[ครอบครัว] แม่กระทื้บ
เราเก็บตังค่าขนมเองตลอด ค่ากิจกรรมที่โรงเรียนจ่ายเองหมด ไปเป็นพันก็ต้องจ่ายเอง อันนี้คือเหตุผลที่เราอยากไปกินข้าว ที่เดอะมอลล์เราเลยรู้สึกแย่มาก เพราะไม่ได้กินข้าวกับแม่ โคตรนาน วันนี้พ่อเราซื้อข้าวเข้ามาในบ้าน เราไม่อยากกิน แล้วก็ตอบไม่หิว ไม่อยากกิน ไม่มีใครกินก็ทิ้ง
แม่ก็บอกว่า**ไม่กินก็ไม่น้องกินถ้าเห็น**กินกูจะเอาราดหน้า** ไปไกลตีนเลยไม่งั้นกูจะกระทื้บ**
#เรารู้ว่าผิดนะ แต่นี่มันมากไปไหมสำหรับแม่พูดกับลูก ?
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ความจริงก็ไม่สมควรที่แม่จะพูดแบบนั้นกับลูก
แม่ของทุกคนมีนิสัยและมีวิธีการแสดงออกว่ารักลูกต่างกัน
แต่สิ่งที่ไม่ต่างกันคือยังไง แม่ก็รักลูก
ไม่งั้นท่านไม่ทนอุ้มท้องเรามาตั้ง 9 เดือน
เพื่อรอวันที่เราจะออกมาลืมตาออกมาดูโลกหรอก
บางครั้งเวลาแม่เราโมโหก็พูดกูมึ.งกับเราเหมือนกัน
แต่พอแม่ไม่โมโห แม่ก็รักเราพูดดีกับเราเหมือนเดิม
เราก็เลยไม่คิดว่าแม่ไม่รักเรา แต่ที่ท่านทำแบบนี้ก็เพราะอยากสอน
ในเมื่อพูดดีๆแล้วเราไม่เชื่อฟังท่าน
มันก็เป็นธรรมดาที่คนเราต้องโมโหแล้วพูดไม่ดีใส่
ส่วนเรื่องเงินแม่ จขกท. คงอยากสอนให้ จขกท. รู้จักค่าของเงิน
อยากให้เธอรู้ว่าเงินแต่ละบาทแต่ละสตางค์มันหายากและจะเก็บรักษายังไงให้มันคุ้มค่ากับการที่ต้องเสียไป
ถ้าท่านไม่อยากให้เงิน จขกท. จริงๆ ท่านก็คงไม่จ่ายค่าเทอม
ค่าอาหารให้ จขกท. เอาไป รร. หรอก
การที่ จขกท. พูดว่า "ไม่มีใครกินก็ทิ้ง"
แทนที่เธอจะบอกว่า ตอนนี้ยังไม่หิว เดี๋ยวหิวแล้วหนูจะกินนะแม่
หรือบอกว่า หนูไม่หิว ไม่ค่อยอยากกินอะไร เอาไว้อุ่นกินพรุ่งนี้เช้าก็ได้
เธอลองคิดกลับกันว่าถ้าเธอซื้อกับข้าวมาให้คนที่เธอรักกิน หรือ
ไม่ก็เธออยากให้คนที่เธอเป็นห่วงกินข้าว กินสิ่งนี้ที่เธออยากให้เขากิน
แต่คนๆนั้นกลับบอกเธอว่า "ไม่หิว ไม่อยากกิน ไม่มีใครกินก็ทิ้ง" เธอจะรู้สึกยังไง?
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google