ละคร Club Friday The Series 8 รักแท้...มีหรือไม่มีจริง ตอน รักแท้หรือแค่...สงสาร

ที่สถานีวิทยุชุมชน มน (ภพธร สุนทรญาณกิจ) กำลังจัดรายการด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ ของเขา เปิดเพลงตามที่คนขอมา เขาดูเหมือนดีเจปกติทั่วไปและได้ทำงานที่นี่เพราะคนรู้จัก โดยมีข้อแม้ข้อเดียวว่าคนจะต้องไม่รู้ว่าเขาตาบอด และด้วยความเป็นวิทยุชุมชนเล็กๆ ก็ไม่ค่อยมีใครมาสนใจอะไรกับเขานัก เขาลาผู้ฟังพร้อมกับเปิดเพลงปิดรายการ นอกจากฟังเพลง กิจวัตรอีกอย่างที่เขาชอบก็คืออ่านหนังสือด้วยการฟังหนังสือที่ได้ก็มาจากมูลนิธิคนตาบอด ที่มีคนแวะเวียนมาอ่านหนังสือให้คนตาบอดแล้วอัดเสียงไว้ หนังสือที่เขาฟังเป็นหนังสือเล่มโปรดที่เขาแทบจะจำมันได้ขึ้นใจ และเสียงหวานๆ ที่อ่านนั้นคือเสียงของ อาย (พิมพ์ชนก ลือวิเศษไพบูลย์) สาวที่ชอบแวะไปอ่านหนังสือให้คนตาบอดฟังเป็นประจำ

อายเป็นหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่ทำงานยุ่งจนไม่มีแฟน เพื่อนในกลุ่มต่างก็มีแฟนกันหมดจนไม่มีเวลามาเจอเธอ เธอจึงได้แต่หาอะไรทำแก้เหงาไปคนเดียว การอ่านหนังสือให้คนตาบอดก็เป็นหนึ่งในกิจกรรมเหล่านั้น ว่างๆ เธอก็จะออกไปวิ่งมาราธอนบ้าง จนเพื่อนเธอชวนให้ไปร่วมกิจกรรมพาคนตาบอดวิ่งมาราธอน เธอก็ตกลงที่จะไปทันที ซึ่งมนเองก็มาร่วมในการวิ่งมาราธอนครั้งนี้ด้วยเช่นกัน

ถึงแม้ว่าอายจะไม่ใช่คนที่พามนวิ่ง แต่เพียงแค่เขาได้ยินเสียงเธอผ่านๆ ในงาน เขาก็จำได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ คือคนที่อ่านหนังสือเล่มโปรดของเขา ซึ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจมาตลอดว่าที่เขาชอบหนังสือเล่มนั้น เพราะเสียงของเธอ หรือเพราะเนื้อหาหนังสือกันแน่ แต่แค่เขาได้ยินเสียงนั้นดังอยู่ในชีวิตจริง เขาก็ใจเต้นแรงผิดปกติ มนพยายามหาทางที่จะไปรู้จักอาย แต่ความที่คนในงานเยอะมากมายทั้งคู่เลยคลาดกัน มนได้ขอไลน์อายจากวัฒน์ เพื่อนของตน ที่อายเป็นคนพาวิ่ง ทั้งคู่จึงได้คุยกันผ่านตัวอักษร โดยที่มนก็ยังไม่กล้าบอกเธอว่าเขาตาบอด

มนและอายคุยกันไปเรื่อยๆ ทั้งคู่ก็ยิ่งรู้สึกดีต่อกันมากขึ้น ทุกคืนมนจะเปิดเพลงสุดท้ายในรายการวิทยุให้เธอฟัง และทุกเช้าเขาก็จะส่งลิงก์เพลงจากยูทูปมาให้เธอเสมอ ทั้งคู่ต่างติดตามความเคลื่อนไหวกันผ่านสังคมออนไลน์ ทั้งไลน์ และเฟซบุ๊ก แต่พอความรู้สึกมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อายก็อยากจะเจอตัวจริงของมน เธอพยายามจะนัดเขา แต่มนก็เลี่ยงตลอด จนอายเองก็เริ่มสงสัย พยายามให้ณี เพื่อนที่ออฟฟิศช่วยคิดว่าจะทำยังไง ณีได้แต่เดาไปสารพัด บอกว่ามนอาจจะมีครอบครัวแล้ว หรืออาจจะหน้าตาแย่มาก หรือไม่ก็แก่มาก จนอายเริ่มกลัวไปสารพัด

อายพยายามคาดคั้นความจริงจากมน และบังคับให้เขามาเจอ เขาเลยตัดสินใจบอกเธอไปว่าเขาตาบอด แต่กลายเป็นว่าอายไม่เชื่อและคิดว่าเขาโกหกเพื่อจะลองใจ เธอไม่เชื่อว่าคนตาบอดจะเล่นเฟซบุ๊กและคุยไลน์ได้ แถมพิมพ์ตอบไวอีก มนพยายามบอกว่าในโทรศัพท์เดี๋ยวนี้เขามีโหมดสำหรับคนพิการแล้ว สามารถตั้งค่าให้มันออกเสียงทุกอย่าง ไม่ว่าจะเปิดแอปพลิเคชั่น อ่านข้อความ พิมพ์ข้อความ แต่อายก็ยังนึกฟังก์ชั่นแบบนั้นไม่ออกอยู่ดี เธอไม่เชื่อและยังยืนยันว่ายังไงก็ต้องให้มนมาเจอเธอ ไม่งั้นเธอจะถือว่ามนไม่ได้คิดอะไรกับเธอ และจะเลิกคุย มนก็เลยตกลงที่จะไปเจอเธอในที่สุด

พอถึงวันที่นัด ปรากฏว่ามนก็ไม่กล้าพอที่จะไปเจอเธออยู่ดี แม้เขาจะไปถึงร้านที่นัดกันแล้วก็ตาม อายเสียใจที่รอแล้วเขาก็ไม่มา เธอพยายามโทรไปมนก็ไม่รับ ไลน์หาเขาก็ไม่อ่าน มนรู้สึกทรมานที่ตัวเองเป็นแบบนี้ เขาตัดสินใจบล็อกเธอจากสื่อออนไลน์ทั้งหมดเพื่อจะตัดใจ แม้จะยังอดไม่ได้ที่เพลงสุดท้ายของรายการที่เขาจัด เขาก็ยังจะเปิดเพลงให้เธอเสมอ

มนรู้สึกเศร้าประหนึ่งคนอกหัก เขาจึงเรียกเพื่อนๆ มาสังสรรค์กันที่บ้านเพื่อจะได้คลายความฟุ้งซ่าน แต่พอเมาได้ที่ เพื่อนก็ยุให้เขาโทรหาอาย เพราะว่าสุดท้ายก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่ดี เขาบอกกับอายว่าถ้ายังอยากเจอเขาอยู่ ให้มาหาเขาตอนนี้ที่บ้าน และปรากฎว่าอายมาจริงๆ อายมาเจอเขา เธอพยายามเช็คว่าเขามองเห็นเธอมั้ยในสารพัดวิธี อยากรู้ว่าเขาแกล้งหรือเปล่า

อายถามถึงความเป็นมากับการตาบอดของเขา เขาเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับอุบัติเหตุในวัยเด็กที่เกิดขึ้น อายบอกว่าจริงๆ เธอก็ตรวจสอบมาก่อนหน้านี้แล้วเกี่ยวกับการเปิดโหมดคนพิการทางสายตาในโทรศัพท์ตามที่เขาบอก มันมีฟังก์ชั่นนั้นอยู่จริงๆ เธอเลยไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่เขาตาบอด มนไม่ค่อยเชื่อเธอนัก เขาคิดว่าบางทีอายอาจจะพูดทุกอย่างให้ดูดีเพราะมารยาท ไม่อยากให้เขาเสียใจแต่สุดท้ายพออายกลับไปเธอก็จะหายไปอยู่ดี