรียบร้อยยิ่งกว่าผู้หญิง ทั้งยังมีความรู้ และฐานะเหมาะสมกัน แต่อบเชยไม่อยากแต่งงาน ศรัณย่าเองก็แปลกใจมากที่หนุ่มรูปหล่ออยากแต่งงานกับยายเชยอย่างอบเชยที่ไม่ว่ามองมุมไหนก็ดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิง

เฟื่องฟ้าแอบหลงใหลภูมิชายเพราะเขาเป็นชายในฝันของเธอ ภูมิชายมองออกจึงแกล้งทำดี และเอาใจเฟื่องฟ้าเพื่อหลอกใช้เป็นสะพานช่วยให้ใกล้ชิดกับอบเชย

ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วภูมิชายเป็นเกย์ พ่อแม่อยากให้แต่งงานเพื่อบังหน้า และหวังที่ดินผืนใหญ่ริมหาดชายฝั่งทะเลตะวันออกที่มีมูลค่ามหาศาลของคุณย่าอุ่นเรือน

ตุ้มใช้ชื่อปลอมว่า เคน คุยกับหญิงสาวชื่อ ไอซ์ ทางอินเทอร์เน็ต ทั้งสองต่างถูกชะตากันมากคุยกันถูกคอ โดยต่างฝ่ายต่างไม่รู้เลยว่าเป็นตุ้มกับดาว ทั้งที่ไม่ถูกกันเจอหน้ากันแบบตัวเป็น ๆ ต้องมีเรื่องกันตลอด แต่พอมาอยู่ในอินเทอร์เน็ตกลับเข้ากันได้เป็นอย่างดี ต่างคนต่างโกหกว่าเป็นลูกกตัญญูที่ดูแลบุพการีด้วยความรันทด

ดาวตามติดภูมิชายแต่ภูมิชายไม่สนใจ ดาวแค้นที่ภูมิชายสนใจศรัณย่าทั้งๆ ที่ตนดีกว่าทุกอย่าง ดาวแอบปล่อยข่าวว่าศรัณย่าทำตัวเสื่อมเสีย พักอยู่กับตุ้มซึ่งเป็นผู้ชายทั้งที่ยังเรียนไม่จบ ทำให้เกิดเรื่องจนศรัณย่าจะโดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัย ศรัณย่าอ้างว่าตัวเองมีฐานะไม่ดี ต้องมาแชร์ห้องอยู่กับตุ้มโดยไม่มีอะไรกัน

อบเชยสงสารพาศรัณย่าไปอยู่ที่บ้านสวนด้วยกันเพื่อลบข้อครหา คุณย่าอุ่นเรือนช่วยพูดกับอาจารย์ให้ ทางมหาวิทยาลัยจึงยอมให้โอกาสศรัณย่า

ศรัณย่าเป็นคนช่างประจบ ช่างสังเกต และเอาอกเอาใจคุณย่า คุณย่าจึงเอ็นดูมาก แม้แต่เฟื่องฟ้าที่ไม่ถูกกับอบเชยยังหลงคารมยอมญาติดีกับศรัณย่า อบเชยดีใจที่ศรัณย่าเข้ากันได้ดีกับครอบครัวของเธอ

ตุ้มไปต่อว่าดาวที่กลั่นแกล้งศรัณย่า ทั้งสองมีปัญหากันทุกครั้งที่เจอหน้า ครั้งหนึ่งดาวไปเที่ยวผับที่ตุ้มเป็นดีเจ ตุ้มแกล้งเปิดเพลงดาวมหาลัย ดาวโกรธมากเพราะเพลงแทงใจดำ หมายถึงหญิงบ้านนอกที่ลืมกำพืด

แต่ทั้งสองกลับคุยกันได้ดีในอินเทอร์เน็ต ทั้งสองต่างอยากเห็นหน้าอีกฝ่าย จึงแลกรูปกัน ตุ้มส่งรูปศรัณย์ไปให้ ส่วนดาวส่งรูปนางแบบสวยๆ คนหนึ่งให้ตุ้ม ทั้งสองต่างฝันหวานที่อีกฝ่ายหน้าตาดี และนิสัยดี

อบเชย และศรัณย่าต้องนอนเตียงเดียวกัน อบเชยไม่คิดอะไร แต่ศรัณย่ารู้สึกแปลกๆ ที่ใกล้ชิดกับอบเชย แต่เมื่อนึกถึงเรื่องราวตอนเด็กๆ ที่อบเชยเป็นนังเชยโหดแล้วจึงไม่ยอมรับความรู้สึกของตัวเองว่าเริ่มรู้สึกดีๆ กับอบเชยแล้ว

อบเชยเห็นศรัณย่าใส่กางเกงบ๊อกเซอร์แบบผู้ชาย จึงพาไปเลือกซื้อเสื้อผ้าแบบผู้หญิง ศรัณย่าเลือกเสื้อผู้หญิงสวยๆ ให้อบเชยแต่อบเชยไม่กล้าใส่ อบเชยคอยช่วยเหลือ และดีกับศรัณย่าทุกอย่างจนศรัณย่าเห็นความดีในจิตใจของอบเชย

ครั้งหนึ่งศรัณย่าซึ้งใจที่อบเชยดีกับเขามาก จึงกอดอบเชยไว้ อบเชยรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด แต่ศรัณย่ารู้ว่าเขาไม่ได้กอดอบเชยแบบเพื่อน แต่กอดแบบที่ผู้ชายกอดผู้หญิงและเขายังเห็นตัวเองในกระจกเป็นศรัณย์ ไม่ใช่ศรัณย่า

ภูมิชายเห็นว่าศรัณย่าสนิทกับอบเชย จึงพยายามหาเรื่องมาใกล้ชิด และตามตื๊อทั้งสอง ทุกคนคิดว่าภูมิชายตามตื๊ออบเชย แต่จริงๆ แล้วภูมิชายอยากใกล้ชิดศรัณย่ามากกว่า

ภูมิชายยังหลอกใช้เฟื่องฟ้าให้ช่วยสืบข้อมูลของอบเชย และศรัณย่า ไม่ว่าทั้งสองจะทำอะไรหรือไปที่ไหน ภูมิชายจะรู้ความเคลื่อนไหวของทั้งสองเสมอ

เฟื่องฟ้าคิดว่าภูมิชายทำดีกับตนเพราะมีใจให้ ทำให้เฟื่องฟ้าซึ่งไม่ค่อยมีโอกาสใกล้ชิดผู้ชายหลงใหลภูมิชายมาก และยอมทำตามที่ภูมิชายขอร้องทุกอย่าง เฟื่องฟ้าที่เคยเป็นคนเจ้าระเบียบ แต่งตัวเรียบร้อยตามที่คุณย่าอุ่นเรือนอบรม เริ่มแต่งตัวเซ็กซี่เมื่อแอบมาพบภูมิชาย และใช้วิธีเดียวกับอบเชยที่ซ่อนเสื้อผ้าไว้บนบ้านต้นไม้ และเปลี่ยนชุดเมื่อกลับไปที่บ้านสวน

ภูมิชายเองแปลกใจตัวเองที่ทำไมถูกใจศรัณย่าทั้งที่เธอเป็นหญิง เขาเริ่มสับสนว่าตัวเองเป็นเกย์จริงรึเปล่า โดยหารู้ไม่ว่าแท้ที่จริงแล้วศรัณย่าคือศรัณย์...หนุ่มเพลย์บอยต่างหาก

ศรัณย่าตามหาคนที่มีปานแดงรูปหัวใจที่หน้าอกไม่เจอ หมดหวัง และคิดว่าตนคงต้องอยู่ในร่างผู้หญิงแปลกประหลาดแบบนี้ตลอดไป เขาทำใจไม่ได้จะไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย อบเชยไปช่วยทำให้ศรัณย่าเห็นโดยบังเอิญว่าอบเชยคือผู้หญิงที่มีปานแดงรูปหัวใจที่เนินอกที่เขาเห็นในความฝัน

ศรัณย่ามีความหวังอีกครั้งในการหารักแท้ พยายามทำดีเอาใจอบเชยเหมือนกับที่ศรัณย์เคยทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ เพื่อหว่านเสน่ห์ แต่อบเชยรู้สึกว่าศรัณย่าแปลกไป และไม่มีท่าทีจะหลงรักเขาสักนิด ศรัณย่าปรึกษาตุ้ม ทั้งสองไม่เข้าใจว่าทำอย่างไรจึงจะได้ความรักแท้จากอบเชย ตุ้มแนะนำว่าให้ศรัณย่าปล้ำอบเชยเพราะเป็นวิธีถนัดของศรัณย์ ?!?!?

คืนนั้นศรัณย่าจะปล้ำอบเชย อบเชยไม่เข้าใจแต่ปกป้องตัวเองโดยชกศรัณย่าจนสลบไป มะนาวมาเล่าเรื่องทั้งหมดให้อบเชยฟังว่าจริงๆ แล้วศรัณย่าก็คือศรัณย์ และที่เขามาใกล้ชิดเธอเพียงเพราะอยากกลับเป็นผู้ชายเหมือนเดิมเท่านั้น แค่ผลประโยชน์แต่ไม่ใช่ความรัก

อบเชยเสียใจมากไปถามศรัณย่าตามตรง ศรัณย่ายอมรับความจริง ยิ่งเป็นการตอกย้ำปมในใจของอบเชยที่ว่าศรัณย์รังเกียจที่เธอเป็นนังเชยโหด ไม่เคยรักเธอแม้แต่น้อย อบเชยตัดขาดความเป็นเพื่อนกับศรัณย่า

ศรัณย่ากลับรู้สึกผิดต่ออบเชย ลึกๆ แล้วเขาไม่รู้ และไม่กล้ายอมรับความรู้สึกของตัวเองว่าหลงรักอบเชยเข้าแล้ว...

เจ้าแม่แสงจันทร์ร่ายมนต์ทำให้จู่ๆ ภูมิชายก็มีปานแดงรูปหัวใจที่หน้าอก ทำให้ศรัณย่าเห็นภูมิชายเป็นความหวังสุดท้าย ต้องมีรักแท้กับภูมิชายให้ได้เพราะไม่มีทางเลือกแล้ว เขาไม่อยากทนอยู่ในร่างแบบนี้ต่อไปได้อีก

ศรัณย่ารู้ว่าภูมิชายจัดประกวดแบรนด์แอมบาสเดอร์ของฟิตเนส สาวๆ ในจังหวัดต่างตื่นเต้น และไปประกวด รวมทั้งดาว และเพื่อน ศรัณย่าสมัครเข้าประกวดด้วยเพื่อหาทางใกล้ชิดภูมิชาย

มะนาวยุให้อบเชยเข้าประกวดเพื่อเอาชนะศรัณย่า ด้วยความโกรธศรัณย่าอบเชยจึงสมัคร เธอยอมเปลี่ยนการแต่งตัว ชุบตัวเองใหม่หมดจด แต่งตัวสวยจนทุกคนจำไม่ได้และสมัครเข้าประกวดด้วย ทุกคนต่างตะลึงที่อบเชยสวยมาก รวมทั้งตุ้ม และศรัณย่า

ตลอดการเก็บตัวทำกิจกรรมก่อนวันประกวด อบเชย ศรัณย่า ดาว และเพื่อน ๆ ต่างต้องทำกิจกรรมร่วมกัน ดาวคอยกลั่นแกล้งอบเชย และศรัณย่าเพื่อกำจัดคู่แข่ง ส่วนภูมิชายจำต้องคอยดูแลเอาใจอบเชย ทั้ง ๆ ที่จริงแล้วอยากใกล้ชิดศรัณย่ามากกว่า

อบเชยแกล้งทำตัวใกล้ชิดกับภูมิชายเพื่อประชดศรัณย่า เมื่อศรัณย่าเห็นอบเชยใกล้ชิดกับภูมิชาย เขากลับหึงมากโดยไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงหึงอบเชย มีแต่ภูมิชายที่เข้าใจไปเองว่าศรัณย่าหึงตน

ศรัณย่าขอให้อบเชยเลิกยุ่งกับภูมิชาย อบเชยถามเหตุผลแต่ศรัณย่าตอบไม่ได้เพราะไม่กล้ายอมรับความรู้สึกว่าตัวเองรัก และหึงหวงอบเชย

ศรุต และคุณหญิงลินดาจะมาเยี่ยมลูกชายแต่ศรัณย่าห้ามไม่ให้มา โดยขอให้มะนาวช่วยห้ามพ่อแม่ แต่มะนาวแกล้งทำเป็นห้ามไม่ได้ พาพ่อกับแม่มาหาถึงกองประกวดเลย

ศรัณย่าตกใจมาก อบเชยสงสารจึงช่วยกันไม่ให้พ่อแม่เจอศรัณย่า ตุ้มก็คอยช่วยด้วยทำให้ต้องมาใกล้ชิดกับดาวในกองประกวด ทั้งสองยังคงมีปากเสียงกันทุกครั้งที่เจอหน้า

แต่แล้วเจ้าแม่แสงจันทร์บันดาลให้ศรุตและลินดามาเจอศรัณย่า และรู้ความจริงว่าศรัณย่าคือศรัณย์ลูกชายคนเดียวของตน ศรุตโกรธมากคิดว่าศรัณย์แปลงเพศเป็นผู้หญิง ผิดหวังที่มีลูกเป็นกระเทย จึงกลับบ้านไป

ศรัณย่าเสียใจที่ทำให้พ่อ และแม่ผิดหวัง จึงเข้าใจผิด และโกรธอบเชยเพราะคิดว่าอบเชยแกล้งทำให้พ่อ และแม่มาเจอ

จนกระทั่งถึงวันตัดสินการประกวดแบรนด์แอมบาสเดอร์ ปรากฏว่าอบเชยเฉือนเอาชนะการประกวดครั้งนี้ไปได้ ทำให้ดาวเจ็บใจมาก

ภูมิชายจ้างนางแบบมาเดินแบบในงาน ตุ้มได้เจอนางแบบคนที่เห็นในรูป และเข้าใจผิดคิดว่าเป็นไอซ์ จึงเข้าไปทักทาย แต่ต้องหน้าแตกเพราะนางแบบไม่รู้จักเขามาก่อน และมีคนแนะนำว่านางแบบคนนี้ไม่ได้ชื่อไอซ์ ทำให้ตุ้มรู้ความจริงว่าไอซ์โกหกเขาเรื่องรูป

หลังการประกวดภูมิชายเก็บความรู้สึกไว้ไม่ได้อีกต่อไป จึงหลอกศรัณย่าไปที่ห้องส่วนตัวคิดจะรวบรัดศรัณย่าเสีย ตอนนั้นศรัณย่าจำใจคิดจะยอมภูมิชาย...เพราะทนไม่ได้ที่ต้องอยู่ในร่างแบบนี้

แต่เมื่อไปถึงห้อง ปานแดงรูปหัวใจที่เนินอกของภูมิชายกลับหายไปแล้ว ภูมิชายสารภาพว่าอยู่ใกล้ศรัณย่าแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ศรัณย่าเจอคลิปเกย์ในห้องภูมิชายจึงรู้ความจริงว่าภูมิชายเป็นเกย์ สาเหตุที่ภูมิชายชอบเขาก็เพราะเขามีความเป็นผู้ชายอยู่ในตัว

ภูมิชายจะปลุกปล้ำศรัณย่า ศรัณย่าเกือบพลาดท่าแต่ต่อสู้ และหนีรอดมาได้ ภูมิชายโกรธ และเจ็บใจที่ศรัณย่าปฏิเสธตน และยังรู้ความลับความเป็นเกย์ที่พยายามปกปิดไว้

ภูมิชายกลัวอบเชยรู้ความจริงแล้วจะไม่แต่งงานด้วย ไม่อยากพลาดมรดกที่ดินมูลค่ามหาศาล จึงสร้างสถานการณ์ทำให้คุณย่าอุ่นเรือน และอบเชยตกอยู่ในอันตราย และภูมิชายช่วยชีวิตไว้ ทำให้คุณย่าอุ่นเรือนซึ้งน้ำใจ จึงตัดสินใจยกอบเชยให้แต่งงานกับภูมิชาย

ศรัณย่ารู้เรื่องก็เป็นห่วงมาก ไปบอกอบเชยว่าภูมิชายเป็นเกย์ จะแต่งงานบังหน้า และหวังสมบัติ แต่อบเชยไม่เชื่อ คิดว่าศรัณย่าเห็นภูมิชายมาชอบอบเชยเลยมาโกหกเพื่อจะเอาชนะ

เมื่อเฟื่องฟ้ารู้เรื่องภูมิชายจะแต่งงานกับอบเชยก็ผิดหวัง และเสียใจมาก เพราะหลงเข้าใจผิดมาตลอดว่าภูมิชายรักตน แต่ภูมิชายไม่สนใจความรู้สึกของเฟื่องฟ้าเพราะต้องการเพียงหลอกใช้เท่านั้น

อบเชยแกล้งทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับภูมิชาย ทำให้ศรัณย่าเสียใจมาก เข้าใจความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนรัก

เฟื่องฟ้าเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นอบเชยใกล้ชิดกับภูมิชาย ทำให้เฟื่องฟ้ายิ่งกระด้างกระเดื่องกับอบเชย แต่ไม่มีใครรู้ความรู้สึกที่เฟื่องฟ้ามีต่อภูมิชาย

เจ้าแม่แสงจันทร์ในร่างมะนาวยืมมือคุณหญิงลินดากำจัดผู้หญิงทุกคนของศรุตได้จนหมด ทำให้ศรุต และคุณหญิงฯ มีปัญหากัน มะนาวถือโอกาสตอนที่ทั้งคู่มีปัญหาเข้าไปใกล้ชิด และทำดีกับศรุต จนในที่สุดก็เป็นภรรยาอีกคนของศรุต ทำให้ศรุตหลงใหลมะนาวมาก

มะนาวแกล้งหลอกให้คุณหญิงลินดามาเจอมะนาวอยู่กับศรุต ทำให้คุณหญิงลินดาผิดหวัง และเจ็บปวดมาก เมื่อผู้หญิงที่ตนเองไว้ใจกลับแย่งผู้ชายที่รักไป คุณหญิงลินดาถึงกับช็อค หมดสติไป

ศรัณย่ารู้สึกผิดต่อพ่อ และแม่ อยากอธิบายเรื่องราวทุกอย่างให้แม่ฟัง แต่เมื่อโทรศัพท์ไปที่บ้านก็รู้ว่าเกิดเรื่อง และแม่อยู่โรงพยาบาล อาการหนักจนเป็นอัมพาต ขยับ และพูดไม่ได้เลย

เจ้าแม่แสงจันทร์ในร่างมะนาวสะใจกับชะตากรรมที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของศรุต เมื่อได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ รวมทั้งได้ครอบครองศรุตแล้ว เจ้าแม่แสงจันทร์กลับขอตัดขาดจากศรุต ทำให้ศรุตเสียใจมาก

ศรัณย่าตามหาพ่อ จนไปเจอพ่อเป็นทุกข์หนัก ตามง้อขอคืนดีกับมะนาว ผิดไปจากทุกครั้งที่ศรุตไม่เคยรักใครจริงขนาดนี้

ศรัณย่ารู้ว่าทุกอย่างเป็นฝีมือของมะนาว ไม่เข้าใจว่าทำไมมะนาวต้องทำร้ายครอบครัวตนขนาดนี้ เจ้าแม่แสงจันทร์ที่สิงร่างมะนาวอยู่หัวเราะสะใจ บอกว่าเข้าใจความเจ็บปวด และความผิดหวังในความรักแล้วใช่มั้ยแล้วมะนาวก็หนีไป

ศรัณย่าดูแลศรุตที่ตรอมใจ เห็นศรุตเอาแต่นั่งมองรูปถ่ายผู้หญิงคนหนึ่งที่ศรัณย่าไม่รู้จัก ศรุตบอกว่าเป็นผู้หญิงที่ศรุตรักมากที่สุดเพียงคนเดียว แต่ต้องแต่งงานกับแม่เพราะผู้ใหญ่จัดให้ ศรุตยังบอกว่าที่รักมะนาวมากขนาดนี้เพราะมะนาวทำให้รู้สึกเหมือนได้อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้

ตุ้มโทรมาบอกว่าอบเชยจะเข้าพิธีแต่งงานกับภูมิชายแล้ว ศรัณย่าจำเป็นต้องรีบกลับไปช่วยอบเชย

ศรัณย่ามาขัดขวางพิธีแล้วพาอบเชยหนี เปิดโปงเรื่องภูมิชายเป็นเกย์ อบเชยไม่เข้าใจที่ศรัณย่ารังเกียจตนแต่กลับมาขวางไม่ให้แต่งงาน

พ่อ และแม่ของภูมิชายเสียหน้ามาก คุณย่าอุ่นเรือนตกใจที่เพิ่งรู้ว่าภูมิชายมาหลอกอบเชยเพื่อหวังสมบัติ แต่คนที่ตกใจจนเป็นลมคือเฟื่องฟ้า

ภูมิชายโกรธมากที่ศรัณย่าทำลายตนทุกอย่าง จึงตามล่าศรัณย่าเพื่อปิดปากที่ศรัณย่ารู้ความลับของตน ศรัณย่าพาอบเชยแล่นเรือหนีออกไปกลางทะเล แต่เจอพายุเรือแตกมีชูชีพเพียงหนึ่งเดียว !

ศรัณย่าสารภาพความในใจกับอบเชยว่า ที่ผ่านมาเขาไม่เคยยอมรับความรู้สึกของตัวเองว่ารักอบเชยมาตลอด เขาขอโทษที่ทำให้อบเชยเสียใจ อบเชยไม่คิดว่าศรัณย์จะรักเธอ เธอเองก็ไม่เคยรังเกียจ ไม่ว่าศรัณย์หรือศรัณย่าก็ตาม

ศรัณย่าสวมชูชีพให้อบเชยก่อนที่ทั้งคู่จะถูกคลื่นซัดหายไป !

เช้าวันใหม่…อบเชยรอดชีวิต แต่ต้องพบร่างไร้วิญญาณของศรัณย่าที่จมน้ำเสียชีวิต อบเชยเสียใจมากจูบศรัณย่าด้วยความรัก

พลังแห่งรักแท้ทำให้มนตราของเจ้าแม่แสงจันทร์เสื่อมสลาย ผมที่ยาวสลวย ขนตา หน้าอก ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป

ศรัณย่าฟื้นขึ้นมาในสภาพเดิม...กลายเป็น “ศรัณย์” ชายหนุ่มรูปหล่อคนเดิม ศรัณย์ดีใจมาก เข้าใจแล้วว่ารักแท้คืออะไร แต่กลับพบอบเชยหมดสติไป

เมื่ออบเชยฟื้นขึ้น กลับจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ได้ สิ่งที่อบเชยจำได้คือศรัณย์คนเดิมที่เคยปฏิเสธเธอและโกรธศรัณย์มาก

ศรัณย์ไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นจึงไปถามเจ้าแม่แสงจันทร์ แสงจันทร์บอกว่าแม้มนตราจะเสื่อมสลาย แต่ไม่ได้หมายความว่าศรัณย์จะสมหวังในความรัก นี่เป็นการแก้แค้นให้กับมะนาว และผู้หญิงอีกหลายคนที่เจ็บปวดเพราะศรัณย์ ศรัณย์จะมีรักแท้ แต่ไม่อาจมีความสุข สมหวังกับคนรักได้ อยู่ใกล้กันแต่เหมือนคนแปลกหน้า จะต้องทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต !

ศรัณย์เสียใจมาก พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อบเชยจำเรื่องราว และความรักของเขา และเธอได้ ทั้งพาไปสถานที่ที่เคยมีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน ทั้งพยายามแต่งตัวเป็นศรัณย่า แต่ไม่ว่าจะทำวิธีใด อบเชยก็ไม่เคยจำได้ ราวกับไม่เคยมีความทรงจำระหว่างทั้งสองเกิดขึ้นมาก่อน

ตุ้ม และดาวนัดเจอกันในที่สุด จึงรู้ความจริงว่าต่างคนต่างโกหกกันมาตลอด และเป็นคนที่ไม่ชอบหน้า ทั้งสองทะเลาะกันใหญ่โต

ตุ้มผิดหวัง เสียใจที่โดนหลอก ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องเศร้าเสียใจขนาดนี้ ถึงขั้นกินไม่ได้ นอนไม่หลับ หรือว่านี่คือความรัก

ส่วนดาวก็กลุ้ม ไม่อยากแต่งตัว ไม่อยากไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหน ไม่อยากหาเงินด้วยวิธีผิดๆ อีก ดาวให้โอวาทน้ำค้างกับน้ำแข็งจนทั้งสองสำนึกได้ไปด้วย ดาวยังบอกเพื่อนสนิททั้งสองว่าอยากกลับบ้านนอก อยากเป็นคนดี อยากกลับไปดูแลแม่ ทำให้น้ำค้าง และน้ำแข็งแปลกใจมากที่ดาวเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ดาวเองก็แปลกใจ หรือว่าความรู้สึกที่เธอมีให้ตุ้มคือความรัก…ความรักที่ทำให้เธออยากเปลี่ยนแปลงเป็นคนดีเพื่อคนที่เธอรัก

ศรัณย์หมดหวังเสียใจที่อบเชยลืมความรักของเขาไปหมดแล้ว แต่แล้วศรัณย์เห็นไข่พะโล้จึงคิดวิธีหาทางออกเพื่อฟื้นความทรงจำอบเชยเป็นครั้งสุดท้าย...

ศรัณย์ขอให้คุณย่าอุ่นเรือนสอนทำไข่พะโล้สูตรอร่อย บรรจงทำด้วยความตั้งใจ ใส่อบเชยเล็กน้อย ศรัณย์จำคำของอบเชยได้ สิ่งที่ดูเหมือนไม่สำคัญแต่ถ้าขาดไปก็จะเสียรสชาติ เหมือนกับชีวิตของเขาที่ขาดอบเชยไม่ได้

อบเชยชิมไข่พะโล้ที่ศรัณย์ตั้งใจทำ ความรักที่ศรัณย์มีต่ออบเชยทำให้มนตราของเจ้าแม่แสงจันทร์เสื่อมสลายไปในที่สุด อบเชยจำเรื่องราวทุกอย่างได้แล้ว แต่แกล้งทำเป็นจำไม่ได้ ทำให้ศรัณย์ท้อใจมาก ต้องคิดหาวิธีใหม่ อบเชยแอบสะใจที่ได้แกล้งศรัณย์เสียบ้าง

ศรัณย์ยังคงพยายามทำให้อบเชยจำความรักของทั้งสองได้ ทุกครั้งที่ศรัณย์ทำดีกับเธอ อบเชยแอบอมยิ้มมีความสุข แต่ไม่บอกความจริงให้ศรัณย์รู้

อบเชยแกล้งทำตัวสนิทสนมกับภูมิชาย แต่วางแผนทำให้ภูมิชายแสดงธาตุแท้ออกมา ทำให้ทุกคนรู้ความจริง ภูมิชายอับอายขายหน้ามาก ต้องหนีไปในที่สุด

เจ้าแม่แสงจันทร์ในร่างมะนาวนัดให้ศรุตไปหาที่หน้าผาแสงจันทร์ ศรัณย์ไปหาพ่อแล้วเห็นแต่รูปหญิงสาวที่พ่อรัก เพิ่งเห็นด้านหลังรูปเขียนชื่อไว้ว่า “แสงจันทร์” ศรัณย์จึงรู้ความจริงว่าแสงจันทร์เป็นคนเดียวกับเจ้าแม่ จึงรีบตามไปที่หน้าผาแสงจันทร์

เจ้าแม่แสงจันทร์ออกจากร่างมะนาวปรากฏตัวให้ศรุตเห็น ศรุตถึงกับตะลึงเพิ่งรู้ว่าที่แสงจันทร์หายไปจากชีวิตเขาเป็นเพราะเธอฆ่าตัวตายที่หน้าผาแห่งนี้

แสงจันทร์เล่าความเจ็บช้ำน้ำใจให้ศรุตรู้ เมื่อรู้ว่าศรุตต้องแต่งงานกับลินดา แสงจันทร์เป็นทุกข์จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ จึงจบชีวิต ณ ผาแห่งนี้

ศรัณย์ และอบเชยตามมาช่วยพ่อ บอกกับแสงจันทร์ว่าศรุตยังเก็บดอกไม้แห้งๆ ชื่อว่าดอกพระจันทร์เป็นของที่ระลึกที่แสงจันทร์เคยให้เขาไว้เสมอ และเล่าว่าศรุตตัดสินใจจะไม่แต่งงานกับลินดา และมาตามหาแสงจันทร์ แต่แสงจันทร์หนีไปแล้ว ศรุตไม่เคยหาแสงจันทร์พบอีกเลย

แสงจันทร์เพิ่งรู้ว่าเข้าใจผิดมาตลอด...คิดว่าศรุตไม่รักตน ศรุตบอกว่าตั้งแต่แสงจันทร์หนีไป เขาเสียใจมาก และไม่เคยมีรักแท้กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย ที่รักมะนาวมากก็เพราะมะนาวทำให้รู้สึกว่าได้อยู่ใกล้แสงจันทร์อีกครั้งนั่นเอง

ศรุตกอดแสงจันทร์ แสงจันทร์กลายเป็นหญิงสาวสวยงาม อ่อนหวาน เหมือนตอนที่เป็นมนุษย์ ศรุตขอโทษแสงจันทร์ แสงจันทร์ก็ขอโทษที่เข้าใจผิดทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย และไปสู่สุขคติ

ปรากฏดอกพระจันทร์สีขาวนวลกระจ่างตาเบ่งบานไปทั่วหน้าผาแห่งนี้...

มะนาวรู้สึกตัวขึ้น จำไม่ได้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง ศรัณย์ขอโทษมะนาวที่เคยทำให้เสียใจ มะนาวเข้าใจ และอภัยให้ศรัณย์

อบเชยเห็นใจศรัณย์ จึงบอกความจริงว่าตนจำได้ตั้งแต่ตอนที่ศรัณย์ตั้งใจทำไข่พะโล้มาให้แล้ว แต่อยากจะแกล้งศรัณย์ที่ทำให้ตนเสียใจมามากเท่านั้น ศรัณย์ดีใจที่อบเชยจำได้แล้ว

ศรุตไปดูแลลินดา และกลับตัวกลับใจเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี และเลิกเจ้าชู้

ตุ้มตามไปง้อดาวที่บ้านนอก ตุ้มช่วยดาวทำนา โดนควายไล่ขวิด ทั้งสองได้ปรับความเข้าใจกัน และต่างรักกันในแบบที่เป็นไม่จำเป็นต้องเสแสร้งปิดบังฐานะตัวเองอีกต่อไป

ในงานวันเกิดคุณย่าอุ่นเรือน ศรัณย์ก้าวขึ้นเวที ขอพูดความประทับใจที่มีต่ออบเชย และสารภาพรักอบเชยต่อหน้าทุกคนเหมือนที่อบเชยเคยทำตอนเด็กๆ อบเชยมีความสุขมาก จากวันนั้นชีวิตของหนุ่มเพลย์บอยศรัณย์ก็เปลี่ยนไป... ความรักของอบเชยเข้ามาเติมเต็มความว่างเปล่าในชีวิตของเขา เมื่อหัวใจได้สัมผัสความอบอุ่นของความรักแท้.. ศรัณย์ก็รู้ว่าเขาไม่ต้องการใครอีกแล้ว