เวลาและความใส่ใจ //เรื่องยาวๆ

** ขอเล่าเท้าความนิดนึง **
.
..
สมมติให้แฟนชื่อคุณA จขกท.ชื่อB นะ เราทั้งสองคนเรียนวิศว
คุณA บ้างานมากกก เป็นเด็กกิจกรรม อาทิตย์นึงแทบไม่ไ้ด้กลับบ้าน
กลับหอตี1 2 3  ไม่มีเวลาให้คนใกล้เลยยยย
วันๆแทบไม่ได้คุยกัน ไม่เคยโทรหา ไม่เคยถามว่า เป็นไงบ้าง?
กินข้าวหรือยัง? ไม่สบายกินยาหรือยัง?  "ไม่เคยมีจริงๆ" จนพี่ชายของคุณB และผองเพื่อนบอกว่า "อย่างงี้เรียกแฟนหรอ?"
คุณBเป็นคนใจกว้างนะ จริงๆ  เข้าใจว่าเค้าชอบทำงาน
ทำงานเพื่อส่วนรวม เพราะคุณB ก็เป็นเด็กกิจกรรม เลยยอมรับได้ในจุดนี้

จนพอมาถึงจุดนึง  ความรู้สึกของคุณB เริ่มหวั่นไหว
ไม่ใช่เพราะมีคนอื่น แต่เป็นเพราะคำว่า "ใส่ใจ" ของคุณA นั้น
มันแทบไม่มี หรือหายากขึ้นทุกวัน  คุณB ร้องไห้ในบางวัน

พี่ชายคุณB บอกว่า "ถ้าวันนึงน้องไม่มีความสุข  น้องก็จะพูดออกมาเอง
แต่ถ้าน้องยังรักเขา ก็จะยังยืนอยู่ได้"

ทุกวันนี้ยังยืนอยู่ค่ะ  ผ่านมาจะปีแล้วก็ยังยืนอยู่
ถึงจะมีบางวันให้น้อยใจ แต่ก็เข้าใจว่าคุณA
ไม่เคยเข้าใจผู้หญิง เพราะเขาไม่เคยมีแฟน

ฝากบอกถึงคุณผู้ชายนะคะ  เวลาเล็กๆน้อยๆก็โทรหาคุณผู้หญิงบ้างเถอะค่ะ
บางครั้งเขาอาจจะรอสายจากคุณ
บางเวลาบอกรักเธอบ้างก็ดีค่ะ แสดงออกทางการกระทำบ้างก็ได้

เวลาและความใส่ใจ คือปัจจัยหนึ่งในหลายๆปัจจัย
ที่ทำให้รักยั่งยืน นะคะ