ละคร สุภาพบุรุษซาตาน

ปารัณ หรือ ต่อยังจำภาพเมื่อสิบกว่าปีก่อนได้เป็นอย่างดีเมื่อมุทิตา ผู้เป็นแม่อดีตนางงาม อัมพวา ทิ้งครอบครัวไปอยู่กับคุณราม วรเวช เศรษฐีใหญ่ที่กรุงเทพ ภาพที่น้องสาวคือปานดาว หรือ แตน วิ่งร้องไห้กอดขาแม่ขอร้องไม่ให้แม่ไปและภาพที่อาทิตย์ ผู้เป็นพ่อขาดใจตาย เพราะอาการโรคหัวใจกำเริบ ยังเป็นภาพที่ปารัณจำได้ติดตา

ปารัณทั้งโกรธและเกลียดมุทิตาผู้เป็นแม่ รวมถึงคุณราม จนกลายเป็นความฝังใจ แม้ย่ามาลาจะพยายามพร่ำสอนให้ปารัณยึดหลักการให้อภัย แต่ปารัณทำไม่ได้ ในใจมีความจองเวรคิดว่าสักวันต้องแก้แค้นคุณรามและมุทิตาให้ได้ ปานดาวเป็นห่วงปารัณพี่ชายมาก แม้ปารัณจะอ่อนโยนกับเธอที่เป็นน้องสาว แต่กับคนอื่นๆ กลับเป็นคนที่แสดงอารมณ์ไม่แน่นอน อารมณ์เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย วู่วามไม่ฟังใคร ปารัณเองก็รู้ตัว แต่ก็ยังดีที่เขามีต่างหูรูปหยดน้ำ เมื่อได้นั่งจ้องมองและนึกถึงคนให้ มันทำให้ปารัณรู้สึกอ่อนโยนและนิ่งขึ้นมาได้

ปานดาวรู้ว่าต่างหูรูปหยดน้ำ ด.ช.ต่อได้มาจากด.ญ.หนูตุ่น เมื่อครั้งยังเยาว์วัยครั้งนั้น หนูตุ่นมาเที่ยวบ้านสวนที่อัมพวาซึ่งเป็นบ้านของคุณยายระเบียบ คืนนั้นหนูตุ่นนั่งร้องไห้อย่างเดียวดายที่ริมคลอง ปารัณผ่านไปพบเห็นจึงเข้าไปถาม หนูตุ่นว่าพ่อกำลังจะมีแม่เลี้ยงคนใหม่ทั้งๆ ที่ได้สัญญาแม่กัญญา ก่อนตายว่าจะไม่มีใครอีก หนูตุ่นเสียใจมากที่พ่อไม่ทำตามสัญญา หนำซ้ำยังวางแผนที่จะแต่งงานใหม่ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

“ความรัก..ความผูกพันครั้งเก่า จะยังคงอยู่เช่นเดิมได้อย่างไร? ในเมื่อวันนี้ เขาไม่ใช่คนเดิมที่เธอรู้จัก แต่เป็นซาตาน ในคราบสุภาพบุรุษ ที่คอยทำร้าย..เหยียบย่ำ หัวใจอันแสนอ่อนไหวของเธอ”

ครั้งนั้นปารัณได้แต่ปลอบใจไม่ให้หนูตุ่นคิดมาก แล้วพายเรือพาหนูตุ่นไปดูหิ่งห้อยในคลอง ปารัณบอกว่า ชีวิตของคนเราก็เหมือนแสงหิ่งห้อย มีมืดก็มีสว่าง มีทุกข์แล้วก็มีสุข แต่ถ้าเรายอมรับและเข้าใจ เราก็จะผ่านพ้นความทุกข์และอยู่อย่างมีความสุขได้ ปารัณปลอบหนูตุ่นไม่ให้คิดมากที่พ่อแต่งงานใหม่ บางทีพ่อของหนูตุ่นก็คงจะมีเหตุผล หนูตุ่นไม่เข้าใจแต่พยายามที่จะไม่คิดมาก ทั้งสองได้กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ไม่นานหนูตุ่นก็ต้องกลับกรุงเทพฯ เพราะว่าที่แม่เลี้ยงคนใหม่บังคับหนูตุ่นให้ไปเรียนต่อที่อเมริกา

ก่อนจากกัน หนูตุ่นได้ถอดต่างหูรูปหยดน้ำไว้ให้พี่ต่อเป็นที่ระลึกหนึ่งข้าง หนูตุ่นเก็บไว้เองข้างหนึ่ง หนูตุ่นบอกว่าวันหนึ่งจะกลับมาให้พี่ต่อใส่ต่างหูให้ ต่างหูจะได้อยู่คู่กัน ส่วนพี่ต่อก็ได้ให้กล่องดนตรีที่มีเพลงmemory แก่หนูตุ่น พี่ต่อบอกหนูตุ่นว่าหากเวลาเหงาให้เปิดกล่องดนตรี ฟัง เพราะไม่ว่าอยู่ที่ไหนพี่ต่อจะอยู่ข้างๆ หนูตุ่นเสมอ ทั้งสองให้สัญญากันว่าวันหนึ่งจะกลับมาหากันและกันอย่างแน่นอน

ที่อเมริกา หนูตุ่นใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเงียบเหงา หนูตุ่นเสียใจมากที่รามเห็นเมียใหม่ดีกว่า จนผลักไสลูกให้ออกห่าง จะติดต่อกับยายระเบียบ หรือ พี่ต่อก็ไม่ได้ จึงมีเพียงกล่องดนตรีที่พี่ต่อมอบให้เป็นสมบัติที่มีค่าทางใจ เมื่อใดที่เหงา ว้าเหว่ หนูตุ่นจะบันทึกลงไดอารี่ถึงพี่ต่อ และหวังว่าพี่ต่อจะรับรู้ในสักวันที่หนูตุ่นกลับเมืองไทย

เวลาผ่านไป ปารัณเรียนจบกลายเป็นหนุ่มฉกรรจ์และเป็นนายตำรวจยศร้อยตำรวจโท และได้รู้จักกับเดือนเมษา หรือ เมย์ ลูกสาวของวันชัย นักธุรกิจใหญ่เพื่อนสนิทคนหนึ่งของคุณราม เดือนเมษาชื่นชอบและชื่นชมปารัณในฐานะที่เป็นนายตำรวจหนุ่ม เข้มแข็ง ห้าวหาญ และเป็นสุภาพบุรุษ

เดือนเมษาปลื้มปารัณมาก แต่ปารัณรู้สึกกับเดือนเมษาแค่เพื่อนเท่านั้น ซึ่งเดือนเมษาก็ยอมรับ ถึงจะตามไปพบ ไปเอาใจปารัณบ่อยๆ แต่เดือนเมษาก็ไม่ทำให้ปารัณรำคาญความเป็นคนตรงๆ รู้สึกยังไงก็พูดอย่างนั้น อีกทั้งลักษณะที่กล้าได้กล้าเสียของเดือนเมษา ทำให้กาลเวลาต่อมาทั้งปารัณ และเดือนเมษาคุ้นเคยกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เดือนเมษาเป็นห่วงปารัณมาก และพาลห่วงไปถึงปานดาวไปด้วย เพราะปานดาวป่วยเป็นลูคีเมียโลหิตเป็นพิษ ต้องถ่ายเลือดทุกๆ สามเดือน

ปารัณเดือดร้อนมาก เดือนเมษายื่นมือเข้าช่วย ปารัณก็ไม่ยอม แต่ปารัณเลือกที่จะขายบ้านสวนที่อัมพวาและพาปานดาวกับย่ามาลามาเช่าบ้านเล็กๆ อยู่ที่กรุงเทพฯ ท่ามกลางการใจหายและเสียดายของยายระเบียบที่ขาดเพื่อนบ้านที่ดี ปารัณพยายามหางานทำเพื่อเป็นการเพิ่มรายได้ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ คุณราม วรเวช ประกาศรับบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับลิลลี่ หรือละติน ลูกสาวคนเดียวที่กำลังจะกลับมาจากอเมริกา ปารัณจำคุณรามได้ติดตาเพราะเขาคือผู้ชายคนที่มารับแม่คือมุทิตาไป

จังหวะนั้นเองที่ปารัณประสบปัญหาในการทำงาน นั่นคือพลาดยิงถูกคนร้ายระหว่างเข้าชาร์ทคนเมายาบ้าจับตัวประกันกับผู้กองเดชพงษ์ ก่อเกียรติกาญจน์ เพื่อนสนิท เหตุการณ์ครั้งนั้นคนร้ายทนพิษบาดแผลไม่ไหว ได้สิ้นใจตายในเวลาต่อมา ปารัณเสียใจมาก ผู้บังคับบัญชาเองก็ตำหนิว่าเป็นการกระทำที่เกินกว่าเหตุ ปารัณจึงขอลาออกจากข้าราชการตำรวจเพื่อแสดงความรับผิดชอบและตั้งใจที่จะไปสมัครงานกับคุณราม มิไยที่ เดชพงษ์ ปานดาวกับย่ามาลาจะพยายามทัดทาน ปารัณก็ไม่ฟัง

ปารัณบอกย่ามาลาว่าเขาจะทำให้พ่ออาทิตย์มากกว่าที่พ่อหวัง เขาได้เป็นตำรวจแล้ว แต่มีอีกอย่างที่ยังไม่ได้ทำและเขากำลังมีโอกาส เขากำลังจะปลดทุกข์ให้พ่อ ให้เขา รวมถึงปานดาว ย่ามาลาไม่เข้าใจในสิ่งที่ปารัณพูด

ที่คฤหาสน์ของคุณราม ปารัณมาในนามของสันต์อดีตผู้กองหนุ่มมือปราบ ปารัณได้เจอกับมุทิตา แต่มุทิตาไม่มีทางว่าจะจำลูกชายได้เลย และที่สำคัญ มุทิตาในวันนี้คือเมียของมหาเศรษฐีที่มีชีวิตหรูหรา ฟุ้งเฟ้อ มองแทบไม่เห็นหัวคน แต่สิ่งที่เหมือนเดิมคือความสวยหวานหยาดเยิ้มมีเสน่ห์อันเป็นลักษณะเฉพาะตัวของมุทิตา

ปารัณเข้าใจว่าไปลิลลี่คือลูกสาวของรามและมุทิตา ลูกที่มุทิตาแสนจะรักถึงขนาดต้องจ้างคนมาเป็นบอดี้การ์ด ปารัณจึงจ้องจองเวรลิลลี่ทั้งที่ยังไม่เคยเห็นหน้า เพราะเธอคือเหยื่อ ที่เขาจะทำให้คุณรามและมุทิตาเสียใจจนแทบบ้าได้ แม้ใจจะหวั่นว่าเหตุใดเขาถึงต้องมาคิดทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย แต่ความคิดก็ถูกสลัดทิ้ง เมื่อเห็นภาพปานดาวที่ถูกทอดทิ้ง และพ่ออาทิตย์ที่ตายอย่างน่าเวทนาซ้อนขึ้นมา

เดชพงษ์พยายาม เตือนสติปารัณว่าอย่าระบายความแค้นกับคนบริสุทธิ์ เพราะลิลลี่ไม่เกี่ยวอะไรด้วย แต่คนหัวแข็งอย่างปารัณไม่ฟัง เดชพงษ์รู้ดีว่าหัวใจที่อ่อนโยนของปารัณ มีไว้ให้เจ้าของต่างหูหยดน้ำอย่างหนูตุ่นคนเดียวเท่านั้น คุณรามตกลงรับปารัณเข้าทำงาน เพราะเคยเป็นตำรวจและมีความสามารถพิเศษในการป้องกันตัว คุณรามให้ปารัณไปรับละตินที่สนามบิน

แวบแรกที่เห็นลิลลี่ ปารัณก็เกิดความไม่ชอบหน้า เพราะลิลลี่หรือละตินคือสาวสวย แต่เปรี้ยวจี๊ดจ๊าด หว่านเสน่ห์ไปทั่ว แถมยังพ่วงฝรั่งผมสีทองกลับมาด้วยหนึ่งคน ด้วยอคติคิดว่าละตินเป็นลูกของคุณรามกับมุทิตา ทำให้ปารัณอดสะท้อนใจไปถึงปานดาวไม่ได้ เพราะในขณะที่ละตินมีชีวิตร่ำรวยสุขสบายมีบอดี้การ์ดส่วนตัว ปานดาวกลับไม่มีอะไรเลยนอกจากโรคร้ายที่ป่วยเรื้อรัง

รามดีใจ ออกมารับละติน ละตินกอดราม แต่เมินใส่มุทิตา มุทิตาแสดงกริยาว่ารักและคิดถึงละติน เข้าสวมกอด ละตินเบี่ยงตัวหนี และขอขึ้นบ้านโดยมีป้าน้อม แม่บ้านคนเก่าแก่พาขึ้นไป มุทิตาแสนจะเกลียดขี้หน้าละติน แต่จำต้องเก็บอาการไว้ การเป็นบอดี้การ์ดของปารัณ ทำให้เขาเห็นถึงความขัดแย้งระหว่างมุทิตา กับละติน ที่ไม่ใช่แค่การงอนของแม่ลูกธรรมดา แต่เหมือนมีม่านหมอกบางอย่างแฝงอยู่

แต่วันหนึ่งความสงสัยของปารัณก็หมดไปเมื่อรู้ว่ามุทิตาและละตินไม่ใช่แม่ลูก แต่ละตินเป็นลูกติดของราม มุทิตาใช้คำรุนแรงด่าละตินว่าเป็นลูกไม่มีแม่ นิสัยจึงเสียอย่างนี้ ละตินโกรธจึงย้อนคืนมุทิตาว่า แล้วตัวมุทิตาล่ะดีแค่ไหน ถึงได้ทิ้งลูกทิ้งเต้ามาหาผู้ชายคนใหม่ได้ลงคอ มุทิตาช่างเป็นแม่ที่ใจร้ายใจดำ คำด่าของละตินกระทบถึงปารัณโดยตรงเพราะเขาคือลูกมุทิตา

แม้ใจจะเป็นปฎิปักษ์ต่อแม่ แต่วูบหนึ่งของอารมณ์ปารัณก็รู้สึกไม่พอใจที่มีคนมาด่าแม่แรงๆ ปารัณออกมาปกป้องมุทิตา ทำให้ละตินถือว่าปารัณคือศัตรู วูบนั้นปารัณนึกเกลียดผู้หญิงอวดดี แต่เมื่อปารัณได้พูดคุยกับป้าน้อม ถึงได้รู้ว่าชีวิตของละตินโดดเดี่ยว น่าสงสาร แต่เมื่อคิดถึงมุทิตา ใจของปารัณก็ดุดันขึ้นมาใหม่ เพราะอย่างไรมุทิตาก็คือแม่

เมื่อเห็นว่าปารัณเห็นใจ มุทิตาจึงแสร้งตีหน้าเศร้าทำตัวให้น่าสงสารยิ่งขึ้น ด้วยการเล่าให้ปารัณฟังว่า ความครัวของเธอยากจน มีความเป็นอยู่แร้นแค้น จึงจำยอมเลิกกับสามีเก่ามาแต่งงานใหม่กับราม เพื่อเอาเงินส่งเสียเลี้ยงดูลูกๆให้มีความเป็นอยู่สุขสบาย ได้เรียนสูงๆ เธอเป็นแม่ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อลูก แต่น่าเสียใจที่เมื่อเธอกลับไป สามีเก่าก็พาลูกย้ายไปอยู่ที่อื่นเสียแล้ว ตามหาเท่าไรก็ไม่พบ

มุทิตาแกล้งร้องไห้กับอกของปารัณ บังเอิญละตินแอบมาเห็นจึงเข้าใจผิดไปว่าปารัณกับมุทิตากำลังจะสวมเขาให้ราม แต่สำหรับปารัณ เขายิ่งโกรธมุทิตา เพราะสิ่งที่มุทิตาพูดออกมาล้วนเป็นสิ่งที่โกหกหลอกลวงทุกอย่าง มุทิตาไม่เคยดูดำดูดีเขาและปานดาวเลย

ด้านปานดาว ด้วยอาการป่วยหนักจากลูคีเมียทำให้เกิดทดท้อในชีวิต หนำซ้ำชีวิตที่ผ่านมามีแต่ความสูญเสียตลอด ทำให้ปานดาวยึดเอาพี่ชายอย่าง ปารัณ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตปานดาวรักปารัณอย่างมาก เมื่อปารัณไปใกล้ชิดสนิทสนมกับละติน ปานดาวก็กลัวว่าพี่ชายจะรักละตินมากกว่าเธอ ปานดาวป่วยเป็นโรคซึมเศร้า จนต้องไปพบ ก้องภพ หรือหมอก้อง จิตแพทย์หนุ่มผู้อารี ด้วยความใจดี อดทนของหมอก้อง ไม่นานอาการหวงพี่ชายก็ค่อยๆ คลายลงไป เพราะปานดาวเอาหัวใจมามอบให้หมอก้องแทน

หมอก้องไม่รู้ เพราะทั้งหัวใจหมอก้องมอบให้กับลิลลี่ไปหมดแล้ว เนื่องจากประทับใจที่ลิลลี่กับคุณกัญญาเคยช่วยเหลือเค้าไว้ตั้งแต่สมัยเด็กๆ ที่หมอก้องยังอยู่กินกับกองขยะกับวัลภาผู้เป็นแม่

ครั้งนั้นก้องภพเป็นเด็กชายที่มีชีวิตน่าเวทนามาก เพราะก้องภพมีฐานะยากจน เมื่อพ่อตาย แม่ป่วยหนัก ก้องภพก็ไร้ซึ่งที่พึ่ง ต้องมาเป็นเด็กข้างถนนหากินกับกองขยะเพื่อเอาเงินมาเป็นค่ายาแม่และประทังชีวิตไปวันๆ จนแม่อาการโคม่าหนัก กัญญาและลิลลี่ได้ยื่นมือเข้ามาช่วย แต่ก็ไม่อาจยื้อชีวิตของวัลภาได้

กัญญากับลิลลี่สงสารก้องภพมาก ให้ความช่วยเหลือทุกอย่าง ถึงขนาดที่กัญญา แนะนำให้คุณสืบ เสถียรณรงค์ พี่ชายเพื่อนที่ไม่มีบุตรสืบสกุลรับก้องภพเป็นบุตรบุญธรรม ด้วยความน่ารักเป็นเด็กดีของก้องภพ ทำให้คุณสืบรับอุปการะก้องภพและส่งเสียให้เรียนจบเป็นจิตแพทย์ ก้องภพประทับใจลิลลี่มาก ความชื่นชม เทิดทูนในวัยเด็กแปรเปลี่ยนเป็นความรักอย่างลึกซึ้ง พร้อมที่จะทำให้ทุกอย่าง โดยที่ลิลลี่ไม่รู้ตัว

ปานดาวเฝ้ามองความรักที่หมอก้องมีต่อลิลลี่ด้วยความเจ็บปวดหัวใจ แต่ไม่ได้ปริปากแสดงอาการออกมา เพราะเป็นคนเจียมตัว มีบางครั้งที่เกิดปะทะคารมกับลิลลี่ตามประสาผู้หญิง แต่ด้วยความใกล้ชิด ได้รับรู้ถึงปัญหาของกันและกัน ไม่นานหมอก้องก็สงสารและแปรเปลี่ยนเป็นรักปานดาว จนถึงขั้นตกลงจะแต่งงานกันในที่สุด

เมื่อมีจังหวะละตินจะถากถางเยาะเย้ยปารัณเรื่องมุทิตา ปารัณพยายามอธิบายว่าไม่ใช่อย่างที่ละตินคิด ละตินยิ้มเยาะ ปารัณไม่ชอบในกริยาก้าวร้าวของละตินจึงดึงละตินมาจูบเพื่อจะได้เงียบ ละตินโกรธที่ปารัณไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ปารัณบอกละตินถ้าคิดจะได้เงิน เขาคงไม่คอยคิดเอาจากคนแก่คราวแม่ เอาลูกไม่ดีกว่าหรือเพราะทั้งสาวสวย และเงินก็ได้เต็มๆ แม้จะนิสัยแย่เพราะไม่ได้คิดเอามาเป็นเมีย ยิ่งทำให้ละตินยิ่งเกลียดปารัณ ละติน จะพูดคุยกับรามเรื่องของปารัณกับมุทิตาก็ไม่กล้า เพราะรามเป็นโรคหัวใจ ละตินกลัวว่ารามจะหัวใจวาย

เดือนเมษามาหาปารัณที่บ้าน ทำให้ได้เห็นละติน ทั้งละตินและเดือนเมษาเกิดเขม่นกันขึ้นมา เพราะต่างเคยรู้จักกันมาแล้วที่อเมริกาและมีเรื่องกันมาก่อนหน้านี้ ละตินดูถูกเดือนเมษาว่าบ้าผู้ชาย เพราะแม้กระทั่งบอดี้การ์ดที่สุดแสนจะต่ำต้อยอย่างสันต์ เดือนเมษาก็ยังเอาตัวไปเกลือกกลั้ว เดือนเมษาโต้ตอบกลับไปว่านั่นเป็นเพราะละตินยังไม่ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของสันต์ต่างหาก เขาคือเพชรเม็ดงามที่ละตินไม่มีวันเอื้อมถึง

ละตินพาลโกรธไปถึงสันต์ วินาทีนั้นเองที่เดือนเมษารู้ว่าลึกๆ แล้วละตินแอบสนใจปารัณอยู่ไม่น้อย แต่ความที่เป็นคุณหนูที่ถือตัวเอาแต่ใจตัวเอง ทำให้ละตินเลือกที่จะสร้างกำแพงขึ้นมาปกป้องความรู้สึกของตัวเอง เมื่อมีโอกาสเดือนเมษาจึงคอยยั่วละตินเรื่องปารัณเสมอ ละตินโกรธมาก

ปารัณเองก็มีความรู้สึกให้กับละตินไม่น้อยเหมือนกัน เดือนเมษาเฝ้าดูและแอบสังเกตความสัมพันธ์ของปารัณและละตินอย่างเงียบๆ ไม่ตีโพยตีพาย แม้ความรู้สึกข้างในจะเจ็บช้ำลึกๆ อยู่เหมือนกัน มุทิตา คิดจะกำจัดละติน และคิดว่าจะเสี้ยมให้ปารัณเกลียดชังละตินได้ จึงยุให้ปารัณรวบหัวรวบหางละติน เมื่อรู้ความคิดของมุทิตา ปารัณยิ่งเกลียดชังผู้หญิงตรงหน้า เขาตอบปฏิเสธทันที และรู้สึกเป็นห่วงละตินอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อปารัณไม่เล่นด้วย มุทิตาจึงจ้างชาติชาย มารับใช้ ให้คอยหาทางทำร้ายละตินเมื่อมีจังหวะ และโอกาสก็มาถึง เมื่อละตินบอกให้ปารัณพาไปอัมพวาเพื่อไปหายายระเบียบ แต่ระหว่างทางย่ามาลาโทรหาปารัณบอกว่าปานดาวช็อค ให้กลับบ้านด่วน ปารัณขอให้ละตินไปวันหลัง แต่ละตินดื้อรั้นไม่ยอม ปารัณโมโหจึงบอกว่างั้นให้ละตินไปคนเดียวแล้วกัน ส่วนปารัณก็ขึ้นแท็กซี่ไปหาปานดาว ละตินทั้งโกรธและแอบน้อยใจ คิดไปว่าปานดาว คือแฟนสาวของปารัณ ที่ปารัณคอยเอาใจใส่ดูแล แต่กับเธอ ปารัณทำตามหน้าที่ของบอดี้การ์ดเท่านั้น

ด้วยทิฐิและถือดี ละตินตัดสินใจที่จะไปอัมพวาต่อ มุทิตาบอกให้ชาติชายติดตามเพื่อหาจังหวะลงมือกระทำการชั่ว ชาติชายรับคำในทันที ส่วนปารัณหลังจากพาปานดาวส่งโรงพยาบาล ก็โทรฯ ติดต่อละตินแต่ละตินไม่รับสาย ด้วยลึกๆ ในใจที่รู้สึกเป็นห่วง ปารัณจึงขับรถในเส้นทางลัดตามละตินไปที่อัมพวา

ระหว่างทางเปลี่ยว ชาติชายกับพวกดักฉุดละติน เป็นจังหวะเดียวกับที่รถของปารัณตัดออกมาจากทางลัดพอดี ปารัณจึงช่วยละติน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ทำให้รู้ว่ามุทิตาจ้างคนร้ายมาทำร้ายละติน ปารัณทั้งตกใจและเสียใจ ความรู้สึกมันสับสนไปหมด ปารัณปกป้องละตินด้วยชีวิต จนละตินรับรู้ถึงความเป็นห่วงของเขาได้ มันมากกว่าการเป็นบอดี้การ์ด แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ปารัณหวิดเสียท่าชาติชายแต่ปารัณก็ใช้วิชาป้องกันตัวพาละตินหนีหัวซุกหัวซุนไปได้แต่ละตินก็บาดเจ็บพอดู

ปารัณพาละตินหนีไปอยู่ในสวนเล็กๆ แถบอัมพวาเพื่อรักษาตัว ที่นั่นปารัณได้เห็นมาดใหม่ของละตินนั่นคือสาวชาวบ้าน หน้าใส บริสุทธิ์ แตกต่างจากสาวเปรี้ยวปริ๊ดที่ชื่อลิลลี่อย่างสิ้นเชิง วูบหนึ่งปารัณคิดถึงหนูตุ่น เพราะหนูตุ่นชอบดูหิ่งห้อยเหมือนละติน ในขณะที่ละตินก็คิดถึงพี่ต่อ เพราะพี่ต่อชอบพาเธอพายเรือดูหิ่งห้อย

ละตินขอบคุณปารัณที่ปกป้องชีวิตเธอ แต่ปารัณทำเป็นไม่สนใจอ้างว่าทำเพราะหน้าที่เท่านั้น ทั้งๆ ที่ใจจริงแล้วปารัณรู้ตัวดีว่าเขารู้สึกผูกพันกับละตินขึ้นมาอย่างเงียบๆ ด้วยทิฐิถือดีแทนที่ช่วงเวลานั้นสองหนุ่มสาวจะได้เรียนรู้หัวใจกันแต่กลับกลายเป็นว่าเป็นช่วงเวลาที่ทั้งสองต่างโต้อารมณ์เดือดใส่กัน ปารัณดูแลแผลของละตินจนหายดีจึงพากลับกรุงเทพฯ

เมื่อเดือนเมษารู้เรื่องที่ปารัณเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องละตินก็เสียใจมาก แม้จะเคยรู้มาก่อนเรื่องที่ว่าปารัณแอบสนใจละติน อารมณ์หึงหวง ทำให้เดือนเมษาไปบอกกับละตินว่าเธอรักสันต์ และละตินก็ไม่ควรที่จะกลืนน้ำลายตัวเอง ที่เคยดูถูกรังเกียจสันต์ นอกซะจากว่าละตินจะยอมรับว่าส่วนลึกแล้วมีใจให้กับสันต์ไม่น้อย เดือนเมษาถึงจะยอมหลีกทางให้

ละตินได้ยินอย่างนั้นก็เลือดขึ้นหน้า ด้วยทิฐิละตินปฏิเสธว่าไม่มีทางที่จะรู้สึกอะไรกับคนอย่างสันต์ ปารัณได้ยินเสียใจมาก แต่เดือนเมษากลับรู้สึกดีใจ จึงย้ำกับละตินไปว่า ขอให้จำคำพูดของตัวเองให้ดี ว่าไม่ได้รักไม่ได้แคร์สันต์ เพราะเดือนเมษาจะเข้าไปดูแลหัวใจของสันต์เอง

ละตินได้ยินคำพูดของเดือนเมษาก็ยอกแสลงในหัวใจไม่น้อย ที่สันต์มีเดือนเมษาทุ่มเทให้ทั้งใจ แต่อารมณ์ถือดี ดื้อรั้น มีทิฐิ ทำให้ละตินจำต้องแสดงออกต่อไปว่าไม่เคยแคร์สันต์เลย เดือนเมษาเข้ามาชิดใกล้และแสดงออกอย่างเปิดเผยว่ารักปารัณ ด้วยความที่เดือนเมษาเป็นคนดี ทำให้ปารัณไม่กล้าที่จะตัดสัมพันธ์ไมตรี หักหาญน้ำใจ ภาพที่ทุกคนภายนอกเห็นปารัณกับเดือนเมษาคือคู่รักดีๆ นี่เอง

วันหนึ่งชาติชายมาเอาเงินกับมุทิตาค่าทำงาน ปารัณแอบเห็นจึงตามชาติชายไป แต่ละตินมาเห็นพอดี และที่สำคัญละตินจำได้ว่าชาติชายคือคนที่ทำร้ายเธอ ละตินระแวงว่าตัวเองกำลังถูกปารัณเล่นละครตบตา มาทำดีด้วย ทั้งๆ ที่ได้สบคบแผนชั่วกับมุทิตาทำร้ายเธอ ละตินเสียใจมาก

ปารัณมีจังหวะได้เผชิญหน้ากับมุทิตา เขาบอกมุทิตาอย่าคิดไม่ดี และคิดทำร้ายละตินเพราะไม่ว่าจะเป็นแม่จริงหรือแม่เลี้ยงยังไงมุทิตาก็ได้ชื่อว่าเป็น”แม่”ของละติน มุทิตาไม่มั่นใจว่าปารัณรู้เรื่องเธอมากน้อยแค่ไหน แต่รู้สึกเหมือนถูกสะกิดแผลมุทิตาเจ็บปวดในคำพูดของปารัณ

คุณรามล้มป่วยลงจากอาการโรคหัวใจกำเริบสืบเนื่องมาจากธุรกิจถูกวันชัย หุ้นส่วนผู้เป็นเพื่อนรักโกงไปหน้าด้านๆ คุณรามกลายเป็นบุคคลล้มละลาย ทรัพย์สินเงินทองไม่มีเหลือ ละตินโกรธมาก มาอาละวาดเอากับเดือนเมษา เพราะเดือนเมษาเป็นลูกสาวของวันชัย มิใยที่เดือนเมษาจะปฏิเสธว่าไม่รู้ไม่เห็น ละตินก็ไม่เชื่อ แถมยังโกรธมากที่สันต์เลือกที่จะเข้ามาปกป้องเดือนเมษา เดือนเมษาได้ทียิ่งแสดงตัวเป็นคนที่น่าสงสารหนัก ภาพนางร้ายในสายตาของใครทุกคนจึงกลายเป็นละติน ที่ตามอาละวาดตบตีเดือนเมษา

ทุกคนในบ้านว้าวุ่น แต่มุทิตาบอกให้คุณรามบังคับให้ละตินแต่งงานกับหมอก้อง อ้างว่าเพื่อเอาเงินมารักษาคุณราม เพื่อรักษาชีวิตพ่อ ละตินตกลง เมื่อรู้ ปารัณก็ยิ่งมีความรู้สึกที่ไม่ดี เพราะละตินเห็นแก่เงินไม่ได้แตกต่างจากมุทิตาเลย ไม่มีใครรู้ว่าความจริงว่าละตินคุยกันกับหมอก้องว่าจะแต่งงานเพื่อให้พ่อสบายใจแต่จะหย่าขาดจากกันในภายหลัง หมอก้องตกลงเพราะต้องการตอบแทนบุญคุณของลิลลี่

ปารัณกลับมาบ้านก็รู้ว่าปานดาวทรุดหนักด้วยความตรอมใจที่แฟนหนุ่มจะต้องไปแต่งงานกับสาวไฮโซ และปารัณยิ่งโกรธหนักเมื่อผู้ชายคนนั้นคือหมอก้อง ว่าที่เจ้าบ่าวของละติน

คืนวันแต่งงาน ชาติชายมาดักเอาเงินกับมุทิตา ละตินเห็นจึงรับรู้เรื่องทั้งหมดว่าที่จริงแล้วมุทิตาจ้างคนมาทำร้ายเธอ ละตินจะเอาปืนยิงมุทิตา ปารัณมาขวาง ละตินโกรธมากสุดท้ายปารัณก็เข้าข้างคนที่ทำร้ายเธอ ปารัณบอกละตินต่างหากที่ชอบทำร้ายคนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ละตินควรได้รับบทเรียน ปารัณฉุดละตินออกมาจากงาน หวังจะแก้แค้นคุณรามและมุทิตาให้ต้องกลายเป็นบุคคลล้มละลาย และแก้แค้นแทนปานดาว เป็นดังแผน เพราะเมื่อไม่มีเจ้าสาว คุณสืบจึงล้มเลิกงานแต่งงานของลูกชายทันที

มุทิตาสติแตกกรี๊ดลั่นเพราะกลัวการเป็นคนยากจนล้มละลาย มุทิตามีปากเสียงกับคุณรามอย่างรุนแรงและบอกว่าคุณรามต้องจัดการพาละตินมาแต่งงานกับก้องภพให้ได้ ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่อยู่กับคุณราม

คุณรามได้ยินอย่างนั้นจึงถามว่าตกลงมุทิตารักอะไรกันแน่ ตัวคุณรามหรือทรัพย์สมบัติ มุทิตาบอกว่าเธอไม่เคยรักคุณรามเลย ที่เธอมาอยู่ด้วยเพราะความร่ำรวยเท่านั้น คุณรามได้ฟังอย่างนั้นก็เสียใจจนช๊อค ถูกหามส่งโรงพยาบาล ส่วนปารัณก็จับละตินไปที่บ้านบนเขาที่ซื้อเก็บเอาไว้ตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับหนูตุ่น

ที่บ้านบนเขา ปารัณทรมานทรกรรมละตินต่างๆ นานา ปารัณโทษที่คุณรามแย่งมุมิตาไปจากครอบครัว ทำให้พ่อต้องตายลง และน้องสาวต้องอยู่อย่างลำบาก

ละตินเข้าใจในทันที่ว่าปารัณต้องการที่จะแก้แค้น ละตินเองก็โกรธเมื่อรู้ว่าแท้จริง ปารัณเป็นลูกชายของมุทิตา ละตินบอกว่ามุทิตาเองก็แย่งความรักจากคุณรามและทำให้แม่กัญญาต้องตาย มุทิตาทำให้ครอบครัวของละตินพังพินาศ มุทิตาก็เป็นคนเลวเหมือนกัน

ทั้งสองโต้เถียงทะเลาะกันอย่างรุนแรง ด้วยความโมโหในความปากกล้าถือดีของละติน ทำให้ปารัณหมดความเมตตาละติน เมื่อละตินพยายามหนี ปารัณก็หาทางเอาตัวละตินคืนมาจนได้ ละตินต้องอยู่ที่บ้านบนเขาอย่างช้ำใจ

คืนหนึ่งเมื่อปารัณไม่อยู่ ละตินพยายามหาทางที่จะหนีออกมาจากบ้านบนเขา ระหว่างที่ค้นหากุญแจ ละตินเกิดไปเจอต่างหูรูปหยดน้ำ บนหัวเตียง ละตินแปลกใจว่าปารัณมีได้อย่างไร วูบนั้นละตินคิดถึงพี่ต่อ เพราะละติน หรือหนูตุ่นเคยให้พี่ต่อไว้

พอดีทีปารัณกลับมา ยังไม่ทันที่ละตินจะพูดอะไร ปารัณก็โกรธเมื่อเห็นต่างหูอยู่ในมือของละติน ปารัณด่าทอละตินว่าไม่คู่ควรที่จะมาแตะต้องของที่มีค่าอย่างนั้น ละตินก็ด่าว่าปารัณไม่น่าจะเป็นเจ้าของๆ ต่างหูเหมือนกัน

ปารัณโกรธจัดที่ละตินแตะต้องต่างหูของหนูตุ่น ด้วยความบันดาลโทสะ ทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรง ละตินสุดแสนจะน้อยใจ พลั้งปากออกมาว่า ทั้งๆ ที่รู้ว่าปารัณสุดแสนที่จะเกลียดชัง เธอไม่น่าเผลอใจไปรักปารัณเลย ได้ยินอย่างนั้น ปารัณทั้งตกใจทั้งดีใจที่รู้ว่าละตินรักเขา ปารัณสารภาพว่าแท้ที่จริงเขาก็รักเธอ
ด้วยแรงรักและปรารถนาคืนนั้นทั้งคู่ตกเป็นของกันและกันด้วยความรักอย่างดูดดื่ม เหตุการณ์ทำท่าว่าจะดีถ้าไม่เป็นเพราะ

ที่กรุงเทพฯ ทุกคนกลุ้มหนักกับการหายตัวไปของละติน มีเพียงมุทิตาเท่านั้นที่ไม่ทุกข์ร้อน ใดๆ มุทิตาทิ้งคุณรามไปหาวันชัยอย่างเลือดเย็นเมื่อคุณรามกลายเป็นบุคคลล้มละลาย คุณรามล้มป่วยและเสียชีวิตในเวลาต่อมา แต่มุทิตาชิงบอกนักข่าวว่าคุณรามตรอมใจที่ลูกสาวหายตัวไป

ปานดาวรีบแจ้งข่าวบอกปารัณ ปารัณเองก็เสียใจไม่คิดว่าเหตุการณ์จะบานปลายขนาดนั้น ไม่กล้าที่จะพาละตินกลับไปด้วยเกรงว่าละตินรู้จะเสียใจ

ปานดาวกับก้องภพเข้าใจผิดก็ทนไม่ไหวที่ปารัณทำร้ายคนที่บริสุทธิ์จึงมาเอาตัวละตินกลับไป การเสียชีวิตของคุณราม ทำให้ละตินเข้าใจผิด คิดว่าต้นเหตุมาจากปารัณ เพราะถ้าปารัณไม่ลักพาตัวละตินมา คุณรามก็คงไม่ตรอมใจตาย แต่เมื่อก้องภพมาบอกภายหลังว่าสาเหตุที่คุณรามเสียชีวิตเป็นเพราะมุทิตาทรยศหนีไปอยู่กับวันชัย ทำให้คุณรามตรอมใจตาย ละตินก็เพิ่มความชิงชังโกรธแค้นมุทิตา หญิงสาวสาบานว่าจะจองล้างจองผลาญแม่ลูกคู่นี้ไม่มีที่สิ้นสุด

ละตินพาตัวเองไปสนิทสนมกับวุฒิกร ลูกชายคนเดียวของวันชัย และใช้เสน่ห์ทุกอย่างจนวุฒิกรหลงรัก เดือนเมษาเข้ามาขัดขวาง เพราะไม่ต้องการละตินมาเป็นพี่สะใภ้ ละตินรู้ว่าเดือนเมษารังเกียจตัวเองก็ยิ่งยั่วโมโห ที่สุดทนไม่ไหวเดือนเมษาจึงไปบอกวุฒิกรว่าว่าละตินทำทุกอย่างเพื่อต้องการแก้แค้นเท่านั้น และที่สำคัญ ละตินคือภรรยาลับๆ ของปารัณ แต่วุฒิกรไม่เชื่อ เดือนเมษาโกรธมาก

วุฒิกรขอละตินแต่งงาน ละตินตกลงแต่มีข้อแม้ว่า ต้องไล่มุทิตาออกจากบ้าน วุฒิกรตกลง วันชัยเองก็ไม่ขัดเพราะเลี้ยงดูมุทิตาเป็นแค่เมียเก็บเท่านั้น

มุทิตาโกรธมากที่ถูกไล่ออกจากบ้านกลายเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า แถมยังถูกละตินเยาะเย้ยให้กลับไปหาปารัณ เพราะปารัณรออยู่ มุทิตาสงสัย ละตินจึงบอกความจริงไปว่าปารัณคือลูกของมุทิตา เมื่อรู้ความจริงมุทิตารีบกลับไปหาปารัณ ปารัณไม่ว่าอะไร เขาบอกสั้นๆ ว่าเราไม่ใช่แม่ลูกกันตั้งแต่วันที่มุทิตาก้าวออกจากบ้าน

มุทิตาเสียใจมาก โทษว่าละตินเป็นต้นเหตุ จึงเอาน้ำกรดไปสาดใส่หน้าละติน แต่กลับพลาด มุทิตาหกล้มน้ำกรดจึงรดใส่หน้ามุทิตาแทน มุทิตาเจ็บปวดทนพิษบาดแผลไม่ไหว ขาดใจตายอย่างน่าสมเพสปารัณรู้ข่าวการเสียชีวิตของมุทิตา ก็อดเสียใจลึกๆ ไม่ได้ เพราะอย่างไรมุทิตาก็เป็นแม่ของเขาอยู่ดี ปารัณโทษละตินที่เป็นต้นเหตุทำให้มุทิตาต้องตาย

ละตินโต้ตอบกลับมาอย่างสะใจ ในเมื่อมุทิตาทำให้คุณรามต้องตาย มุทิตาก็ควรที่จะชดใช้ชีวิตด้วยความตายเหมือนกัน ด้วยแรงโกรธทั้งสองคนขู่จะจองล้างจองผลาญกันไม่สิ้นสุด วุฒิกรรู้ข่าวรีบมา เสนอตัวที่จะเข้ามาดูแลละติน พร้อมทั้งขอแต่งงาน แต่แล้วละตินเกิดท้องขึ้นมา ละตินรู้ตัวก็ไม่กล้าที่จะแต่งงานกับวุฒิกรจึงหนีไป ปานดาวกับย่ามาลาดีใจที่จะมีหลาน จึงขอร้องให้ปารัณไปตามงอนง้อขอคืนดี ปารัณไม่ยอมไป

ละตินไปอาศัยอยู่กับยายระเบียบที่อัมพวา ที่นั่นละตินอยู่อย่างทุกข์ใจ ละตินไม่เหลือใครอีกเพราะยายระเบียบบอกว่าพี่ต่อขายบ้านที่อัมพวาทิ้งไปแล้ว ด้วยความทุกข์ใจย่ามาลาจึงไปเที่ยวที่อัมพวาเพื่อเยี่ยมยายระเบียบ แล้วย่ามาลาก็ได้รู้ว่าละตินคือคนๆ เดียวกันกับหนูตุ่น ทันทีที่รู้ความจริง ย่ามาลาจึงวางแผนและขอร้องไม่ให้ยายระเบียบบอกให้ละตินรู้ตัว เพราะกลัวละตินจะหนีไปอีก

ย่ามาลารีบกลับกรุงเทพฯ มาบอกข่าวแก่ปารัณว่าจริงๆ แล้ว ละตินก็คือหนูตุ่น ปารัณเสียใจที่ทำร้ายคนที่รักพี่ต่อตลอดมา ปารัณจึงไปที่บ้านสวนอัมพวา ที่บ้านสวนยิ่งปารัณเห็นละตินนั่งฟังกล่องดนตรีแล้วนั่งร้องไห้ก็ยิ่งสะท้อนใจ แต่ยังไม่ทันที่ปารัณจะพูดอะไร ละตินก็ไล่ปารัณออกจากบ้าน ปารัณบอกว่ามาตามลูกและเมียกลับบ้าน แต่ละตินไม่ฟัง บอกว่าไม่มีลูกไม่มีอะไรทั้งนั้น สิ่งที่ละตินมีคือความแค้นและความเจ็บปวดและปารัณจะต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างนั้นบ้าง

ละตินวิ่งหนีปารัณ แต่พลาดตกบันได เลือดสดๆ ค่อยๆ ไหลออกมานองพื้นก่อนหมดสติ ละตินเห็นปารัณวิ่งเข้ามาหาอย่างห่วงใย

ที่โรงพยาบาล ละตินฟื้นขึ้นมาด้วยกล่องดนตรีเพลง memory ที่คุ้นหู และเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาละตินก็เห็นต่างหูรูปหยดน้ำเคียงคู่กันทั้งสองข้าง

ปารัณสารภาพว่าเขาคือพี่ต่อ แต่ละตินในเวลานั้นเจ็บปวดเกินกว่าจะรับได้เพราะสุภาพบุรุษที่แสนดีอย่างพี่ต่อไม่ใช่ซาตานที่ใจร้ายใจดำอย่างปารัณ

ละตินไม่ยอมคืนดีกับปารัณ ย่ามาลา ยายระเบียบ ปานดาวและก้องภพ ขอให้ปารัณอดทน เพราะสิ่งที่ปารัณทำกับละตินมันเจ็บปวดเกินไป ในขณะเดียวกันทุกคนก็ไปพูดกับละตินขอให้ให้อภัยปารัณ ละตินสูญเสียคนที่ละตินรัก ปารัณก็สูญเสียคนที่ปารัณรักเหมือนกัน ขอให้ละตินกับปารัณหันหน้าเข้าหากันอย่างน้อยก็เพื่อลูกที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

และที่สำคัญอย่างน้อยหนูตุ่นก็รักพี่ต่อ และพี่ต่อก็รักหนูตุ่น จะยอมให้ทิฐิทำลายความรักอีกทำไม เป็นจังหวะเดียวกันกับที่วุฒิกรตามมาทำร้ายละตินเพราะแค้นที่ถูกละตินหลอกใช้

จังหวะที่วุฒิกรคว้าปืนขึ้นมา ปารัณก็เอาตัวเข้าปกป้องละติน ผลคือปารัณถูกยิงอาการสาหัสเป็นตายเท่ากัน

เดชพงษ์ตามไปจับวุฒิกรถึงบ้าน วุฒิกรไม่ยอมใช้ปืนยิงต่อสู้เจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่พลาดไปถูกวันชัยที่วิ่งเข้ามา ผลคือวันชัยตายคาที่ ส่วนวุฒิกรก็ช็อค เสียสติอยู่ตรงนั้น

ปารัณอาการหนักมาก วินาทีนั้นเองที่ละตินรู้ว่าละตินรักปารัณและลูกจะขาดพ่อไม่ได้ แต่ละตินก็ลังเล เมื่อคนที่อยู่พยาบาลคอยเฝ้าดูแลปารัณตลอดคือเดือนเมษา เดือนเมษาทวงคำสัญญาที่ละตินเคยบอกว่าไม่เคยรักปารัณ เพราะฉะนั้นละตินก็ไม่ควรที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับปารัณอีก ขอให้ละตินหลีกทางให้กับความรักของปารัณกับเดือนเมษาที่กำลังจะเริ่มต้น

เดือนเมษาย้ำคำเดียวว่าสิ่งเดียวที่จะทำให้เธอยอมไปจากปารัณนั่นคือ ละตินต้องยอมรับว่ารักปารัณเท่านั้น ทิฐิบังตาทำให้ละตินยืนกรานคำเดิม ทุกคนเสียใจมาก รวมทั้งปารัณ เดือนเมษาขอดูแลปารัณไปตลอดชีวิต แต่ปารัณปฏิเสธ ปารัณบอกว่าคนที่เขารักอย่างสุดหัวใจมีเพียงละตินกับลูกเท่านั้น เดือนเมษาเสียใจมาก แต่ก็ยินยอมตัดใจจากปารัณโดยดี ด้วยการไปอยู่ที่อเมริกา

แต่ก่อนไปอเมริกาเดือนเมษาไปพบกับละตินอีกที และเตือนสติว่าละตินไม่ควรที่จะถือทิฐิมากจนเกินไป เวลาของปารัณอาจจะเหลือไม่มาก ละตินควรทำตามหัวใจตัวเองด้วยการกลับไปหาปารัณ เพราะปารัณรักละตินและรอคอยละตินกับลูกอยู่

เมื่อปารัณฟื้น ละตินจึงละทิฐิยอมที่จะหันหน้าปรับความเข้าใจกับปารัณ ทั้งคู่ตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งโดยมีลูกน้อยเป็นโซ่ทองคล้องใจ