ละคร นางฟ้าไร้นาม

เรื่องราวของ เพียร เวชบุล (นิศาชล สิ่วไธสง) หญิงไทยที่มุ่งทำตามความฝันจนสำเร็จการศึกษาแพทยศาสตร์บัณฑิตจากมหาวิทยาลัยปารีส ฝรั่งเศส นับเป็นแพทย์สตรีคนแรกที่จบการศึกษาด้านกามโรคและเดินทางกลับสยามเมื่อต้นปี พ.ศ.2480 แม้บทบาทแพทย์หญิงในสังคมไทยในยุคเริ่มต้นไม่ง่ายนัก แต่หมอเพียรก็ยังบุกเบิกการรักษาโรคกามโรคและโรคซิฟิลิซให้แก่ประชาชนและแอบเข้าไปรักษาเหล่าโสเภณีในซ่องที่เรียกว่า บ้านสีฟ้า แม้จะเจอกับความยากลำบากและความขัดแย้งกับผู้มีอำนาจในสังคมจนได้ชื่อว่า แม่พระของเหล่าโสเภณี นอกจากนี้ยังได้จัดตั้ง มาตาภาวสถาน เพื่อช่วยเหลือหญิงตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์และเด็กกำพร้า

หลังผ่านพ้นสงครามเอเชียบูรพา หมอเพียรตัดสินใจกู้เงินธนาคารออมสินจำนวนกว่า 3 ล้านบาทเพื่อขยับขยายมาตาภาวนาสถานเป็น พีระยานุเคราะห์มูลนิธิ พร้อมทั้งก่อตั้ง บ้านเกร็ดตระการ ขึ้นเพื่อเป็นสถานฝึกทักษะแก่หญิงโสเภณีไม่ให้กลับไปทำอาชีพเดิม ต่อมาสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชนนีพระราชทานนามสกุล เวชบุล และรับ พีระยานุเคราะห์มูลนิธิ ไว้ในอุปถัมภ์ และพระราชทานคำนำหน้าหมอเพียรว่า แพทย์หญิง ดร.คุณเพียร เวชบุล หมอเพียรยังคงเดินหน้ารักษาผู้ป่วยอย่างต่อเนื่อง และช่วยเหลือโสเภณีและผู้ป่วยกามโรคนับหมื่นชีวิต รวมถึงลูกๆ เวชบุล กว่า 4,000 ชีวิต ให้เติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพต่อไป นิตยสารรีเดอร์ไดเจสได้บันทึกเรื่องราวแพทย์หญิง ดร.คุณเพียร เวชบุล ในฐานะ ผู้หญิงมหัศจรรย์